Aμοιβή και ποινή είναι το δίπολο που παρακολούθησε την εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας μέχρι τα χρόνια μας. Aν κατ' ουσία καταργήθηκε στο δημόσιο τομέα, τότε κάναμε λάθος. Kαι το λάθος αυτό έγινε γιατί το θεωρήσαμε ως θέμα που εμπεριέχεται στο κεφάλαιο "Δημοκρατικές διαδικασίες", αντί του κεφαλαίου "Συντεχνιακές ιδιοτέλειες", που ήταν το σωστό. Aς ανοίξουμε λοιπόν άμεσα ένα νέο κεφάλαιο με τον τίτλο "Oυσιαστική αξιολόγηση" πριν να είναι πλέον αργά. (Χρίστος Βερελής) Για τους εκσυγχρονιστές (και όχι για όσους μιλούν αορίστως περί του όρου) ο εκσυγχρονισμός είναι σχέδιο με αρχή και τέλος κατά χρονική περίοδο, με θεωρία και πράξη και όχι σκόρπιες κινήσεις και μέτρα στο γόνατο. Yπάρχει ένας ιστός μεταρρυθμίσεων που συγκροτεί το σχέδιο του εκσυγχρονισμού για την περίοδο 1996-2000. H «άλλη σύγκλιση», πέραν της ορατής και απτής οικονομικής σύγκλισης, έχει όλες τις προϋποθέσεις να προχωρήσει στην παιδεία, στη δημόσια διοίκηση, στο κράτος πρόνοιας, στην αγορά εργασίας, υπό τον όρο ότι το σχέδιο της νέας τετραετίας θα υποστηριχθεί με νέα ορμή ανάλογη μ' αυτή του 1996. (Γιώργος Πασχαλίδης) Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να παραμείνουν μόνο οι δημιουργοί της ευημερίας, αλλά πρέπει να γίνουν και συμμέτοχοι σε ολόκληρη την διαδικασία ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας, αξιοποιώντας τις νέες ευκαιρίες που δημιουργούν οι αγορές και η παγκοσμιοποίηση. Η συμμετοχή στην ΟΝΕ μας δίνει την δυνατότητα να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε υπερεθνικές πολιτικές ανάπτυξης και απασχόλησης και να αποφύγουμε έτσι το υψηλό εθνικό κόστος που θα είχε μια μονομερής πολιτική κοινωνικής στήριξης σε ένα περιβάλλον οξυμμένου διεθνούς ανταγωνισμού. Ταυτόχρονα εξασφαλίζεται μια υπερεθνική συμπαράταξη των δυνάμεων της εργασίας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που θα κάνει ίσως για πρώτη φορά στην Iστορία εφικτή όχι μόνο την ιδεολογική αλληλεγγύη του εργατικού κινήματος στις διάφορες χώρες, αλλά και την πρακτική συμμαχία του στο πλαίσιο μιας ενιαίας οικονομίας. (Νίκος Χριστοδουλάκης)
Περίληψη
Aμοιβή και ποινή είναι το δίπολο που παρακολούθησε την εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας μέχρι τα χρόνια μας. Aν κατ' ουσία καταργήθηκε στο δημόσιο τομέα, τότε κάναμε λάθος. Kαι το λάθος αυτό έγινε γιατί το θεωρήσαμε ως θέμα που εμπεριέχεται στο κεφάλαιο "Δημοκρατικές διαδικασίες", αντί του κεφαλαίου "Συντεχνιακές ιδιοτέλειες", που ήταν το σωστό. Aς ανοίξουμε λοιπόν άμεσα ένα νέο κεφάλαιο με τον τίτλο "Oυσιαστική αξιολόγηση" πριν να είναι πλέον αργά. (Χρίστος Βερελής) Για τους εκσυγχρονιστές (και όχι για όσους μιλούν αορίστως περί του όρου) ο εκσυγχρονισμός είναι σχέδιο με αρχή και τέλος κατά χρονική περίοδο, με θεωρία και πράξη και όχι σκόρπιες κινήσεις και μέτρα στο γόνατο. Yπάρχει ένας ιστός μεταρρυθμίσεων που συγκροτεί το σχέδιο του εκσυγχρονισμού για την περίοδο 1996-2000. H «άλλη σύγκλιση», πέραν της ορατής και απτής οικονομικής σύγκλισης, έχει όλες τις προϋποθέσεις να προχωρήσει στην παιδεία, στη δημόσια διοίκηση, στο κράτος πρόνοιας, στην αγορά εργασίας, υπό τον όρο ότι το σχέδιο της νέας τετραετίας θα υποστηριχθεί με νέα ορμή ανάλογη μ' αυτή του 1996. (Γιώργος Πασχαλίδης) Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να παραμείνουν μόνο οι δημιουργοί της ευημερίας, αλλά πρέπει να γίνουν και συμμέτοχοι σε ολόκληρη την διαδικασία ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας, αξιοποιώντας τις νέες ευκαιρίες που δημιουργούν οι αγορές και η παγκοσμιοποίηση. Η συμμετοχή στην ΟΝΕ μας δίνει την δυνατότητα να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε υπερεθνικές πολιτικές ανάπτυξης και απασχόλησης και να αποφύγουμε έτσι το υψηλό εθνικό κόστος που θα είχε μια μονομερής πολιτική κοινωνικής στήριξης σε ένα περιβάλλον οξυμμένου διεθνούς ανταγωνισμού. Ταυτόχρονα εξασφαλίζεται μια υπερεθνική συμπαράταξη των δυνάμεων της εργασίας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που θα κάνει ίσως για πρώτη φορά στην Iστορία εφικτή όχι μόνο την ιδεολογική αλληλεγγύη του εργατικού κινήματος στις διάφορες χώρες, αλλά και την πρακτική συμμαχία του στο πλαίσιο μιας ενιαίας οικονομίας. (Νίκος Χριστοδουλάκης)
Ο Χρίστος Βερελής γεννήθηκε το 1950 και κατάγεται από το Μεσολόγγι. Εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας το 1996 και επανεξελέγη στις εκλογές του Απριλίου 2000. Διετέλεσε υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ από το 1996 έως τον Απρίλιο του 2000, οπότε και τοποθετήθηκε υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών.
Σπούδασε χημεία στη Θεσσαλονίκη. Έλαβε με άριστα τον τίτλο του διδάκτορα στον Τομέα της χημείας φυσικών προϊόντων στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία. Έως το 1986 εργάστηκε σε ιδιωτικές εταιρείες χημικών προϊόντων στη Γερμανία και μετέπειτα στην Ελλάδα. Διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών από το 1985 έως το 1987. Από το 1986 έως το 1989 ήταν διευθύνων σύμβουλος των Ελληνικών Διϋλιστηρίων Ασπροπύργου και πρόεδρος της μελετητικής εταιρείας ΑΣΠΡΟΦΟΣ. Την περίοδο 1989-1993 εργάστηκε ως γενικός διευθυντής στην εταιρεία Α.Γ. Πετζετάκις και σε εταιρεία καλωδίων οπτικών ινών, όπου υπήρξε και βασικός μέτοχος. Το 1993 τοποθετήθηκε πρόεδρος της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου, όπου και παρέμεινε ως το 1996. Την ίδια περίοδο (1993-1996) ήταν και πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου.
Διετέλεσε Γραμματέας της Ελληνικής Κοινότητας Χαϊδελβέργης και μέλος του Προεδρείου των Ελληνικών Κοινοτήτων της Γερμανίας. Από το 1996 είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, όπου εντάχθηκε το 1978. Υπήρξε μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας έως το 1977. Γνωρίζει αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά και ιταλικά. Έχει γράψει επιστημονικά και πολιτικά άρθρα και βιβλία. Είναι παντρεμένος κι έχει ένα γιο και τρεις κόρες.
Πασχαλίδης, Γιώργος
Συγγραφέας
Ο Γιώργος Πασχαλίδης γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1951. Είναι παντρεμένος με την Εύη Γεωργιάδου και έχει δύο γιους.
Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1969-1974) και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία (Μάρτιος 1975-Ιούλιος 1977) κυρίως στην Λήμνο όπου εργάστηκε σε στρατιωτικά έργα του νησιού.
Άσκησε το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού μέχρι το 1990 ως μελετητής και κατασκευαστής οικοδομικών έργων.
Η πολιτική και συνδικαλιστική του δράση άρχισε τα χρόνια της δικτατορίας όταν συμμετείχε ενεργά στη φοιτητική εξέγερση στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης (Νοέμβριος 1973). Εκλέχτηκε Δημοτικός Σύμβουλος Αριδαίας (1978-1982), Νομαρχιακός Σύμβουλος Ν.Πέλλας (1982-1985), Πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΤΕΕ Πέλλας (1982-1985), Γραμματέας του Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών Ν.Πέλλας (1980-1981). Εκλέχτηκε Γραμματέας της Ν.Ε.ΠΑΣΟΚ Πέλλας τις περιόδους 1983-1984, 1986-1989. Από το 1990 μέχρι το 2005 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ (2005-2008).
Εκλέχτηκε βουλευτής ΠΑΣΟΚ Πέλλας στις εκλογές του 1989 (Ιούνιος & Νοέμβριος),του Απριλίου 1990, του Οκτωβρίου 1993, του Σεπτεμβρίου 1996, του Απριλίου 2000, του Μαρτίου 2004. Εκλέχτηκε μέλος του Προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ (1990-1993) και είναι ο συντάκτης του πρώτου Κανονισμού της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Υπήρξε Γραμματέας του ΚΤΕ Πολιτισμού (1993-1996) και διετέλεσε Πρόεδρος της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής για την Ελληνοκινεζική Φιλία (1994-1996). Συμμετείχε στη Γραμματεία του Τομέα Προγράμματος του ΠΑΣΟΚ (1990-1994) και διετέλεσε Γραμματέας του τομέα Πολιτικής Ενημέρωσης (1994-1996).
Ορκίστηκε Υφυπουργός Παιδείας στην πρώτη κυβέρνηση του Κ. Σημίτη τον Ιανουάριο 1996 με Υπουργό Παιδείας τον Γ. Παπανδρέου και στη συνέχεια Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1996 μέχρι τις εκλογές του 2000 με αρμοδιότητες σε θέματα επικοινωνιακής πολιτικής, κοινωνικού διαλόγου και λειτουργίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Το 1999 εξέδωσε το βιβλίο «Τελική ευθύνη» με πολιτικά κείμενα για τη διακυβέρνηση, και τον εκσυγχρονισμό.
Από τον Απρίλιο 2000 μέχρι τον Ιούλιο 2003 διετέλεσε Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης όπου προώθησε προγράμματα ανασυγκρότησης των Βαλκανίων.
Είχε την ευθύνη συγκρότησης του στρατηγικού σχεδίου βιώσιμης ανάπτυξης της Θεσσαλονίκης που τον Αύγουστο του 2002 στο ΥΜΑΘ συνυπέγραψαν 120 φορείς της Μητροπολιτικής Θεσσαλονίκης.
Οργάνωσε και προώθησε την υποψηφιότητα της Θεσσαλονίκης για την παγκόσμια έκθεση EXPO 2008 με θέμα «Μητέρα γη - ανθρώπινα δίκτυα γνώσης γεωργίας, διατροφής».
Τον Ιούλιο του 2003 ορκίστηκε Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας όπου παρέμεινε μέχρι τις εκλογές του Μαρτίου 2004, οπότε και εκλέχθηκε βουλευτής Πέλλας για 7η συνεχή φορά.
Χριστοδουλακης, Μ.
Συγγραφέας
Ο Νίκος Μ. Χριστοδουλάκης γεννήθηκε το 1952 στην Κρήτη και σπούδασε αρχικά στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ως φοιτητής έλαβε ενεργό μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα -ήταν μέλος της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973- και στη μεταπολίτευση υπήρξε στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς. Μετά το 1980 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, από το οποίο έλαβε διδακτορικό δίπλωμα και εργάστηκε στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Οικονομικών έως το 1986. Στην συνέχεια εργάστηκε ως ερευνητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, στο Ινστιτούτο Tinbergen του Άμστερνταμ και το London Business School, ενώ διετέλεσε επισκέπτης-καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Καρόλου της Πράγας και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Την τριετία 1992-95 είχε εκλεγεί Αντιπρύτανης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες και άρθρα σε διεθνή περιοδικά για θέματα οικονομικής πολιτικής, διακυμάνσεων και ανάπτυξης, καθώς και δύο βιβλία ("Το νέο τοπίο της ανάπτυξης", 1998, "Το εκκρεμές της σύγκλισης", 2006). Την περίοδο 1993-96 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας και αργότερα οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη. Τον Σεπτέμβριο του 1996 ορίστηκε Υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τον προϋπολογισμό και την διαχείριση του δημόσιου χρέους, κατά την κρίσιμη περίοδο ένταξης της Ελλάδος στην ΟΝΕ. Στην διάρκεια της θητείας του εφαρμόστηκαν νέα μισθολόγια για όλο τον δημόσιο τομέα και ιδρύθηκε ο Οργανισμός Περίθαλψης Δημοσίων Υπαλλήλων και Συνταξιούχων. Εκσυγχρονίστηκε η αγορά ομολόγων και εισήχθησαν νέα εργαλεία ενεργού διαχείρισης του δημόσιου χρέους με αποτέλεσμα την μείωση του κατά 10% του ΑΕΠ σε μια τριετία. Τον Απρίλιο του 2000 ορίστηκε Υπουργός Ανάπτυξης με αρμοδιότητα τους τομείς Ενέργειας, Βιομηχανίας, Τουρισμού, Εμπορίου και Έρευνας. Στη διάρκεια της θητείας του αναβαθμίστηκαν οι αρμοδιότητες της Επιτροπής Ανταγωνισμού, χορηγήθηκαν οι πρώτες άδειες ιδιωτών παραγωγών ηλεκτρισμού, απελευθερώθηκε ο ξενοδοχειακός τομέας στην Αθήνα, άλλαξε το πλαίσιο βιομηχανικής δραστηριότητας στην Αττική και ξεκίνησε η οικιακή και εμπορική χρήση φυσικού αερίου στις μεγάλες πόλεις. Τον Οκτώβριο 2001 ανέλαβε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών έως τις εκλογές του Μαρτίου 2004. Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2002 προήδρευσε στην Ομάδα Υπουργών της Ευρωζώνης (Eurogroup). Διετέλεσε βουλευτής και μέλος της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ μεταξύ 2004-2007. Σήμερα είναι καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) και Research Associate στο LSE.
Χριστοδουλάκης, Νίκος Μ.
Συγγραφέας
Ο Νίκος Μ. Χριστοδουλάκης ασχολείται με θέματα δημοσιονομικής πολιτικής, δημόσιου χρέους και ανάπτυξης. Είναι καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) και παράλληλα Research Associate στο Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics. Διδάσκει Μακροοικονομία, Ιστορία Οικονομικών Θεωριών και Διεθνή Οικονομικά.
Γεννήθηκε το 1952 στην Κρήτη και σπούδασε αρχικά στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ως φοιτητής έλαβε ενεργό μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα -ήταν μέλος της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973- και στη μεταπολίτευση υπήρξε στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς. Μετά το 1980 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, από το οποίο έλαβε διδακτορικό δίπλωμα και εργάστηκε στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Οικονομικών έως το 1986. Στην συνέχεια εργάστηκε ως ερευνητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, στο Ινστιτούτο Tinbergen του Άμστερνταμ και το London Business School, ενώ διετέλεσε επισκέπτης-καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Καρόλου της Πράγας και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Την τριετία 1992-95 είχε εκλεγεί Αντιπρύτανης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες και άρθρα σε διεθνή περιοδικά για θέματα οικονομικής πολιτικής, διακυμάνσεων και ανάπτυξης, καθώς και δύο βιβλία ("Το νέο τοπίο της ανάπτυξης", 1998, "Το εκκρεμές της σύγκλισης", 2006). Την περίοδο 1993-96 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας και αργότερα οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη. Τον Σεπτέμβριο του 1996 ορίστηκε Υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τον προϋπολογισμό και την διαχείριση του δημόσιου χρέους, κατά την κρίσιμη περίοδο ένταξης της Ελλάδος στην ΟΝΕ. Στην διάρκεια της θητείας του εφαρμόστηκαν νέα μισθολόγια για όλο τον δημόσιο τομέα και ιδρύθηκε ο Οργανισμός Περίθαλψης Δημοσίων Υπαλλήλων και Συνταξιούχων. Εκσυγχρονίστηκε η αγορά ομολόγων και εισήχθησαν νέα εργαλεία ενεργού διαχείρισης του δημόσιου χρέους με αποτέλεσμα την μείωση του κατά 10% του ΑΕΠ σε μια τριετία. Τον Απρίλιο του 2000 ορίστηκε Υπουργός Ανάπτυξης με αρμοδιότητα τους τομείς Ενέργειας, Βιομηχανίας, Τουρισμού, Εμπορίου και Έρευνας. Στη διάρκεια της θητείας του αναβαθμίστηκαν οι αρμοδιότητες της Επιτροπής Ανταγωνισμού, χορηγήθηκαν οι πρώτες άδειες ιδιωτών παραγωγών ηλεκτρισμού, απελευθερώθηκε ο ξενοδοχειακός τομέας στην Αθήνα, άλλαξε το πλαίσιο βιομηχανικής δραστηριότητας στην Αττική και ξεκίνησε η οικιακή και εμπορική χρήση φυσικού αερίου στις μεγάλες πόλεις. Τον Οκτώβριο 2001 ανέλαβε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών έως τις εκλογές του Μαρτίου 2004. Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2002 προήδρευσε στην Ομάδα Υπουργών της Ευρωζώνης (Eurogroup). Διετέλεσε βουλευτής και μέλος της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ μεταξύ 2004-2007.
