Η μικρή ανθολογία «Σα μουσική, την νύχτα... - Γαλλικά ποιήματα αποχαιρετισμού" φέρει για ευνόητους... εμπορικούς λόγους όσο μπορεί καθησυχαστικότερο τίτλο υπεκφυγής αντί για εκείνον που φορούσε όταν σταδιακά δημοσιευόταν από το 1993 έως το 2003: τότε ονομαζόταν "Μικρή γαλλική ανθολογία θανάτου". Ο τίτλος της ανθολογίας δανείζεται το πρώτο ημιστίχιο από τον τελευταίο στίχο του καβαφικού ποιήματος «Φωνές».
Η επιλογή των ποιημάτων είχε ως μόνο κριτήριο την υποκειμενική αποτύπωση ενός συγκεκριμένου κλίματος, γι' αυτό άλλωστε και η παρούσα συγκέντρωσή τους μόνον αυτή τη φιλοδοξία διατηρεί - και καμιά άλλη, ιδίως φιλολογικής ή ιστορικής τάξεως.
Οι ποιητές που παρελαύνουν, πλην ενός, έχουν ζήσει από τον 15ο έως και τον 19ο αιώνα. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει σύντομα βιογραφικά τους. Στο "Παράρτημα" γλίστρησαν μόλις τέσσερα ποιήματα-τραγούδια του θρυλικού chansonnier Georges Brassens (1921-1981), με τον όποιο έχω ασχοληθεί άλλοτε συστηματικά. [...]
Γ. Β.
Περίληψη
Η μικρή ανθολογία «Σα μουσική, την νύχτα... - Γαλλικά ποιήματα αποχαιρετισμού" φέρει για ευνόητους... εμπορικούς λόγους όσο μπορεί καθησυχαστικότερο τίτλο υπεκφυγής αντί για εκείνον που φορούσε όταν σταδιακά δημοσιευόταν από το 1993 έως το 2003: τότε ονομαζόταν "Μικρή γαλλική ανθολογία θανάτου". Ο τίτλος της ανθολογίας δανείζεται το πρώτο ημιστίχιο από τον τελευταίο στίχο του καβαφικού ποιήματος «Φωνές».
Η επιλογή των ποιημάτων είχε ως μόνο κριτήριο την υποκειμενική αποτύπωση ενός συγκεκριμένου κλίματος, γι' αυτό άλλωστε και η παρούσα συγκέντρωσή τους μόνον αυτή τη φιλοδοξία διατηρεί - και καμιά άλλη, ιδίως φιλολογικής ή ιστορικής τάξεως.
Οι ποιητές που παρελαύνουν, πλην ενός, έχουν ζήσει από τον 15ο έως και τον 19ο αιώνα. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει σύντομα βιογραφικά τους. Στο "Παράρτημα" γλίστρησαν μόλις τέσσερα ποιήματα-τραγούδια του θρυλικού chansonnier Georges Brassens (1921-1981), με τον όποιο έχω ασχοληθεί άλλοτε συστηματικά. [...]
Γ. Β.
Πληροφορίες προϊόντος
Συγγραφέας
Saint Evremont, Charles de,Reboul, Jean,Richepin, Jean,Racan, Honorat de Bueil,Ronsard, Pierre de,Boufflers,Chancel, Ausone,Escousse, Victor,Lamartine, Alfonse de,Parny, evarieste Desire de Forges,Molière, Jean Baptiste de,Musset, Alfred de,Gautier, Theophile,Brassens, Georges,Desportes, Philippe,Racine, Jean Baptiste,La Fontaine, Jean de,Marot, Clement,Villon, François,Piis, Pierre Antoine Augustin de,Trarieux, Cabriel,Rollinat, Maurice,Vion, Charles,Claudel, Paul,D' Aubigne, Agrippa,Du Faur, Guy,Rousseau, Jean Baptiste,Rabutin, Bussy,Saint Gelais, Mellin de,Belleau, Remy,Millevoye, Charles Hubert,Passerat, Jean,Hugo, Victor, 1802-1885,Brizeux, Auguste,De Fieubet, Gaspard
Eκδότης
Κέδρος
Μεταφραστής Βαρβέρης, Γιάννης, 1955-2012
Μεταφραστής Βαρβέρης, Γιάννης, 1955-2012
ISBN
9789600435023
Κωδικός Ευριπίδη 010200031207
Έτος κυκλοφορίας 2007
Σελίδες 110
Διαστάσεις 21χ14
Βάρος 187 gr
Saint Evremont, Charles de
Συγγραφέας
O Saint - Evremont γεννήθηκε στο Saint-Denis-le-Gast το 1614 και πέθανε στο Λονδίνο το 1703. Πεζογράφος και δοκιμιογράφος. Ακολούθησε στρατιωτική καριέρα. Έπεσε σε δυσμένεια και εξορίστηκε σε Ολλανδία και Αγγλία. Έργα του: "Les Academistes", "Oeuvres melees", "Sur nos comedies".
Reboul, Jean
Συγγραφέας
O Jean Reboul γεννήθηκε στη Nimes το 1796, όπου και πέθανε το 1864. Αρτοποιός. Συνδέθηκε με τον Chateaubriand και τον Lamartine. Έργα του: "L'ange et l'enfant", "Le dernier jour".
Richepin, Jean
Συγγραφέας
O Jean Richepin γεννήθηκε στη Μεδέα της Αλγερίας το 1849 και πέθανε στο Παρίσι το 1926. Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Έργα του: "La chanson des gueux", "Les caresses", "Les blasphemes".
Racan, Honorat de Bueil
Συγγραφέας
O Racan γεννήθηκε στο Aubigne-Racan στο Sarthe το 1589 και πέθανε στο Παρίσι το 1670. Ευγενούς καταγωγής, στρατιωτικός, δραματουργός και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Μετέφρασε στα γαλλικά τους Ψαλμούς. Έργα του: "Bergeres", "Psaumes pentientiaux", "Odes sacrees sur les Psaumes".
Ronsard, Pierre de
Συγγραφέας
O Pierre de Ronsard γεννήθηκε στο Couture-sur-Loir το 1524 και πέθανε στο Saint-Cosme-en-l'Isle το 1585. Ονομάστηκε "Πρίγκιπας των ποιητών". Σπούδασε στο κολλέγιο της Ναβάρρας, στο Παρίσι. Ταξίδεψε στη Φλάνδρα και στη Σκωτία. Ακολούθησε τον διπλωματικό κλάδο. Υπήρξε μέλος της Pleiade. Έργα του: "Les Academistes", "Oeuvres mielees", "Sur nos comedies".
Boufflers
Συγγραφέας
O Boufflers γεννήθηκε στο Nancy το 1738 και πέθανε στο Παρίσι το 1815. Μαρκήσιος, προοριζόταν για τον κλήρο, αλλά κατέληξε ιππότης της Μάλτας και ονομάστηκε συνταγματάρχης των Ουσάρων. Έγινε κυβερνήτης της Σενεγάλης. Έργα του: "Lettres a ma mere", "Traite sur le libre arbitre".
Chancel, Ausone
Συγγραφέας
1805-1878.
Lamartine, Alfonse de
Συγγραφέας
Ο συγγραφέας, ποιητής και πολιτικός Αλφόνσος Λαμαρτίνος γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1790 στη γαλλική πόλη Μακόν. Σε ηλικία 30 ετών δημοσίευσε το έργο "Ποιητικοί στοχασμοί", που θεωρήθηκε ορόσημο του ρομαντισμού, ενώ το 1832 πραγματοποίησε ένα ταξίδι αναψυχής στην Ανατολή, με βασικούς σταθμούς την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Συρία και τον Λίβανο. Το 1833 εξελέγη βουλευτής και το 1848 διετέλεσε, για μερικές εβδομάδες, πρόεδρος της γαλλικής κυβέρνησης. Πέθανε το 1869 στο Παρίσι.
Parny, evarieste Desire de Forges
Συγγραφέας
O Evarieste Desire de Foreses Parny γεννήθηκε στο Saint-Paul (ile Bourbon) το 1753 και πέθανε στο Παρίσι το 1814. Σπούδασε θεολογία αλλά ακολούθησε τον στρατιωτικό κλάδο. Έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Έργα του: "Poesies erotiques", "Opuscules poetiques", "Elegies", "La guerre des dieux".
Molière, Jean Baptiste de
Συγγραφέας
1622-1673. Ο Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, γιος του Ζαν Ποκλέν και της Μαρί Κρεσσέ, γεννιέται το 1622. Σπουδάζει νομικά στην Ορλεάνη, ενώ το 1643 έχοντας ήδη συνδεθεί με την ηθοποιό Μαντλέν Μπεζάρ, συγκροτεί μαζί της τον θίασο "L’Illustre Theatre". Με το ψευδώνυμο Μολιέρος, διευθύνει τον θίασο, ο οποίος εγκαθίσταται στο Παρίσι. Ο θίασος περιοδεύει για δεκατρία χρόνια, ως το 1645. Το 1655 έχουμε την παράσταση της πρώτης σωζόμενης κωμωδίας του Μολιέρου "Ο ασυλλόγιστος στη Λυών", με τον Μολιέρο στο ρόλο του Μασκαρίλλου. Το 1656 παρουσιάζεται το "Ερωτικό πείσμα". Το 1658 ο θίασος μετονομάζεται σε "Θίασο του Κυρίου". Η επιτυχία της φάρσας "Ο ερωτευμένος γιατρός" είναι τέτοια ώστε του παραχωρείται το θέατρο του Πετί Μπουρμπόν. Επόμενη επιτυχία του θιάσου είναι "Οι ψευτοσπουδαίες", το 1659. Το 1660 παρουσιάζεται ο "Σγαναρέλος ή Ο κατά φαντασίαν κερατάς". Ακολουθεί με μεγάλη επιτυχία το έργο "Σχολείο γυναικών", ενώ στη λογοτεχνική διαμάχη που ξεσπά γύρω από το έργο, ο Μολιέρος απαντά με την Κριτική του "Σχολείου γυναικών" και με τον "Αυτοσχεδιασμό των Βερσαλλιών". Το 1664 δίνεται η πρεμιέρα της κωμωδίας "Γάμος με το στανιό" ενώ στις 12 Μαΐου παρουσιάζονται οι τρεις πρώτες πράξεις του "Ταρτούφου". Ο βασιλιάς απαγορεύει αμέσως το ανέβασμα του "Ταρτούφου" στο Παρίσι. Το 1665 δίνεται η πρεμιέρα του "Δον Ζουάν" που, παρά την επιτυχία του, κατεβαίνει μετά από 20 παραστάσεις. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ δίνει στον θίασο του Μολιέρου τον τίτλο του "Θιάσου του Βασιλιά" και 6000 λίβρες χορηγία. Ακολουθούν τα έργα "Γιατρός με το στανιό" και "Μισάνθρωπος". Το 1667 ακολουθεί η δεύτερη εκδοχή του "Ταρτούφου", παρουσιάζεται στις 5 Αυγούστου και απαγορεύεται την επομένη. Το 1668 ανεβαίνουν ο "Ζωρζ Νταντέν" και "Ο φιλάργυρος". Το 1669 ο Μολιέρος επιστρέφει στον "Ταρτούφο" για μια τρίτη διασκευή, το έργο παίρνει έγκριση και γνωρίζει θριαμβευτική επιτυχία. Το 1670 ανεβαίνει "Ο αρχοντοχωριάτης". Σειρά έχουν "Οι κατεργαριές του Σκαπίνου" το 1671 καθώς και "Οι σοφολογιότατες" το 1672. Στις 10 Φεβρουαρίου δίνεται η πρεμιέρα του έργου "Ο κατά φαντασίαν ασθενής", με τον Μολιέρο στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αργκάν. Κατά τη διάρκεια της τέταρτης παράστασης ο Μολιέρος νιώθει μεγάλη αδιαθεσία, μεταφέρεται στο σπίτι του και εκεί αφήνει την τελευταία του πνοή.
Musset, Alfred de
Συγγραφέας
Ο Αλφρέ ντε Μυσσέ γεννήθηκε το 1810 στη Γαλλία και πέθανε το 1857. Προικισμένος με σπάνια ωριμότητα από τα πρώτα νεανικά χρόνια του, έγινε δεκτός, ήδη από το 1828, στους κύκλους του Nodier, συνδέθηκε με τον Vigny και τον Sainte-Beuve και απέσπασε κολακευτικά σχόλια για το λογοτεχνικό έργο του. Η συλλογή του "Ιστορίες της Ισπανίας και της Ιταλίας" (1830) αποκάλυπτε έναν ορμητικό ρομαντισμό που εκδηλωνόταν με την αναζήτηση ενός φαντασμαγορικού τοπικού χρώματος, με την απεικόνιση βίαιων παθών και με την καλαισθησία ενός αριστοτέχνη της στιχουργικής. Πνεύμα ιδιοφυές και ερωτευμένο με την ελευθερία, αδιάφορο για σχολές και συρμούς, έμελλε να χαρίσει στο γαλλικό θέατρο μερικά από τα αριστουργήματά του, όπως τα "Ένα καπρίτσιο", "Η βενετσιάνικη νύχτα", "Ένα θέαμα σε πολυθρόνα". Επιβεβαιώνοντας την ανεξαρτησία του από το νέο ρομαντικό πνεύμα, θέλησε να ξαναβρεί την ενδόμυχη και ειλικρινή έμπνευση ("αυτό που χρειάζεται ο καλλιτέχνης ή ο ποιητής είναι η συγκίνηση") και εξέφρασε έμμεσα τον εαυτό του μέσω των ηρώων των έργων του ("Τα καπρίτσια της Μαριάννας" - 1833· "Φαντάζιο" - 1834· "Λορεντσάτσιο" - 1834· "Το καντηλέρι" - 1835· "Δεν πρέπει να ορκίζεσαι για τίποτα" - 1838). Το ευμετάβολο των ηρώων του, η πολυπλοκότητα του χαρακτήρα τους, όπου η επιθυμία της αγνότητας και ο πόθος του ιδανικού είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την εγκατάλειψη στη διαφθορά και την απελπισία, καθώς και η αυθαίρετη ανάμειξη των ειδών, σοκάρισαν στην αρχή. Το πρόσωπο αυτό με τη διπλή όψη είναι ο ίδιος ο Μυσσέ και το έργο του είναι η πιο πιστή αντανάκλαση της ενδόμυχης αγωνίας του. Έτσι το "Δεν αστειευόμαστε με τον έρωτα" (1834) θυμίζει με τον τίτλο του τον "τρελό έρωτα" του Μυσσέ για τη Γεωργία Σάνδη. Η οδυνηρή αυτή περιπέτεια (1833-1835), που έχει μεταφερθεί στο μυθιστόρημα "Η εξομολόγηση ενός παιδιού του αιώνα" (1836), εμπνέει και το λυρικό ξεχείλισμα που διαποτίζει τα έργα "Νύχτες" (1835-1837), "Γράμμα στον Λαμαρτίνο" (1836), "Ανάμνηση" (1841). Από τότε κι ύστερα, ο ποιητής, απογοητευμένος και άρρωστος, θα δώσει αλληλοδιαδόχως διηγήματα ("Ιστορία ενός σπάνιου είδους") ή ποιητικές φαντασίες ("Τρία βήματα από το ρόδινο μάρμαρο") και έργα πιο πικρά και ταραγμένα ("Η ελπίδα στον Θεό"). Έξοχος στον χειρισμό του πνευματώδους και ειρωνικού παιχνιδιού, ο Μυσσέ ήξερε εξίσου καλά να εκφράζει τα ξεσπάσματα του πάθους ή αυτό που ήταν το εσωτερικό του δράμα: τον πειρασμό της ακολασίας και τη νοσταλγία της αθωότητας που κατοικούν "τη ματωμένη καρδιά του, τη γεμάτη φλόγα και λύπη" (Σαιντ-Μπεβ).
Gautier, Theophile
Συγγραφέας
Ο Pierre-Jules-Theophile Gautier γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1811 στην Τάρμπ της Γαλλίας και πέθανε τον Οκτώβριο του 1872. Αν και δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη φιλοσοφία, άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική την οποία γρήγορα εγκατέλειψε και έπειτα από παρότρυνση του Βίκτωρος Ουγκώ, στράφηκε στη λογοτεχνία. Αξίζει να σημειωθεί ότι από πολύ νωρίς ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ αναγνώρισε το ταλέντο του Γκωτιέ στην ποίηση. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο περιοδικό "La Presse" και αρθρογραφούσε συστηματικά και στην εφημερίδα "Le Figaro". Στο πλαίσιο της επαγγελματικής του δραστηριότητας, πραγματοποίησε το 1852 ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, με ενδιάμεσους σταθμούς την Αθήνα και τη Σύρο. Έργα του είναι: "Poesies completes", "Les jeunes-France", "Δεσποινίς ντε Μωπέν-Διπλούς έρως", "La comedie de la mort" (Η κωμωδία του θανάτου), "Fortunio", "Η πίπα του οπίου", "Χιλιοστή δεύτερη νύστα", "Les grotesques", "Η λέσχη των Χασισίνων", "Partie carree", "Emaux et camees" (Σμάλτα και καμέες), "Militona", "Jean et Jeanette", "Αρία Μαρκέλλα", "Το μυθιστόρημα της μούμιας" κ.ά. Πέθανε ξαφνικά τον Οκτώβριο του 1872 και τάφηκε στο κοιμητήριο της Μονμάρτης, στο Παρίσι.
Brassens, Georges
Συγγραφέας
O γάλλος μουσικός Georges Brassens γεννήθηκε στη Sete το 1921 και πέθανε στο Saint-Gely-du-Fesc το 1981. Ήταν ο ίδιος στιχουργός, συνθέτης και ερμηνευτής των τραγουδιών που έπαιζε με την -ακουστική- κιθάρα του. Θεωρείται ο μέγιστος των μεταπολεμικών chansonniers, με κύρια θέματά του τον έρωτα και την αναρχία.
Desportes, Philippe
Συγγραφέας
O Philippe Desportes γεννήθηκε στη Chartres το 1546 και πέθανε στο Bonport το 1606. Αββάς του Tiron, αναγνώστης της βασιλικής αυλής, σύμβουλος του κράτους. Επηρεάστηκε από τον Πετράρχη. Επονομάσθηκε ο Γάλλος Τίβουλλος. Έργα του: "Bergeries", "Les Amours de Cleonice", "Les Amours de Diane".
Racine, Jean Baptiste
Συγγραφέας
Racine, Jean Baptiste (1639-1699). Ο διάσημος Γάλλος ποιητής και ακαδημαϊκός μαζί με τον Μολιέρο και τον Κορνήλιο, αποτελούν την περιώνυμη τριανδρία του γαλλικού δραματολογίου του 17ου αιώνα.
Σπούδασε νομικά και φιλοσοφία, αλλά δεν τα ακολούθησε, γιατί από νωρίς εκδηλώθηκε μέσα του η κλίση προς την ποίηση και ιδιαίτερα προς την τραγωδία και το δράμα.
Υπήρξε φίλος του Μπουαλώ, του Μολιέρου και του Λαφονταίν, τα βιβλία των οποίων άσκησαν ζωηρή επίδραση στο πνεύμα και το έργο του.
Η πρώτη του ωδή, που έφερε τον τίτλο "Η νύμφη του Σηκουάνα" και που τη δημοσίευσε σε ηλικία μόλις 20 ετών, με την ευκαιρία των γάμων του βασιλιά Ηλίου Λουδοβίκου ΙΔ΄, ήταν μια επιτυχία του. Κατόπιν, έγραψε ορισμένες αποτυχημένες τραγωδίες, για να αρχίσει πάλι τις επιτυχίες του από το έτος 1764, με τα έργα: "Θηβαΐδα", "Αλέξανδρος" και "Ανδρομάχη" (και τα τρία τραγωδίες). Στη συνέχεια έγραψε την έξυπνη κωμωδία του "Οι διάδικοι", όπου έκδηλα μιμείται την κωμωδία του Αριστοφάνη "Σφήκες".
Μετά εξακολούθησε με ορισμένες άλλες εκλεκτές τραγωδίες του, μεταξύ των οποίων είναι: "Η Βερενίκη", "Ο Μιθριδάτης", "Ο Βρετανικός", "Ο Βαγιαζήτ", η "Ιφιγένεια" και η "Φαίδρα" (οι δύο τελευταίες κατά μίμηση των ομώνυμων τραγωδιών του Ευριπίδη).
Η δόξα όμως του Ρακίνα, από τα παραπάνω εκλεκτά έργα του, προξένησε τον φθόνο και τις εναντίον του κριτικές επιθέσεις μερικών άλλων ομοτέχνων του, ακόμη και πρώην φίλων του. Με αποτέλεσμα, ο ποιητής να στεναχωρηθεί τόσο πολύ, ώστε σε ηλικία 38 ετών, να αφήσει το πνευματικό προσκήνιο και να κλειστεί σε μοναστήρι Ιανσενιτών (το Πορτ Ρουαγιάλ). Έκτοτε δε και επί 22 ολόκληρα χρόνια -ως το θάνατό του- δεν έγραψε, παρά μόνο δύο τραγωδίες με θρησκευτικό περιεχόμενο, παρμένο απ' τη Βίβλο, τις "Εσθήρ" και "Αθαλία".
La Fontaine, Jean de
Συγγραφέας
O Jean De La Fontaine γεννήθηκε στο Chateau-Thierry το 1621 και πέθανε στο Παρίσι το 1695. Ηθογράφος, δραματουργός, λιμπρετίστας και μυθιστοριογράφος, έγινε γνωστός κυρίως για τους "Μύθους" του, που αποτελούν διασκευές των "Μύθων" του Αισώπου. Άλλα έργα του: "Saul", "Meditations poetiques", "Jocelyn", "Le lac", "L' isolement", "Recueillements".
Villon, François
Συγγραφέας
O Francois Villon γεννήθηκε το 1431 στο Παρίσι και πέθανε μετά το 1463. Κλέφτης και πλανόδιος αγύρτης. Σπούδασε ζωγραφική. Εξέτισε ποινές για διάφορα αδικήματα. Ανανέωσε τη μεσαιωνική γαλλική ποίηση. Έργα του: "Les Lais", "Le grand testament".
Piis, Pierre Antoine Augustin de
Συγγραφέας
O De Piis γεννήθηκε το 1755 και πέθανε το 1832. Ιδρυτής του θεάτρου του Vaudeville. Αστυνομικός και τραγουδοποιός. Γενικός Γραμματέας της αστυνομίας του Παρισιού.
Rollinat, Maurice
Συγγραφέας
O Maurice Rollinat γεννήθηκε στο Chateauroux το 1846 και πέθανε στο Irvy-sur-Seine το 1903. Ακολουθεί την κλίση του στο πιάνο, και αργότερα εκφωνεί τα ποιήματά του συνοδεία πιάνου ως πρώιμος chansonnier. Τα ποιήματά του έχουν ως θέμα τη φύση και την ανθρώπινη συνθήκη. Έργα του: "Dans le brandes", "Les Nevroses", "L' Abime".
Vion, Charles
Συγγραφέας
1600-1653
Claudel, Paul
Συγγραφέας
Ο Paul Claudel γεννήθηκε το 1868 στο Villeneuve-sur-Fere (Aisne) και πέθανε το 1955 στο Παρίσι. Διπλωμάτης, δραματουργός και δοκιμιογράφος. Το 1946 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το έργο του διαπνέεται από τον καθολικισμό. Έργα του: "Connaissance de L'Est", "Poemes de guerre (1914-1916", "Le soulier de satin", "L' annonce fiate a Marie".
D' Aubigne, Agrippa
Συγγραφέας
Ο Agrippa D' Aubigne γεννήθηκε το 1552 στο Pons και πέθανε το 1630 στη Γενεύη. Υπήρξε στρατιώτης και σύμβουλος του Ερρίκου του Δ΄ της Ναβάρρας. Το επικό του ποίημα "Les Tragiques" θεωρείται αριστούργημα του γαλλικού μπαρόκ. Έγραψε και τη χρονογραφία "Histoire universelle".
Du Faur, Guy
Συγγραφέας
O Guy Du Faur, sieur de PIBRAC, γεννήθηκε στην Toulouse το 1529 και πέθανε το 1586. Γόνος οικογένειας δικαστικών, σπούδασε νομικά και έγινε και ο ίδιος δικαστής. Άφησε διάφορα έργα και μεταξύ αυτών τα "Quatraines".
Rousseau, Jean Baptiste
Συγγραφέας
O Jean Baptiste Rousseau γεννήθηκε στο Παρίσι το 1671 και πέθανε στις Βρυξέλλες το 1741. Δραματουργός. Σπούδασε στο ιησουϊτικό κολλέγιο Louis-le-Grand. Εξορίστηκε στην Ελβετία ως βλάσφημος. Έργα του: "La noce du village", "L' Hypocondre".
Rabutin, Bussy
Συγγραφέας
O Bussy Rabutin γεννήθηκε στο Epiry το 1618 και πέθανε στο Autun το 1693. Ακολούθησε τον στρατιωτικό κλάδο και έφθασε έως το βαθμό του υπολοχαγού. Έπεσε σε βασιλική δυσμένεια και φυλακίστηκε. Έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Έργα του: "Histoire amoureuse des Gaules", "Carte geographique de la cour et autres galanteries", "Memoires".
Saint Gelais, Mellin de
Συγγραφέας
O Mellin de Saint-Gelais γεννήθηκε στην Angouleme το 1491 και πέθανε στο Παρίσι το 1558. Επίσημος ποιητής της Αυλής του βασιλιά Francis του Α΄ της Γαλλίας. Σπούδασε στη Μπολόνια και στη Πάδοβα και απέκτησε γνώσεις ιατρικής, αστρολογίας και μουσικής. Έργα του: "Oeuvres".
Belleau, Remy
Συγγραφέας
O Remy Belleau γεννήθηκε το 1528 στο Nogent-le-Rotrou και πέθανε στο Παρίσι το 1577. Υπήρξε μέλος της γαλλικής Pleiade και εντρύφησε στην αρχαϊκή ελληνική ποίηση, την οποία μιμήθηκε. Έργα του: "La Bergerie", "Amours et nouveaux echanges de pierres precieuses".
Millevoye, Charles Hubert
Συγγραφέας
O Charles Hubert Millevoye γεννήθηκε στο Abbeville το 1782 και πέθανε στο Παρίσι το 1816. Άνθρωπος εύθραστης υγείας. Συμμετείχε σε διαγωνισμούς και βραβεύτηκε από την Ακαδημία της Λυών και τη Γαλλική Ακαδημία. Μετέφρασε στίχους αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Έργα του: "Fete des martyrs", "Rancon d' Egilde", "Alfred, roi d' Angleterre".
Passerat, Jean
Συγγραφέας
O Jean Passerat γεννήθηκε το 1534 και πέθανε το 1602. Σπούδασε νομικά. Διετέλεσε καθηγητής στο κολλέγιο του Plessis. Υπήρξε προστατευόμενος του βασιλιά Ερρίκου του Γ΄. Έργα του: "A la lune", "Ode du premier jour de mai".
Hugo, Victor, 1802-1885
Συγγραφέας
Ο Βίκτωρ Ουγκώ (γαλλικά: Victor Marie Vicomte Hugo) (26 Φεβρουαρίου 1802 - 22 Μαΐου 1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού.
Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του αντιλήφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα λατινικά καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες. Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στο γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την πολιτική μεταλλασσόμενος βαθμιαία από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Την τελευταία περίοδο της ζωής του γνώρισε τη λατρεία του γαλλικού έθνους, ταυτιζόμενος με την ίδια τη Γαλλία, όπως ο ίδιος έλεγε στο ποίημά του "Lettre a une femme" (Γράμμα σε μία γυναίκα): "Je ne sais plus mon nom, je m'appelle Patrie!" (Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς). Προ πάντων, όμως, ως ο μεγαλύτερος Γάλλος συγγραφέας του άμεσου μετεπαναστατικού περιβάλλοντος, ήταν ο ποιητής του νέου κόσμου, ο προφητικός, παραισθησιακός φιλόσοφος και μυθοπλάστης μιας ριζικά νέας εποχής.
Brizeux, Auguste
Συγγραφέας
O Auguste Brizeux γεννήθηκε το 1803 στο Lorient και πέθανε το 1858 στο Montpellier. Μετέφρασε τη "Θεία Κωμωδία" στα γαλλικά. Έγραψε ποίηση στα βρετονικά, γλώσσα της καταγωγής του. Έργα του: "Telenn Arvor", "Fumez Breiz".
