Στόχος του βιβλίου αυτού είναι να ξεναγήσει τον αναγνώστη στην περιοχή του φιλοσοφικού στοχασμού που ασχολείται με το πρόβλημα της γνώσης. Ξεκινάει, έτσι, μία πορεία από τα πιο γνωστά και οικεία μονοπάτια των δύο κλασικών φιλοσοφικών ρευμάτων, του Oρθολογισμού και του Eμπειρισμού.
Στη συνέχεια προχωρεί στους πιο δύσβατους δρόμους του Πραγματισμού για μια περισσότερο αναλυτική και σε βάθος γνωριμία με ένα φιλοσοφικό ρεύμα πολύ νεότερο, βέβαια, σε σχέση με τα προηγούμενα, πολύ πιο ώριμο όμως και ταυτόχρονα μεστό προδρομικών ιδεών που καρποφόρησαν ιδιαίτερα στον εικοστό αιώνα.
Προσφέρεται, έτσι, μέσα από την πορεία αυτή η ευκαιρία, τόσο στον φοιτητή της φιλοσοφίας, όσο και στον μη ειδικό αναγνώστη, να εισαχθεί με έναν τρόπο απλό και κατανοητό στην περιοχή της Θεωρίας της Γνώσης.
Με τη μελέτη των τελευταίων κεφαλαίων ο περισσότερο μυημένος στον χώρο της φιλοσοφίας αναγνώστης εισάγεται σε ένα δεύτερο επίπεδο προβληματισμού σε σχέση με το πρόβλημα της γνώσης, όπου γίνεται πλέον το πέρασμα από τη θεωρία της γνώσης στην πραγματιστική θεωρία του νοήματος, της αλήθειας και της επιστημονικής έρευνας.
Περίληψη
Στόχος του βιβλίου αυτού είναι να ξεναγήσει τον αναγνώστη στην περιοχή του φιλοσοφικού στοχασμού που ασχολείται με το πρόβλημα της γνώσης. Ξεκινάει, έτσι, μία πορεία από τα πιο γνωστά και οικεία μονοπάτια των δύο κλασικών φιλοσοφικών ρευμάτων, του Oρθολογισμού και του Eμπειρισμού.
Στη συνέχεια προχωρεί στους πιο δύσβατους δρόμους του Πραγματισμού για μια περισσότερο αναλυτική και σε βάθος γνωριμία με ένα φιλοσοφικό ρεύμα πολύ νεότερο, βέβαια, σε σχέση με τα προηγούμενα, πολύ πιο ώριμο όμως και ταυτόχρονα μεστό προδρομικών ιδεών που καρποφόρησαν ιδιαίτερα στον εικοστό αιώνα.
Προσφέρεται, έτσι, μέσα από την πορεία αυτή η ευκαιρία, τόσο στον φοιτητή της φιλοσοφίας, όσο και στον μη ειδικό αναγνώστη, να εισαχθεί με έναν τρόπο απλό και κατανοητό στην περιοχή της Θεωρίας της Γνώσης.
Με τη μελέτη των τελευταίων κεφαλαίων ο περισσότερο μυημένος στον χώρο της φιλοσοφίας αναγνώστης εισάγεται σε ένα δεύτερο επίπεδο προβληματισμού σε σχέση με το πρόβλημα της γνώσης, όπου γίνεται πλέον το πέρασμα από τη θεωρία της γνώσης στην πραγματιστική θεωρία του νοήματος, της αλήθειας και της επιστημονικής έρευνας.
H Δήμητρα Σφενδόνη-Mέντζου είναι καθηγήτρια της Φιλοσοφίας της Eπιστήμης στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Eχει διδάξει επίσης στο York University του Toronto του Kαναδά, στο Ohio State University (U.S.A.), στο University of Miami (U.S.A.), στο Mount Holyoke College (MA., U.S.A.), στο Vrije Universitat (Amsterdam, The Netherlands), στο University of Pittsburgh (U.S.A.), στο Pomona College (California, U.S.A.) και έχει εργασθεί ερευνητικά -ως Υπότροφος του Bρετανικού Συμβουλίου- στο Πανεπιστήμιο της Oξφόρδης και -ως Υπότροφος του Iδρύματος Fulbright- στο Πανεπιστήμιο Harvard. To 1987 ήταν μία από τις δέκα Eλληνίδες υποψήφιες για το βραβείο "Γυναίκα της Eυρώπης" του Συμβουλίου της Ευρώπης. Έχει συμμετάσχει σε Διεθνή Συνέδρια στο Toronto, στο Dubrovnik, στο Buffalo, στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στη Βαρσοβία, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες, στην Πάδοβα, στο Lecce, στο Sao Paulo, και στη Seoul. Το ερευνητικό και διδακτικό της έργο αναφέρεται στη Φιλοσοφία της Eπιστήμης, στη Φιλοσοφία του Πραγματισμού του C. S. Peirce καθώς και στην Aριστοτελική Φυσική Φιλοσοφία σε σχέση με τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη.
Είναι συγγραφέας των εξής βιβλίων: "Πιθανότητα και Τυχαίο στη φιλοσοφία του C. S. Peirce" (διδακτορική διατριβή Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη 1980). "Πραγματισμός-Ορθολογισμός-Εμπειρισμός" (Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Ζήτη, 2004), "Φιλοσοφία της Επιστήμης" (Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Ζήτη, 2004) και "Ο Αριστοτέλης Σήμερα. Πτυχές της Αριστοτελικής Φυσικής Φιλοσοφίας υπό το πρίσμα της Σύγχρονης Επιστήμης" (Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Ζήτη, 2010). Έχει δημοσιεύσει έναν μεγάλο αριθμό επιστημονικών μελετών σε έγκυρα ελληνικά και διεθνή περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Στις δραστηριότητές της για την προαγωγή της φιλοσοφίας και του φιλοσοφικού διαλόγου συγκαταλέγεται η διοργάνωση των εξής Συνεδρίων: Διεθνές Συνέδριο, "Aristotle and Contemporary Science", Θεσσαλονίκη, 1-4 Σεπτεμβρίου 1997 (Πρόεδρος της Επιστημονικής και Οργανωτικής Επιτροπής), Διεθνές Συνέδριο, "Aristotle Today", 20-23 Σεπτεμβρίου 2001, Μίεζα-Νάουσα (Μέλος της Οργανωτικής και Επιστημονικής Επιτροπής), 10ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας "Φιλοσοφία της Επιστήμης", 6-8 Μαΐου, 2006, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Πρόεδρος της Οργανωτικής και της Επιστημονικής Επιτροπής), 11ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, "Η έννοια του υποκειμένου και οι μεταμορφώσεις της", 17-19 Οκτωβρίου 2008, Πάτρα (Πρόεδρος του Συνεδρίου, Μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής). επίσης, με την επίβλεψη ενός μεγάλου αριθμού Διπλωματικών και Διδακτορικών Διατριβών, καθώς και με τα ακόλουθα ερευνητικά προγράμματα: "Αριστοτελική Φιλοσοφία και Σύγχρονη Επιστημονική Σκέψη", χρηματοδοτούμενο από την Επιτροπή Ερευνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, "Κίνησης, αλλοίωσης και μεταβολή στο Αριστοτελικό δυναμικό μοντέλο της φύσης", στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος Εκπαίδευσης και Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης "Ηράκλειτος" συγχρηματοδοτούμενο από το Ευρωπαϊκό Κοινωτικό Ταμείο και Εθνικούς Πόρους. Στις δραστηριότητές της με σκοπό να συμβάλουν στη δημιουργία διεθνών συνεργασιών μεταξύ των διαφόρων Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων συγκαταλέγονται και οι ακόλουθες θέσεις: Μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΑΠΘ (2003-6), Εκπρόσωπος του ΑΠΘ στο Inter-University Centre in Dubrovnik, Συντονίστρια των προγραμμάτων Erasmus του ΑΠΘ με τα Πανεπιστήμια της Padova και του Amsterdam, Συντονίστρια των Επιστημονικών Συμφωνιών μεταξύ του ΑΠΘ και του York University (Canada), του Ohio State University (U.S.A.) και του Πανεπιστημίου του Waikato (New Zealand), δύο φορές αντιπρόεδρος και πέντε φορές πρόεδρος (2003, 2004, 2005, 2006, 2010) της "Ενώσεως Υποτρόφων Fulbright": Τμήμα Βορείου Ελλάδος, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας (2004-2006) και Πρόεδρος (2006-2008). Στη διάρκεια της Προεδρίας της η Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία επέτυχε να λάβει η Ελλάδα, για πρώτη φορά από το 1900, την εντολή από τη Διεθνή Ομοσπονδία Φιλοσοφικών Εταιρειών (FI
