Ο ΧΑΦΙΕΣ

Περίληψη

... Τα στενά χωμάτινα δρομάκια των Πατσαβουρέικων φτιάχναν σύγχρονο λαβύρινθο, αδιέξοδο, που καθρέφτιζε πιστά όλα τ' αδιέξοδα της φτωχογειτονιάς, το περιχαράκωμα της αθλιότητας... Και μες σ' αυτόν τον τάφο θρηνούσανε ο Λεύκιππος, ο Δημόκριτος, ο Θαλής, ο Όμηρος, ο Αναξίμανδρος, ο Ηράκλειτος, ο Αναξαγόρας, όλα τ' αστέρια μιας πανάρχαιας νοητικής εποποιίας κοίταζαν εκστατικά, απορεμένα, τούτο το πισωδρόμισμα, τούτο τον παράλογο τερματισμό μιας αιώνιας ροής... (απόσπασμα από το βιβλίο) Ο Αλέξανδρος Δημάσος, με τον "Χαφιέ" του μας εξιστορεί την σχεδόν άθλια ζωή των προσφύγων της Μικρασίας, που περίμεναν πολύ περισσότερα από την πατρίδα. Ζώντας σ' ένα χώρο που τον ονόμασαν "Πατσουβουρέικα" - ούτε συνοικία ούτε χωριό - γεννούσαν, δούλευαν, μεγάλωναν, αγαπιούνταν, πάλευαν για μια πραγματικότητα έτσι όπως την ονειρεύονταν. Κοινωνία κλειστή, με τα δικά της "πρέπει", έδωσε τον αγώνα της για επιβίωση και καλύτερη ζωή και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά και αργότερα ενάντια στους Γερμανούς, μ' όλο το φόρο και τις δυσκολίες που υπήρχαν τότε. Τα πρόσωπα της ιστορίας, δείγματα τυπικά της εποχής, ένας ολόκληρος κόσμος που συνυπήρχε, μέσα από τις καταστάσεις ήρθε σε αντιθέσεις μέχρι και δολοφονίες, πέρασε από εκτελέσεις και χαφιεδισμούς. Προχωρώντας βήμα-βήμα από το Σωματείο στο κόμμα, από το ψιλικατζίδικο του Ανέστη στο καφενείο του Μηνά έδωσαν ζωή και πνεύμα στο υψηλό ιδανικό - αυτό της ολοκλήρωσης του ανθρώπου μέσα από την καθημερινότητα. Ο συγγραφέας, με την απλή όσο και καυστική γλώσσα του μυθιστορήματός του, χωρίς να κουράζει, μας προκαλεί να ξαναδιαβάσουμε με μια "άλλη ματιά" τις 500 σελίδες του "Χαφιέ". "Μας αποκαλύπτεται ένας αληθινός αιολικός συγγραφέας, με τόσα πολλά χαρίσματα, που ήδη του εξασφαλίζουν μια ξεχωριστή θέση μέσα στη σύγχρονη πεζογραφία.