Έργο με σαφείς αναφορές στην πολιτική επικαιρότητα της εποχής κατά την οποία γράφτηκε, η "Τιμή της ανταρσίας στη μαύρη αγορά" γνώρισε ένα εμβληματικό ανέβασμα από τον διάσημο σκηνοθέτη Patrice Chereau το 1968, μερικούς μήνες μετά τα γεγονότα του Μάη του '68 στο Παρίσι. Το ενδιαφέρον του έργου επ' ουδενί εξαντλείται ωστόσο στη διάσταση του ιστορικού ντοκουμέντου μιας κοινωνικής εξέγερσης, της θεατρικής μετουσίωσής της και των πρώτων βημάτων ενός νεαρού τότε συγγραφέα.
Αντίθετα, εξακολουθεί να γοητεύει ο πλούτος του κειμένου στο επίπεδο της θεατρικής γλώσσας, η "σκηνοθεσία" των αλλεπάλληλων εισβολών της πραγματικότητας μέσα στο θέατρο, οι γκροτέσκοι χαρακτήρες του Βασιλιά και της Βασίλισσας με το σαρκαστικό χιούμορ τους.
"Η τιμή της ανταρσίας στη μαύρη αγορά" λειτουργεί όμως και ως ειρωνικό σχόλιο πάνω στην παντοδυναμία του κειμένου στο θέατρο. Αποτελεί μοναδική περίπτωση ελληνικού έργου που, ταυτόχρονα με τον σπουδαίο σημειολόγο και θεωρητικό της λογοτεχνίας Ρολάν Μπαρτ, κηρύσσει τον "θάνατο του συγγραφέα" αποδίδοντας στη σκηνή και στον ηθοποιό τα σκήπτρα της θεατρικότητας.
Την έκδοση συμπληρώνει επίμετρο που περιλαμβάνει κριτικά κείμενα για το έργο και την παράσταση καθώς και επιστολές των Bernard Dort και Patrice Chereau προς τον συγγραφέα.
Περίληψη
Έργο με σαφείς αναφορές στην πολιτική επικαιρότητα της εποχής κατά την οποία γράφτηκε, η "Τιμή της ανταρσίας στη μαύρη αγορά" γνώρισε ένα εμβληματικό ανέβασμα από τον διάσημο σκηνοθέτη Patrice Chereau το 1968, μερικούς μήνες μετά τα γεγονότα του Μάη του '68 στο Παρίσι. Το ενδιαφέρον του έργου επ' ουδενί εξαντλείται ωστόσο στη διάσταση του ιστορικού ντοκουμέντου μιας κοινωνικής εξέγερσης, της θεατρικής μετουσίωσής της και των πρώτων βημάτων ενός νεαρού τότε συγγραφέα.
Αντίθετα, εξακολουθεί να γοητεύει ο πλούτος του κειμένου στο επίπεδο της θεατρικής γλώσσας, η "σκηνοθεσία" των αλλεπάλληλων εισβολών της πραγματικότητας μέσα στο θέατρο, οι γκροτέσκοι χαρακτήρες του Βασιλιά και της Βασίλισσας με το σαρκαστικό χιούμορ τους.
"Η τιμή της ανταρσίας στη μαύρη αγορά" λειτουργεί όμως και ως ειρωνικό σχόλιο πάνω στην παντοδυναμία του κειμένου στο θέατρο. Αποτελεί μοναδική περίπτωση ελληνικού έργου που, ταυτόχρονα με τον σπουδαίο σημειολόγο και θεωρητικό της λογοτεχνίας Ρολάν Μπαρτ, κηρύσσει τον "θάνατο του συγγραφέα" αποδίδοντας στη σκηνή και στον ηθοποιό τα σκήπτρα της θεατρικότητας.
Την έκδοση συμπληρώνει επίμετρο που περιλαμβάνει κριτικά κείμενα για το έργο και την παράσταση καθώς και επιστολές των Bernard Dort και Patrice Chereau προς τον συγγραφέα.
Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d' Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000 -ο μονόλογος "Λήθη" ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), "Κατάλογοι 10-12" (2002-ποιητική ενότητα), "Ανθρωπωδία 1" και "Ανθρωπωδία 7" (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), "Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών" (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις "Άγρα", που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν" της Θεσσαλονίκης. Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι: http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com.
Δημητριάδης, Δημήτρης 1944
Συγγραφέας
Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d' Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000 -ο μονόλογος "Λήθη" ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), "Κατάλογοι 10-12" (2002-ποιητική ενότητα), "Ανθρωπωδία 1" και "Ανθρωπωδία 7" (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), "Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών" (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις "Άγρα", που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν" της Θεσσαλονίκης. Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι: http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com.
