Τα κείμενα που φιλοξενούνται στον ανά χείρας τόμο, αποτελούν τις εισηγήσεις οκτώ διακεκριμένων ξένων συγγραφέων, από τρεις διαφορετικές ηπείρους, οι οποίοι συμμετείχαν τον Φεβρουάριο του 2004 σε Διεθνές Λογοτεχνικό Συμπόσιο στους Δελφούς, με θέμα την "Ελληνική εμπειρία". Στην εποχή της ραγδαίας παγκοσμιοποίησης μια συνάντηση με αυτό τον τίτλο, ελπίζει κανείς ότι δεν θα προσληφθεί ως μια εκδήλωση ελληνοκεντρισμού, από εκείνες που ανακαλύπτουν οι λάτρεις της ετερότητας σε κάθε κείμενο που περιέχει στον τίτλο του το επίθετο ελληνικός. Πρώτον, διότι η συνάντηση αυτή των Δελφών δεν ασχολήθηκε με την ανίχνευση κάποιου υπερβατικού θέματος αλλά με μελέτη μιας συγκεκριμένης και απτής, δηλαδή συντεθειμένης από πραγματικά στοιχεία, εμπειρίας· και δεύτερον διότι η εμπειρία αυτή δεν ήταν εμπειρία Ελλήνων αλλά ξένων. Με λίγα λόγια, οι συγγραφείς -οι ξένοι συγγραφείς- που προσκλήθηκαν σε αυτή τη συνάντηση μίλησαν όχι τόσο για την Ελλάδα όσο για τον εαυτό τους σε σχέση με την Ελλάδα, περιέγραψαν τη σημασία που είχε γι' αυτούς -για τη διαμόρφωσή τους ως συγγραφέων, για τη λογοτεχνική τους ταυτότητα- η επαφή και η επικοινωνία τους με τον ελληνικό κόσμο: με τον σύγχρονο ελληνικό κόσμο, αλλά και με τον παλαιότερο, ή καλύτερα με τους παλαιότερους, στο βαθμό που αυτοί αποτελούν συνάρτηση της εμπειρίας τους με τον σύγχρονο ελληνισμό. "Ελληνική εμπειρία" σημαίνει, για τους περισσότερους συγγραφείς που συμμετείχαν στο Συμπόσιο, ένα μίγμα αρχαίας και σύγχρονης Ελλάδας. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους εισηγητές του Συμποσίου των Δελφών, αλλά γενικότερα για τους περισσότερους ξένους συγγραφείς που εμπνέονται από τον πολιτισμό και την ιστορία μας.
Κίρκη Κεφαλέα
Περίληψη
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στον ανά χείρας τόμο, αποτελούν τις εισηγήσεις οκτώ διακεκριμένων ξένων συγγραφέων, από τρεις διαφορετικές ηπείρους, οι οποίοι συμμετείχαν τον Φεβρουάριο του 2004 σε Διεθνές Λογοτεχνικό Συμπόσιο στους Δελφούς, με θέμα την "Ελληνική εμπειρία". Στην εποχή της ραγδαίας παγκοσμιοποίησης μια συνάντηση με αυτό τον τίτλο, ελπίζει κανείς ότι δεν θα προσληφθεί ως μια εκδήλωση ελληνοκεντρισμού, από εκείνες που ανακαλύπτουν οι λάτρεις της ετερότητας σε κάθε κείμενο που περιέχει στον τίτλο του το επίθετο ελληνικός. Πρώτον, διότι η συνάντηση αυτή των Δελφών δεν ασχολήθηκε με την ανίχνευση κάποιου υπερβατικού θέματος αλλά με μελέτη μιας συγκεκριμένης και απτής, δηλαδή συντεθειμένης από πραγματικά στοιχεία, εμπειρίας· και δεύτερον διότι η εμπειρία αυτή δεν ήταν εμπειρία Ελλήνων αλλά ξένων. Με λίγα λόγια, οι συγγραφείς -οι ξένοι συγγραφείς- που προσκλήθηκαν σε αυτή τη συνάντηση μίλησαν όχι τόσο για την Ελλάδα όσο για τον εαυτό τους σε σχέση με την Ελλάδα, περιέγραψαν τη σημασία που είχε γι' αυτούς -για τη διαμόρφωσή τους ως συγγραφέων, για τη λογοτεχνική τους ταυτότητα- η επαφή και η επικοινωνία τους με τον ελληνικό κόσμο: με τον σύγχρονο ελληνικό κόσμο, αλλά και με τον παλαιότερο, ή καλύτερα με τους παλαιότερους, στο βαθμό που αυτοί αποτελούν συνάρτηση της εμπειρίας τους με τον σύγχρονο ελληνισμό. "Ελληνική εμπειρία" σημαίνει, για τους περισσότερους συγγραφείς που συμμετείχαν στο Συμπόσιο, ένα μίγμα αρχαίας και σύγχρονης Ελλάδας. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους εισηγητές του Συμποσίου των Δελφών, αλλά γενικότερα για τους περισσότερους ξένους συγγραφείς που εμπνέονται από τον πολιτισμό και την ιστορία μας.
Ο Σέιµους Χίνι (1939-2013), ο "μεγαλύτερος Ιρλανδός ποιητής μετά τον Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς", σύμφωνα με ορισμένους, γεννήθηκε σε οικογένεια αγροτών στην επαρχία Μόσμπον, στην κομητεία Ντέρι της Βόρειας Ιρλανδίας, ο μεγαλύτερος από εννέα παιδιά. Σπούδασε (και αργότερα δίδαξε) αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Queen's του Μπέλφαστ. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1966 με την ποιητική συλλογή "Death of a Naturalist" ["Θάνατος ενός φυσιογνώστη"]. Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές: "Door Into the Dark", 1969, "Wintering Out", 1972, "Stations", 1975, "North", 1975, "Field Work", 1979, "Station Island", 1984, "Haw Lantern", 1987, "Seeing Things", 1991, "The Spirit Level", 1996, "Electric Light", 2001, "District and Circle", 2006 και "Human Chain", 2010. Καθολικός στο θρήσκευμα και σταθερός υποστηρικτής της εδαφικής ακεραιότητας της Ιρλανδίας, το 1972, χρονιά της "Ματωμένης Κυριακής", αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Μπέλφαστ για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στo Δουβλίνο και τη Βοστόνη, όπου δίδαξε λογοτεχνία. Διετέλεσε καθηγητής ποίησης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το 1989 ως το 1994 και στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, από το 1981 έως το 1997. Το 1995 του απoνεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας· η είδηση τον βρήκε στην Πελοπόννησο, μια Αρκαδία στην οποία, όπως έλεγε ο ίδιος, επιστρέφουν τόσο ο ίδιος όσο και τα ποιήµατά του. Βραβεύθηκε, επίσης, εν ζωή, με πλήθος άλλων βραβείων, μεταξύ των οποίων τα Geoffrey Faber Memorial Prize (1968), Ε. M. Forster Award (1975), Τhe PEN Translation Prize (1985), Τhe Golden Wreath of Poetry (2001), το σημαντικό T.S. Eliot Prize (2006, για τη συλλογή "District and Circle"), το Forward Prize (2010, για τη συλλογή "Human Chain"), καθώς και δύο βραβεία Whitbread (1996 και 1999). Από το 1988 έως το 2006 ήταν Poet in Residence του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Ο Σέιμους Χίνι υπήρξε, επίσης, δραστήριος δοκιμιογράφος, μεταφραστής καθώς και σταθερός πόλος υποστήριξης της λογοτεχνίας, με τα βιβλία και τις διαλέξεις του μετά το βραβείο Νόμπελ. Υπέγραψε, μεταξύ άλλων, θεατρικές διασκευές του "Φιλοκτήτη" και της "Αντιγόνης" του Σοφοκλή ("The Cure at Troy", 1990, και "The Burial at Thebes", 2004, αντίστοιχα), μεταφράσεις του επικού "Μπέογουλφ", το 1999, και του ποιήματος "Αρίων" του Πούσκιν, το 2002, κ.ά. To 2010 προσβλήθηκε από εγκεφαλικό επεισόδιο και παρέλυσε προσωρινά, εμπειρία την οποία αφηγήθηκε στο ποίημα "Miracle" της τελευταίας του συλλογής, "Human Chain". Πέθανε απροσδόκητα μετά από σύντομη αδιαθεσία στο Δουβλίνο, στις 30 Αυγούστου 2013, σε ηλικία 74 ετών.
Handas, Rachel
Συγγραφέας
Η Rachel Handas σπούδασε κλασική φιλολογία στο Harvard, ποίηση στο John Hopkins και συγκριτική φιλολογία στο Princeton. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών της χρόνων έζησε για τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα. Διδάσκει αγγλική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο Rutgers. Έχει γράψει ποίηση, δοκίμια, ενώ πλούσιο είναι και το μεταφραστικό της έργο. Έχει βραβευτεί με το λογοτεχνικό βραβείο της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών.
Schöfer, Erasmus
Συγγραφέας
Ο Εράσμους Σέφερ γεννήθηκε το 1931 στο Βερολίνο. Σπούδασε γλωσσολογία και φιλοσοφία στο Βερολίνο, στην Κολωνία, στη Βόννη και στο Φράιμπουργκ. Στη διδακτορική του διατριβή αχολήθηκε με τη "γλώσσα του Heidegger". Είναι μυθιστοριογράφος, ποιητής και διηγηματογράφος. Έχει μεταφράσει σύγχρονους Έλληνες ποιητές. Κυριότερα έργα του: "Der Sturm", 1981 (διήγημα), "Gedichte", 1982 (ποίηση), "Tod in Athen", 1986 (μυθιστόρημα), "Flieg Vogel stirb", 1987 (διηγήματα), "Ein Fruhling irrer Hoffnung", 2001 (μυθιστόρημα).
Keeley, Edmund
Συγγραφέας
Ο μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφραστής Edmund Keeley γεννήθηκε στη Δαμασκό της Συρίας, από αμερικανούς γονείς, το 1928. Είναι απόφοιτος των πανεπιστημίων του Princeton και της Οξφόρδης. Ως πτυχιούχος των Πανεπιστημίων του Πρίνστον και της Οξφόρδης ο Keeley δίδαξε επί σαράντα χρόνια Αγγλκά, Δημιουργική Γραφή και Νεοελληνική Λογοτεχνία στο Πρίνστον. Για μερικά χρόνια υπηρέτησε ως Διευθυντής στο Πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής και στο Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών και δύο φορές χρημάτισε Πρόεδρός της. Στο διάστημα 1991-93 υπηρέτησε ως Πρόεδρος του Αμερικανικού Κέντρου ΡΕΝ, της εταιρείας συγγραφέων, και, σε εννέα περιπτώσεις, εκπροσώπησε το Κέντρο σε διεθνή συνέδρια του ΡΕΝ: στο Λουγκάνο, στο Παρίσι, στη Βιέννη, στη Βαρκελώνη, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα, στο Περθ, στη Γκουανταλαχάρα και στο Εδιμβούργο. Είναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΡΕΝ.
Ο Έντμουντ Κήλυ έχει γράψει επτά μυθιστορήματα, πολυάριθμα δοκίμια και έχει μεταφράσει πλήθος ποιητικών έργων, ανάμεσα στα οποία των Σεφέρη, Ρίτσου, Καβάφη, Ελύτη και Σικελιανού. Δημιούργησε και διηύθυνε επί σαράντα χρόνια το Τμήμα Ελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, όπου δίδαξε και ο ίδιος νέα ελληνική λογοτεχνία. Ένα σημαντικό μέρος του δοκιμιακού του έργου ασχολείται με τους κορυφαίους Έλληνες ποιητές. Έχει πολλές φορές τιμηθεί για το συγγραφικό και μεταφραστικό του έργο. Για το πρώτο μυθιστόρημά του "The Libation" (Η σπονδή) ο Edmund Keeley τιμήθηκε με το Rome Prize της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Το 1992 εκλέχτηκε Εταίρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Επιστημών. Για τις μεταφράσεις έργων ποίησης έχει τιμηθεί με το Columbia Translation Center/PEN Award (1975), το Harold Morton Landon Award της Ακαδημίας Αμερικανών Ποιητών (1980) και το Πρώτο Ευρωπαϊκό Βραβείο για τη Μετάφραση Ποίησης που απονέμει η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (1987).
Στα ελληνικά κυκλοφορούν τέσσερα μυθιστορήματά του: "Τα ημερολόγια μιας έρημης χώρας", "Το τελευταίο καλοκαίρι της αθωότητας", "Η σιωπηλή κραυγή της μνήμης" και "Η σπουδή", όλα από τις εκδόσεις Εξάντας. Επίσης κυκλοφορεί το βιβλίο του "Αναπλάθοντας τον παράδεισο - το Ελληνικό ταξίδι (1937-1947)", Εξάντας.
Deon, Michel
Συγγραφέας
Ο Michel Deon γεννήθηκε το 1919 στο Παρίσι. Σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, εργαζόμενος σε πολλές εφημερίδες. Μετά το 1956 αφιερώθηκε στη λογοτεχνία. Κύριο ενδιαφέρον της ζωής του υπήρξε το ταξίδι και η διαμονή σε διάφορες χώρες που του επέτρεψαν να συλλέξει εμπειρίες μέσα από τη γνωριμία του με τα ήθη, τα έθιμα και την ιστορία της κάθε χώρας. Έζησε στην Ελλάδα από το 1963 μέχρι το 1969. Τιμήθηκε πολλές φορές με λογοτεχνικά βραβεία για το έργο του, ενώ από το 1978 είναι μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ζει στην Ιρλανδία.
Τα γνωστότερα έργα του είναι τα: "Je ne veux jamais l' oublier", 1951 (μυθιστόρημα), "Le dieu pale", 1954 (μυθιστόρημα), "Le balcon de Spetsai", 1961 (κείμενο που συμπεριλήφθηκε, αργότερα, στις "Pages grecques", μαζί με τα "Le Rendez-vous de Patmos", 1965, και "Spetsai revisite"), "Les poneys sauvages", 1970 (μυθιστόρημα), "Un Taxi mauve", 1973 (μυθιστόρημα), "Thomas et l'infini", 1976 (παιδικά διηγήματα), "Je vous ecris de l'Italie", 1984, "Pages grecques", 1993 και "Madame Rose", 1998 (μυθιστόρημα).
Πολυγραφότατος συγγραφέας, έγραψε επίσης τα: "La Corrida", 1952, "Tout l’amour du monde", 1955 (διηγήματα), "Lettre a un jeune Rastignac" (φυλλάδιο), 1956, "Les Trompeuses esperances", 1956, "Les Gens de la nuit", 1958, "La Carotte et le Beton", 1960, "Tout l’amour du monde II", 1960 (διηγήματα), "Louis XIV par lui-meme", 1964, "Un parfum de jasmin", 1967, "Megalonose", 1967, "Le Jeune Homme vert", 1975, "Les Vingt Ans du jeune homme vert", 1977, "Un dejeuner de soleil", 1981, "La Montee du soir", 1987, "Ma vie n’est plus un roman", 1987, "Un souvenir", 1990, "Le Prix de l’amour", 1992, "Ariane ou l’oubli", 1992 (θεατρικό έργο), "Parlons-en?" (μαζί με την Alice Deon), 1993, "Une longue amitie", 1995 (η αλληλογραφία του με τον Andre Fraigneau), "Le Flaneur de Londres", 1995, "Je me suis beaucoup promene", 1995, "La Cour des grands", 1996, "Pages francaises", 1999 (διηγήματα: "Mes arches de Noe", "Bagages pour Vancouver", "Post-Scriptum"), "Taisez-vous; j'entends venir un ange", 2001, "Une affiche bleue et blanche", 2002, "Mentir est tout un art", 2002, "La Chambre de ton pere", 2004, "Cavalier, passe ton chemin!", 2005, "Histoire de Minnie", "Balinbadour", "Le Barbare au Paradis", "Turbulences", "Univers labyrinthique", "Hu-Tu-Fu", "Fleur de colchique", "Une jeune Parque", "Ouest-Est", "Lettre ouverte a Zeus" (με χαρακτικά του Α. Φασιανού), "G.", "Les Choses", "Avant-jour", "Les Migrateurs du monde", "Songes", "Dernieres nouvelles de Socrate", "Jeu de miroirs", κ.ά.
Στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Χατζηνικολή τα βιβλία, "Ένα μωβ ταξί" (1985), "Άγρια άλογα" ("Les poneys sauvages", 1989), "Η ανάβαση της νύχτας" (1994), "Ένα ενθύμιο" (1995), "Η αυλή των μεγάλων" (1998), "Σελίδες για την Ελλάδα" (2000), "Μαντάμ Ροζ" (2002) και το θεατρικό "Αριάδνη ή η Λησμονιά" (1999), και από τις εκδόσεις Κοχλίας το βιβλίο "Τα χαμένα ημερολόγια του Γκιούλιβερ" ("Megalonose", 2002).
Lacarrière, Jacques
Συγγραφέας
Ο συγγραφέας και ελληνιστής Ζακ Λακαριέρ γεννήθηκε στη Λιμόζ της Γαλλίας στις 2 Φεβρουαρίου 1925. Σπούδασε νομικά και φιλολογία στο Παρίσι. Το 1950 ξεκίνησε με τα πόδια με προορισμό την Ινδία, αλλά τελικά προτίμησε την Ελλάδα και την Εγγύς Ανατολή, όπου έζησε πολλά χρόνια, κυρίως στην Ύδρα και στην Πάτμο, μέχρι το 1966. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, εγκαθίσταται στη Βουργουνδία, στο σπίτι του θείου του, ξυλουργού, όπου μένει για πάντα. Υπήρξε λάτρης της αρχαίας και -κυρίως- της σύγχρονης Ελλάδας. Με το πάθος που τον χαρακτήριζε, κατάφερε να αναδείξει στο εξωτερικό το σύγχρονο πρόσωπο της χώρας και να το συνδέσει με την ιστορία της. Εξέδωσε μυθιστορήματα, ποιήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, βιβλία τέχνης, κ.ά., και ένα από τα καλύτερα βιβλία που γράφτηκαν για την Ελλάδα στο εξωτερικό, "Το ελληνικό καλοκαίρι" (1976). Μετέφρασε στα γαλλικά Έλληνες συγγραφείς, ανάμεσα στους οποίους οι Πρεβελάκης, Αλεξάνδρου, Τσίρκας, Ταχτσής, Βασιλικός, Πλασκοβίτης, Φραγκιάς, Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Πατρίκιος, Λαμπαδαρίδου-Πόθου. Στα ελληνικά εκδόθηκαν τα έργα του: "Οι γνωστικοί", Χατζηνικολή, 1976, "Οι ένθεοι", Χατζηνικολή, 1977, "Το ελληνικό καλοκαίρι", Χατζηνικολή, 1980, "Ο Ηνίοχος" (μετ.: Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου) 'Ικαρος, 1982, "Μαρία η Αιγυπτία", Χατζηνικολή, 1984, "Αυτό το ωραίο σήμερα", Χατζηνικολή, 1991, "Συγγραφική πορεία ενός φιλέλληνα", Χατζηνικολή, 1992, "Με τα φτερά του Ίκαρου", Χατζηνικολή, 1995, "Τα παιδικά χρόνια του Ίκαρου και άλλα ποιήματα" (μετ.: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ), Πατάκη, 1997, "Η σκόνη του κόσμου", Χατζηνικολή, 1999, "Ερωτικό λεξικό της Ελλάδας", Χατζηνικολή, 2002, "Αφρόδυτοι έρωτες" (μετ.: Δημήτρης Κρανιώτης), Μίμνερμος, 2002, "Λευκωσία: Η νεκρή ζώνη", Ολκός, 2003. Πέθανε απροσδόκητα στις 17 Σεπτεμβρίου 2005, λόγω επιπλοκών ύστερα από μια απλή χειρουργική επέμβαση στο γόνατο, σε ηλικία 79 ετών. Η σορός του αποτεφρώθηκε και η στάχτη σκορπίστηκε στη θάλασσα στ' ανοιχτά των Σπετσών, στις 3 Νοεμβρίου, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία.
"Μια θάλασσα. Πάνω στη θάλασσα, μια αχηβάδα. Πάνω στην
αχηβάδα, μια γυναίκα όρθια, γυμνή. Στα δεξιά της, στον ουρανό,
δυό άνεμοι. Στ΄ αριστερά της, μια νύμφη.
[...]
Μια θάλασσα αγκαλιάζοντας μια πολυδαίδαλο ακτή όπου
προβάλλει ένα άλσος. Μια αχοιβάδα μ' ανάγλυφες ραβδώσεις
ανήκουσα στο γένος Pecten jacobeus. Δυό Άνεμοι ραίνοντας
απερίσπαστοι με ρόδα το ανοιχτό πέλαγος των κυμάτων. Μια νύμφη
εγείροντας ένα μανδύα προς το μέρος... της θεάς.
Να! πλησιάζει η Αφροδίτη, μόλις αναδύθηκε, έτοιμη για τη
στεριά. Και με το που το πόδι της θ' αγγίξει το χώμα, ο Έρως
θα γενεί στο σύμπαν ιδέα καινοφανής."
("L' Anadyomene"/ "Η αναδυομένη" από τη συλλογή "Αφρόδυτοι έρωτες: Έξι ποιήματα για την Αφροδίτη", μετ.: Δημήτρης Κρανιώτης, Μίμνερμος, 2002)
Krüger, Michael
Συγγραφέας
Ο Μίκαελ Κρύγκερ γεννήθηκε στο Wittgendorf της Γερμανίας το 1943. Είναι ποιητής, μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος. Από το 1986 διευθύνει τον εκδοτικό οίκο Carl Hanser, και από το 1981 εκδίδει το λογοτεχνικό περιοδικό "Akzente". Έχει τιμηθεί με λογοτεχνικά βραβεία, ενώ είναι μέλος της Βαυαρικής Ακαδημίας Τεχνών, της Ακαδημίας Τεχνών του Βερολίνου, κ.ά. Κυριότερα έργα του: "Reginalpoly", 1976 (ποίηση), "Diderots Katze", 1978 (ποίηση), "Stimmen", 1983 (ποίηση), "Warum Peking?" 1986 (ιστορία), "Das Ende des Romans", 1990 (διήγημα), "Der Mann im Turm", 1991 (μυθιστόρημα), "Himmelfarb", 1993 (μυθιστόρημα), "Nachts, unter Baumen", 1996 (ποίηση), "Wettervorhersage", 1998 (ποίηση), "Das falsche Haus", 2002 (διήγημα), "Kurz vor dem Gewitter", 2003 (ποίηση). Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορεί στα ελληνικά το μυθιστόρημά του "Himmelfarb" ("Το χρώμα του ουρανού", 1998).
Ikezawa, Natsuki
Συγγραφέας
Ο Νατσούκι Ικεζάουα, συγγραφέας, ποιητής, μεταφραστής και κριτικός κινηματογράφου, γεννήθηκε το 1945 στο Χοκάιντο. Ένας απ' τους σπουδαιότερους σύγχρονους ιάπωνες συγγραφείς, μετά τις σπουδές του έζησε στην Ελλάδα για τρία χρόνια, στα μέσα της δεκαετίας του '70, δουλεύοντας ως ξεναγός. Έχει μεταφράσει σπουδαίους νεοέλληνες ποιητές και έχει υποτιτλήσει στα ιαπωνικά ταινίες του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Έχει λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις για το συγγραφικό του έργο, μεταξύ των οποίων το βραβείο Mainichi για το μυθιστόρημά του "Το βάρος των λουλουδιών".
