Ο Μάρκος Ρενιέρης (1815-1897), τυπικό παράδειγμα "πολιτικού διανοουμένου" του 19ου αιώνα, ερμηνεύει την Ιστορία ως συνεχή πάλη μεταξύ "λαού" ("ουκ εγώ") και "ατομικότητας" ("εγώ"). Έτσι, ταυτίζει την αρχαιότητα με τη "βασιλείαν του λαού, της ενότητος", τη "νέαν ιστορίαν" με την "βασιλείαν της ατομικότητας, της ποικιλίας" και τη μελλοντική κοινωνία με την "βασιλείαν του εγώ και του ουκ εγώ, της ενότητος εν τη ποικιλία", οραματιζόμενος την εποχή που τα δύο αντιμαχόμενα στοιχεία θα συμφιλιωθούν και η ανθρωπότητα θα φτάσει την τελειότητα.
Περίληψη
Ο Μάρκος Ρενιέρης (1815-1897), τυπικό παράδειγμα "πολιτικού διανοουμένου" του 19ου αιώνα, ερμηνεύει την Ιστορία ως συνεχή πάλη μεταξύ "λαού" ("ουκ εγώ") και "ατομικότητας" ("εγώ"). Έτσι, ταυτίζει την αρχαιότητα με τη "βασιλείαν του λαού, της ενότητος", τη "νέαν ιστορίαν" με την "βασιλείαν της ατομικότητας, της ποικιλίας" και τη μελλοντική κοινωνία με την "βασιλείαν του εγώ και του ουκ εγώ, της ενότητος εν τη ποικιλία", οραματιζόμενος την εποχή που τα δύο αντιμαχόμενα στοιχεία θα συμφιλιωθούν και η ανθρωπότητα θα φτάσει την τελειότητα.
Ο Μάρκος Ρενιέρης γεννήθηκε στην Τεργέστη. Ο πατέρας του, ο Ιωάννης Ρενιέρης, διετέλεσε πρόξενος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Κέρκυρα.
Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Βενετία σπούδασε νομικά στην Πάντοβα. Άσκησε για μικρό χρονικό διάστημα το δικηγορικό επάγγελμα στην Αθήνα προτού μπει στο δικαστικό σώμα το 1837. Απολύθηκε λόγω του ψηφίσματος περί των ετεροχθόνων (της Εθνικής Συνέλευσης του 1843-44), και αφού προηγουμένως είχε φτάσει στο βαθμό του αρεοπαγίτη, και επέστρεψε στη δικηγορία το 1844. Το διάστημα 1855-1864 διετέλεσε τακτικός καθηγητής του Αστικού Δικαίου και της Συγκριτικής νομοθεσίας στην Νομική Σχολή Αθηνών. Έγινε υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας το 1861 και διοικητής το 1869. Το 1877 διετέλεσε Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Στο μεταξύ, το 1862, διορίστηκε πρέσβης της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη.
Μαζί με τους Κ. Παπαρρηγόπουλο, Αλέξανδρο Ραγκαβή, Νικ. Δραγούμη και Γ.Α. Βασιλείου προχώρησε το 1853 στην έκδοση του γαλλόγλωσσου περιοδικού "Spectateur d'Orient". Η βιβλιοθήκη του Μάρκου Ρενιέρη δωρήθηκε, μετά το θάνατό του το 1897 στην Αθήνα, στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
Ρενιέρης, Μάρκος, 1815-1897
Συγγραφέας
Ο Μάρκος Ρενιέρης γεννήθηκε στην Τεργέστη. Ο πατέρας του, ο Ιωάννης Ρενιέρης, διετέλεσε πρόξενος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Κέρκυρα.
Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Βενετία σπούδασε νομικά στην Πάντοβα. Άσκησε για μικρό χρονικό διάστημα το δικηγορικό επάγγελμα στην Αθήνα προτού μπει στο δικαστικό σώμα το 1837. Απολύθηκε λόγω του ψηφίσματος περί των ετεροχθόνων (της Εθνικής Συνέλευσης του 1843-44), και αφού προηγουμένως είχε φτάσει στο βαθμό του αρεοπαγίτη, και επέστρεψε στη δικηγορία το 1844. Το διάστημα 1855-1864 διετέλεσε τακτικός καθηγητής του Αστικού Δικαίου και της Συγκριτικής νομοθεσίας στην Νομική Σχολή Αθηνών. Έγινε υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας το 1861 και διοικητής το 1869. Το 1877 διετέλεσε Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Στο μεταξύ, το 1862, διορίστηκε πρέσβης της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη.
Μαζί με τους Κ. Παπαρρηγόπουλο, Αλέξανδρο Ραγκαβή, Νικ. Δραγούμη και Γ.Α. Βασιλείου προχώρησε το 1853 στην έκδοση του γαλλόγλωσσου περιοδικού "Spectateur d'Orient". Η βιβλιοθήκη του Μάρκου Ρενιέρη δωρήθηκε, μετά το θάνατό του το 1897 στην Αθήνα, στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
