Yorgos Ioannou's "Refugee Capital: Thessaloniki Chronicles" shines a harsh, ironic, yet compassionate light on his birthplace, the city of Salonica. The human geography and consciousness of which were indelibly marked by the arrival of hundreds of thousands of refugees from Asia Minor in the 1920's.
In the prose pieces and essays that make up Refugee Capital their story is told, often through the eyes of an adolescent narrator recreated by a writer at the peak of his powers. Yorgos Ioannou sets out to rescue the enduring from the clutches of the ephemeral, to reconcile the irreconcilable, to harmonize the discordant. So he does. And brings an entire city, and its inhabitants, to life in all their fractious diversity.
Περίληψη
Yorgos Ioannou's "Refugee Capital: Thessaloniki Chronicles" shines a harsh, ironic, yet compassionate light on his birthplace, the city of Salonica. The human geography and consciousness of which were indelibly marked by the arrival of hundreds of thousands of refugees from Asia Minor in the 1920's.
In the prose pieces and essays that make up Refugee Capital their story is told, often through the eyes of an adolescent narrator recreated by a writer at the peak of his powers. Yorgos Ioannou sets out to rescue the enduring from the clutches of the ephemeral, to reconcile the irreconcilable, to harmonize the discordant. So he does. And brings an entire city, and its inhabitants, to life in all their fractious diversity.
Ο Γιώργος Ιωάννου, ζωγράφος και χαράκτης, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Αθήνα και το Παρίσι, Academie Julian, Ateliers Peinture - Dessin των Claude Schurr και Mac' Avoy. Θεωρήθηκε βασικός εκπρόσωπος της ποπ αρτ στην Ελλάδα. Πρώτη ατομική παρουσίαση στην γκαλερί "Ζυγός" της οδού Βουκουρεστίου 11, τον Οκτώβριο του 1959. Ακολούθησαν 22 ατομικές παρουσιάσεις σε γκαλερί της Αθήνας και του εξωτερικού: Musee des Beaux Arts d' Ostende, γκαλερί "Isy Brachot" Βρυξέλλες της οποίας υπήρξε μόνιμος συνεργάτης, γκαλερί "Pagani" Μιλάνο. Συμμετοχή σε διεθνείς και ομαδικές εκθέσεις στο εξωτερικό: 35η Biennale di Venezia, Museum Am Ostwall Ντόρτμουντ, Il Biennale delle Regioni Ιταλία κ.ά. Η δουλειά του έχει βραβευτεί στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό "Prix Europa de Peinture de la Ville d' Ostende" με έπαθλο ατομική έκθεση στο Musee des Beaux Arts d' Ostende, που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1968. Ακόμη στην "ll Biennale delle Regioni" και "Premio Internationale Europa Arte", Ιταλία. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο και περιοδικό αθηναϊκό τύπο. Έργα του έχουν αγοραστεί από μουσεία, πινακοθήκες, οργανισμούς και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ασχολήθηκε με τη συλλογή ιστορικού αρχειακού υλικού, ιδιαίτερως αναφερόμενου στο αθηναϊκό παρελθόν.
Έφυγε από τη ζωή στις 13 Φεβρουαρίου 2017, σε ηλικία 90 ετών.
Ιωάννου, Γιώργος
Συγγραφέας
Ο Γιώργος Ιωάννου (1927-1985) γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1927 στη Θεσσαλονίκη από γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη και ήταν ο πρωτότοκος από τα τέσσερα παιδιά της μικροαστικής οικογένειάς του. Τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια τα έζησε στη Θεσσαλονίκη, με εξαίρεση το διάστημα της Κατοχής, όταν για να προστατευτούν από τους βομβαρδισμούς, αυτός και τα αδέλφια του κατέφυγαν στη Χαλκιδική και στη συνέχεια στην Αθήνα. Η περίοδος της Κατοχής έχει σημαδέψει έντονα τη ψυχή του και επανέρχεται συχνά στο συγγραφικό του έργο. Το 1947 εισάγεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. απ' όπου αποφοίτησε το 1950. Στη συνέχεια εργάστηκε για λίγο καιρό ως φιλόλογος και τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή τα Ηλιοτρόπια. Το 1954 διορίστηκε βοηθός στην έδρα της Αρχαίας Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Παραιτήθηκε όμως γρήγορα (1955) και προσελήφθη στο Κολλέγιο Αθηνών, όπου δίδαξε ένα χρόνο. Την περίοδο 1956-1959 δίδαξε σε ιδιωτικά γυμνάσια της Αθήνας και της επαρχίας, ενώ παράλληλα ήταν και τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Διαγώνιος στο οποίο το 1959 δημοσίευσε 18 ποιήματα. Το 1960 διορίστηκε στη δημόσια εκπαίδευση και τοποθετήθηκε στο Καστρί Κυνουρίας. Το 1961 άρχισε να γράφει τα πρώτα του πεζά έργα και αποσπάστηκε στη Βεγγάζη της Λιβύης όπου ίδρυσε το Ελληνικό Γυμνάσιο. Από τη Λιβύη επέστρεψε στην Κυνουρία το 1963. Το 1964 κυκλοφόρησε το "Για ένα φιλότιμο" το πρώτο του βιβλίο με πεζογραφήματα. Μετά το 1974 έγινε βασικό μέλος της επιτροπής που ετοίμασε το Ανθολόγιο για τα παιδιά του δημοτικού και ο εισηγητής των περισσότερων κειμένων που ανθολογήθηκαν από το 1975 στα Νεοελληνικά αναγνώσματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το 1979 μετατέθηκε ως γυμνασιάρχης στο Καρλόβασι της Σάμου, αλλά παρέμεινε αποσπασμένος στο υπουργείο Παιδείας. Το 1980 ο Ιωάννου κέρδισε το πρώτο κρατικό βραβείο πεζογραφίας για το βιβλίο του "Το δικό μας αίμα". Το 1985 μετά από εγχειρητικό σηψαιμικό σοκ πέθανε στο Σισμανόγλειο νοσοκομείο. Το ποιητικό του έργου εκτός από τα "Ηλιοτρόπια" περιλαμβάνει: "Τα χίλια δέντρα" Διαγώνιος Θεσσαλονίκη 1963, "Τα χίλια δέντρα και άλλα ποιήματα 1954-1963" Ερμής, 1973. Το πεζογραφικό του έργο περιλαμβάνει τα εξής έργα: "Η σαρκοφάγος" Ερμής, Αθήνα 1971· "Η μόνη κληρονομιά", Ερμής, Αθήνα 1974· "Το δικό μας αίμα" Ερμής 1978· "Ομόνοια" Οδυσσέας, Αθήνα 1980· "Επιτάφιος θρήνος" Κέδρος, Αθήνα, 1980· "Κοιτάσματα", Ορέστης, Αθήνα, 1980· "Πολλαπλά κατάγματα" Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα 1980 κ.ά. Θεατρικά: "Το αυγό της κότας" και "Η Μεγάλη Άρκτος" (1981). Μεταφραστικά: Ευριπίδη "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", Κέδρος Αθήνα 1969· Τάκιτου: "Γερμανία" (1980)· "Παλατινή Ανθολογία". Στράτωνος: "Μούσα παιδική", Κέδρος, Αθήνα 1980. Φιλολογικά: "Δημοτικά τραγούδια της Κυνουρίας", Διαγώνιος Θεσσαλονίκη, 1965· "Τα δημοτικά μας τραγούδια", Ταχυδρόμος, Αθήνα 1966· "Μαγικά παραμύθια του Ελληνικού λαού", Ταχυδρόμος, Αθήνα, 1966· "Παραλογές", Ερμής Αθήνα 1970· "Καραγκιόζης" (3 τόμοι) Ερμής, Αθήνα 1973· "Παραμύθια του λαού μας" Ερμής, Αθήνα 1973· "Αλεξάνδρεια 1916, Ημερολόγιο Φίλιππου Δραγούμη", Δωδώνη, Αθήνα 1984. Περιοδικά: "Φυλλάδιο", τεύχη 1-6, 1978-1982, τεύχη 7-8. Παιδικά: "Ο Πίκος και η Πίκα", Αθήνα 1986.
