Αν οι σημερινοί φιλόσοφοι αντιμετωπίζουν την αδιαφορία -δηλαδή την αντι-φιλοσοφική στάση- των πολλών, οι αρχαίοι φιλόσοφοι είχαν να αντιμετωπίσουν κάτι ακόμη πιο ανυπόφορο: τους Σκεπτικούς. Εκτός κι αν ήταν Σκεπτικοί οι ίδιοι. Σήμερα, η πρόκληση των αρχαίων Σκεπτικών συναντά το πρωτοφανές ενδιαφέρον των ερευνητών και των μελετητών της διεθνούς φιλοσοφικής/πανεπιστημιακής κοινότητας, και έχει πυροδοτήσει έναν διάλογο που -ιδιαίτερα από το 1980 και μετά- απόκτησε ένταση και πυκνότητα, έναν γόνιμο διάλογο βασισμένο στα αρχαία κείμενα-πηγές και στις σύγχρονες κριτικές ερμηνείες τους. [...] Στην παρούσα έκδοση υπάρχουν συγκεντρωμένα τα απαραίτητα εργαλεία της έρευνας για τον αναγνώστη που για πρώτη φορά καταπιάνεται με τους αρχαίους Σκεπτικούς: τα αρχαία κείμενα-πηγές της Σκεπτικής κατεύθυνσης (πολλά εκδίδονται για πρώτη φορά στα νέα ελληνικά), μία εκτενής εισαγωγή στον κλασικό Σκεπτικισμό, ερμηνευτικά σχόλια, πραγματολογικές σημειώσεις και γλωσσάρια φιλοσοφικών όρων και ονομάτων.
Περίληψη
Αν οι σημερινοί φιλόσοφοι αντιμετωπίζουν την αδιαφορία -δηλαδή την αντι-φιλοσοφική στάση- των πολλών, οι αρχαίοι φιλόσοφοι είχαν να αντιμετωπίσουν κάτι ακόμη πιο ανυπόφορο: τους Σκεπτικούς. Εκτός κι αν ήταν Σκεπτικοί οι ίδιοι. Σήμερα, η πρόκληση των αρχαίων Σκεπτικών συναντά το πρωτοφανές ενδιαφέρον των ερευνητών και των μελετητών της διεθνούς φιλοσοφικής/πανεπιστημιακής κοινότητας, και έχει πυροδοτήσει έναν διάλογο που -ιδιαίτερα από το 1980 και μετά- απόκτησε ένταση και πυκνότητα, έναν γόνιμο διάλογο βασισμένο στα αρχαία κείμενα-πηγές και στις σύγχρονες κριτικές ερμηνείες τους. [...] Στην παρούσα έκδοση υπάρχουν συγκεντρωμένα τα απαραίτητα εργαλεία της έρευνας για τον αναγνώστη που για πρώτη φορά καταπιάνεται με τους αρχαίους Σκεπτικούς: τα αρχαία κείμενα-πηγές της Σκεπτικής κατεύθυνσης (πολλά εκδίδονται για πρώτη φορά στα νέα ελληνικά), μία εκτενής εισαγωγή στον κλασικό Σκεπτικισμό, ερμηνευτικά σχόλια, πραγματολογικές σημειώσεις και γλωσσάρια φιλοσοφικών όρων και ονομάτων.
Πληροφορίες προϊόντος
Συγγραφέας
Πλούταρχος,Cicero, Marcus Tullius,Σέξτος, Εμπειρικός,Αριστοκλής,Suber, Peter,κ.ά.,Γαληνός, 129-200(;) μ.Χ.,Διογένης, Λαέρτιος,Νουμήνιος
Eκδότης
Θυραθεν
Μεταφραστής Δημόπουλος, Στυλιανός
Μεταφραστής Τσιτσικλή, Δήμητρα
Μεταφραστής Αβραμίδης, Γιάννης
Επιμελητής Αβραμίδης, Γιάννης
ISBN
9789608097155
Κωδικός Ευριπίδη 010000007006
Έτος κυκλοφορίας 2003
Σελίδες 421
Διαστάσεις 24χ17
Βάρος 851 gr
Πλούταρχος
Συγγραφέας
Ο Πλούταρχος (περ. 45 - περ. 120 μ.Χ.) καταγόταν από εύπορη αριστοκρατική οικογένεια της Χαιρώνειας της Βοιωτίας, όπου γεννήθηκε και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Φοίτησε στην Ακαδημία της Αθήνας και ταξίδεψε στην Ελλάδα, στην Αλεξάνδρεια, στη Μικρά Ασία και την Ιταλία. Επισκέφθηκε τουλάχιστον δύο φορές τη Ρώμη, όπου συνδέθηκε με κύκλους του αυτοκρατορικού περιβάλλοντος. Έχαιρε μεγάλου σεβασμού και τιμήθηκε με διάφορα δημόσια αξιώματα. Επί "πολλάς πυθιάδας", τουλάχιστον είκοσι χρόνια, διετέλεσε πρωθιερέας του μαντείου των Δελφών. Έμεινε γνωστός ως ο μεγάλος βιογράφος της αρχαιότητας, χάρη στους πενήντα (από τους οποίους σώζονται οι 48) "Βίους Παραλλήλους επιφανών Ελλήνων και Ρωμαίων". Το έργο του περιλαμβάνει επιπλέον περίπου διακόσια (σώζονται 78) κείμενα ποικίλης θεματολογίας, δοκίμια, ομιλίες και διαλόγους, στο σύνολο των οποίων δόθηκε, όχι απολύτως εύστοχα, ο τίτλος "Ηθικά". Η επίδραση που άσκησε το έργο του Πλούταρχου ήταν τεράστια. Έχει γραφτεί ότι μέσα από αυτό έχουμε όλοι οι μεταγενέστεροι γνωρίσει την ελληνική και τη ρωμαϊκή αρχαιότητα. Ειδικά μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνα η διάδοσή του στους μορφωμένους ευρωπαϊκούς κύκλους δεν απείχε εκείνης της Βίβλου. Στους θαυμαστές του και σ' εκείνους που άντλησαν από αυτό κατά τους τελευταίους αιώνες συγκαταλέγονται, ενδεικτικά, ο Έρασμος, που μετέφρασε στα λατινικά και αφιέρωσε στον Ερρίκο Η΄ το "Πως αν τις διακρίνοιε τον κόλακα του φίλου"· ο Μονταίν, που εμπνεύστηκε τις "Δοκιμές" του από τα "Ηθικά"· ο Σαίξπηρ, που βάσισε στους "Βίους" τις ρωμαϊκές τραγωδίες του· ο Ρουσσώ και ο Γκαίτε, που κατέτασσαν τον Πλούταρχο στους αγαπημένους τους συγγραφείς· ο Μπετόβεν, που τον εκτιμούσε όσο και τον Όμηρο και αναζήτησε στο έργο του στήριγμα όταν έχανε την ακοή του· ο Έμερσον και οι υπερβατιστές· ο Καβάφης, στο "Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον", στους "Αλεξανδρινούς βασιλείς" κ.α., ενώ οι "Παράλληλοι Βίοι" ήταν το αγαπημένο ανάγνωσμα του Ναπολέοντα. Η μελέτη του Πλούταρχου εγκαταλείφθηκε κατά τον 19ο αιώνα, κυρίως επειδή το έργο του αποδεικνυόταν αναξιόπιστο για την ιστορική ανασύνθεση του ελληνορωμαϊκού παρελθόντος. Εντούτοις ο ίδιος δεν ενδιαφερόταν τόσο για την ιστορική ακρίβεια, όσο για το χαρακτήρα και την ψυχολογία των ηρώων του, καθώς και για την ηθική διάσταση των πράξεών τους. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα το ενδιαφέρον για το έργο του Πλούταρχου ώς έναν βαθμό αναζωπυρώθηκε, ωστόσο περιορίστηκε κυρίως στην ακαδημαϊκή κοινότητα.
Cicero, Marcus Tullius
Συγγραφέας
O Μάρκος Τύλλιος Κικέρων (Marcus Tullius Cicero) γεννήθηκε στο Αρπίνο (80 χλμ. νοτιοανατολικά της Ρώμης) στις 3 Ιανουαρίου του 106 π.Χ. Σπούδασε στη Ρώμη ρητορική, φιλοσοφία και νομικά, ενώ ταξίδεψε για μια διετία στην Ελλάδα και τη Μ. Ασία ολοκληρώνοντας τις φιλοσοφικές και ρητορικές του σπουδές. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως δικηγόρος το 81 π.Χ., εδραιώνοντας αμέσως τη φήμη του ως ρήτορας, και διακρίθηκε σε πολλά δημόσια αξιώματα. Έγραψε 107 λόγους, θεωρητικά συγγράμματα για τη ρητορική τέχνη, φιλοσοφικές πραγματείες, 774 επιστολές, ποιήματα, ιστορικά έργα και ένα γεωγραφικό σύγγραμμα. Μιλούσε άπταιστα ελληνικά και ασχολήθηκε με μεταφράσεις. Παντρεύτηκε δυο φορές και απέκτησε δυο παιδιά από την πρώτη του σύζυγο. Τον δολοφόνησαν άνθρωποι του Αντωνίου στις 7 Δεκεμβρίου του 43 π.Χ. Αποτέλεσε το πρότυπο της λατινικής πρόζας για τις επόμενες γενιές, δημιούργησε τους επιστημονικούς και φιλοσοφικούς όρους που έλειπαν από τη γλώσσα του, απλοποίησε και διέδωσε τις βασικές αρχές της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας στην Ευρώπη κι επηρέασε τον τρόπο σκέψης της ανά τους αιώνες.
Γαληνός, 129-200(;) μ.Χ.
Συγγραφέας
Ο Γαληνός, ο μεγαλύτερος γιατρός της αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, ίσως και ισάξιός του, γεννήθηκε στην Πέργαμο το 129 μ.Χ. Γιος του αρχιτέκτονα και μαθηματικού Νικομάχου, έλαβε επιμελημένη μόρφωση, αρχικά φιλοσοφική και κατόπιν ιατρική. Μετά από σπουδές κοντά στους καλύτερους γιατρούς της εποχής του στη Σμύρνη και στην Αλεξάνδρεια, επέστρεψε στην Πέργαμο, όπου και διορίστηκε γιατρός των μονομάχων. Ταξίδεψε για πρώτη φορά στη Ρώμη το 161 μ.Χ., όπου απέκτησε μεγάλη φήμη, αλλά και προκάλεσε μεγάλο φθόνο, τόσο ώστε να αναγκαστεί να φύγει με το ξέσπασμα μιας μεγάλης επιδημίας το 166 μ.Χ. Η φήμη του όμως είχε γίνει τόσο μεγάλη ώστε ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος τον κάλεσε και πάλι το 168 μ.Χ. ως προσωπικό του γιατρό.
Άγνωστος παραμένει ο τόπος και ο χρόνος του θανάτου του· πιθανολογείται η Σικελία γύρω στο 200 μ.Χ.
Συγγραφέας εκατοντάδων ιατρικών, φιλοσοφικών και γραμματικών έργων, εκλεκτικός πάντοτε στις απόψεις του και πιστεύοντας ότι ο "αριστος ιατρός είναι και φιλόσοφος", συνόψισε σε ένα περίεργο, μερικές φορές αντιφατικό και συγκεχυμένο, οπωσδήποτε όμως πλήρες και ενδιαφέρον σύστημα, ολόκληρη την προγενέστερή του ιατρική και φιλοσοφική παράδοση, από τον Ιπποκράτη και τον Πλάτωνα, ως τον Αριστοτέλη και τους Στωικούς. Το σύστημα αυτό θα αποτελέσει τη βάση της αραβικής και μεσαιωνικής, αλλά και της νεότερης λαϊκής ιατρικής. Η αντιμετώπιση του ανθρώπινου σώματος ως ενιαίου συνόλου που στην υγιή του κατάσταση το χαρακτηρίζει η απόλυτη ισορροπία και το μέτρο, καθώς και η προβολή ενός ιατρικού προτύπου που στέκεται υπεράνω υλικών αγαθών και κάθε είδους σκοπιμοτήτων, καθιστούν το έργο του ενδιαφέρον ακόμα και στη σημερινή εποχή της αλματώδους τεχνολογικής προόδου.
Διογένης, Λαέρτιος
Συγγραφέας
Ο Διογένης ο Λαέρτιος ήταν ιστοριογράφος της φιλοσοφίας της αρχαιότητας, συγγραφέας του έργου "Βίοι φιλοσόφων". Ήταν ελληνικής καταγωγής, γεννημένος μάλλον στην πόλη Λαέρτη της Κιλικίας. Πιθανολογείται πως έζησε στις αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα, όμως για τη ζωή του, την καταγωγή του, τη μόρφωση του, το σύνολο του έργου του, την προσωπικότητα του, δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε, ενώ δεν υπάρχουν και αντίστοιχα σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία, καθώς οι αρχαίοι συγγραφείς δεν δίνουν σχετικές πληροφορίες.
