Ένα βιβλίο για τον άγνωστο Τόμας Μπέρνχαρτ, με κείμενα του ιδίου, φίλων του, κορυφαίων ομοτέχνων του και κριτικών, και ανθρώπων που τον γνώρισαν τυχαία σε διάφορες περιόδους της ζωής του. Μια απόπειρα προσέγγισης στη δύσκολη, μυστική, φυλαγμένη, περίκλειστη ζωή του, η οποία υπήρξε και η πιο σημαντική πηγή έμπνευσης του έργου του. Μια ιχνηλασία στις προσωπικές, ανθρώπινες, καθημερινές ενασχολήσεις του και στα ανεξερεύνητα τοπία της ψυχής του.
Περίληψη
Ένα βιβλίο για τον άγνωστο Τόμας Μπέρνχαρτ, με κείμενα του ιδίου, φίλων του, κορυφαίων ομοτέχνων του και κριτικών, και ανθρώπων που τον γνώρισαν τυχαία σε διάφορες περιόδους της ζωής του. Μια απόπειρα προσέγγισης στη δύσκολη, μυστική, φυλαγμένη, περίκλειστη ζωή του, η οποία υπήρξε και η πιο σημαντική πηγή έμπνευσης του έργου του. Μια ιχνηλασία στις προσωπικές, ανθρώπινες, καθημερινές ενασχολήσεις του και στα ανεξερεύνητα τοπία της ψυχής του.
Πληροφορίες προϊόντος
Συγγραφέας
Miller, Andre,Reich Ranicki, Marcel,Bachmann, Ingeborg,Jelinek, Elfriede,κ.ά.,Strauss, Botho,Bernhard, Thomas
Eκδότης
Νάρκισσος
Μεταφραστής Λουπασάκης, Θεόδωρος
ISBN
9608239354
Κωδικός Ευριπίδη 010000008928
Έτος κυκλοφορίας 2005
Σελίδες 395
Διαστάσεις 21χ14
Βάρος 602 gr
Reich Ranicki, Marcel
Συγγραφέας
Ο Μαρσέλ Ράιχ-Ρανίτσκι (Βουότσουαβεκ, 1920 - Φραγκφούρτη, 2013) υπήρξε ο πλέον δημοφιλής και επιδραστικός κριτικός της μεταπολεμικής λογοτεχνίας στον γερμανόφωνο κόσμο. Ρηξικέλευθη προσωπικότητα, λάτρης της γερμανικής λογοτεχνίας, δεν δίστασε να απομυθοποιήσει τα ιερά τέρατά της, αλλά και να εκθειάσει νέους και άγνωστους δημιουργούς, κρίνοντας κάθε λογοτεχνικό έργο χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Έπειτα από πληθώρα λογοτεχνικών μελετών, ανθολογιών και μονογραφιών, έπειτα από μακρόχρονη συνεργασία με τις εγκυρότερες εφημερίδες της Γερμανίας, έπειτα από πολύχρονη εργασία του στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, αλλά και έπειτα από τα πολλά βραβεία και τους πολλούς τιμητικούς ακαδημαϊκούς τίτλους που του απονεμήθηκαν, εξέδωσε το 1999 τα απομνημονεύματά του, καταθέτοντας ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο ευρωπαϊκής ιστορίας. Γιος Εβραίων γερμανικής καταγωγής που ζούσαν στο Βουότσουαβεκ της Πολωνίας θα φύγει σε ηλικία οκτώ χρόνων από τη γενέτειρά του για το Βερολίνο, έχοντας στ' αφτιά του την αποχαιρετιστήρια φράση της δασκάλας του: "Φεύγεις, αγόρι μου, για τη χώρα του πολιτισμού". Το 1938 εκτοπίστηκε στην Πολωνία και λίγο αργότερα γνώρισε στο γκέτο της Βαρσοβίας τη φρικτή γερμανική βαρβαρότητα, αλλά και την Τόσσα, τη μετέπειτα γυναίκα του, και μαζί, αναζητώντας καταφύγιο στη μουσική και τη λογοτεχνία, επέζησαν και χάρηκαν για την απελευθέρωση από τον Κόκκινο Στρατό, για να ζήσουν στην κομμουνιστική πλέον Πολωνία τον παραλογισμό και τη βαρβαρότητα του σταλινισμού και να γίνουν μάρτυρες της μεγαλύτερης προδοσίας στο όνομα μιας δίκαιης κοινωνίας. Το 1958 διέφυγαν στη Δυτική Γερμανία κι εκεί άρχισε η εκπληκτική επαγγελματική άνοδος του κριτικού λογοτεχνίας Ράιχ-Ρανίτσκι, αλλά και η γνωριμία του με κορυφαίες προσωπικότητες του γερμανικού πνεύματος. Απολαμβάνοντας τιμές και σχεδόν καθολική αναγνώριση τα τελευταία χρόνια, έφυγε από τη ζωή "πλήρης ημερών" στη Φραγκφούρτη, στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, σε ηλικία 93 ετών.
Bachmann, Ingeborg
Συγγραφέας
Η Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν γεννήθηκε το 1926 στο Κλάγκενφουρτ της Αυστρίας. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Ίνσμπουργκ, του Γκρατς και της Βιέννης όπου παρακολούθησε μαθήματα νομικής, φιλολογίας και ψυχολογίας. Έκανε πρακτική εξάσκηση στη νευρολογική κλινική του Στάινχοφ της Βιέννης. Με τη διατριβή "Η κριτική κατανόηση της υπαρξιακής φιλοσοφίας του Χάιντεγκερ" αναγορεύτηκε το 1950 διδάκτωρ. Εργάστηκε στη γραμματεία της αμερικανικής υπηρεσίας κατοχής (1951), ως σεναριογράφος του ραδιοσταθμού Κόκκινο-Λευκό-Κόκκινο (1951-52), ως δραματουργός της βαυαρικής τηλεόρασης (1957-58) και ως υφηγήτρια στην έδρα ποιητικής του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης (1959-60). Η Μπάχμαν εγκατέλειψε την Αυστρία το 1953 για να εγκατασταθεί στην Ιταλία. Για μικρά διαστήματα έζησε στη Ζυρίχη (1958-62) και το Βερολίνο (1963), για να πεθάνει τελικά στη Ρώμη το 1973. Η Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν συμμετείχε στην Ομάδα 47 με τον Χάινριχ Μπελλ και τον Γκύντερ Γκρας, που αναζήτησαν στα γραπτά τους τη νέα συνείδηση της μεταπολεμικής Γερμανίας. Με την έκδοση "Να λέω λόγια σκοτεινά" (μτφρ. Ντάντη Σιδέρη-Speck, εκδ. Νεφέλη, 2007), το μεγάλο σε σημασία ποιητικό της έργο δημοσιεύεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.
Jelinek, Elfriede
Συγγραφέας
Γεννημένη στις 20 Οκτωβρίου του 1946, από πατέρα τσεχοεβραίο, στην πόλη Μουρτσουσλάγκ στη Στυρία της νοτίου Αυστρίας, η Γέλινεκ έμαθε μουσική και τελειοποίησε τις σπουδές της στη σύνθεση στο Μουσικό Ωδείο της Βιέννης. Μετά την αποφοίτησή της το 1964, παρακολούθησε μαθήματα θεάτρου και ιστορίας της τέχνης στο πανεπιστήμιο της Βιέννης, συνεχίζοντας παράλληλα τις μουσικές σπουδές της. Το 1971 απέκτησε το δίπλωμα στο εκκλησιαστικό όργανο από το Ωδείο. Έκανε την πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα το 1967 με την ποιητική συλλογή "Lisas Schatten" που εκδόθηκε στο Μόναχο, έγινε όμως ευρύτερα γνωστή το 1975 με το μυθιστόρημά της "Liebhaberinnen" ("Οι ερασιτέχνιδες") και εν συνεχεία το 1980, με το "Die Ausgesperrten" ("Οι αποκλεισμένοι"). To μυθιστόρημά της "Die Klavierspielerin" ("Η πιανίστρια", 1983), μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2001 από τον συμπατριώτη της Μίκαελ Χάνεκε (με τίτλο "Η δασκάλα του πιάνου"), με την Ιζαμπέλ Ιπέρ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Άλλα γνωστά μυθιστορήματά της είναι τα "Lust" ("Λαγνεία", 1989) και "Gier" ("Απληστία", 2000). Το τελευταίο της μυθιστόρημα, "Neid" (2007), κυκλοφόρησε ελεύθερα στο διαδίκτυο, σηματοδοτώντας την απόφασή της να διαρρήξει τα δεσμά με το εμπορικό εκδοτικό κύκλωμα. Κάτοικος Βιέννης και Μονάχου, η Γέλινεκ είναι επίσης μεταφράστρια (έργων του Τόμας Πίντσον, Ζορζ Φεϊντό, Ευγένιου Λαμπίς, Κρίστοφερ Μάρλοου), ενώ έχει εργασθεί και ως σεναριογράφος στον κινηματογράφο κι έχει γράψει ένα λιμπρέτο για όπερα. Επίσης, είναι δημοφιλής θεατρική συγγραφέας, με περισσότερα από είκοσι θεατρικά έργα στο ενεργητικό της μεταξύ 1979-2009. Το 2004 της απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών, για "το μουσικό κύμα των φωνών και των αντίλαλων που διαπερνά τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά της έργα και που αποκαλύπτει, με εξαιρετική γλωσσική θέρμη, το παράλογο και την καταπιεστική λειτουργία των κοινωνικών στερεοτύπων", σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση της Ακαδημίας.
Strauss, Botho
Συγγραφέας
Ο Botho Strauss γεννήθηκε το 1944 στο Naumburg/Saale της Γερμανίας. Σπούδασε γερμανική φιλολογία και κοινωνιολογία στην Κολωνία και το Μόναχο και ζει στο Βερολίνο. Υπήρξε συντάκτης και κριτικός στο περιοδικό "Theater heute" κατά την περίοδο 1967-70 και μετά το 1971 συνεργάστηκε ως δραματουργός στο θέατρο Berliner Schaubuhne. Άλλα έργα του είναι: "Der Hypochonder" (1971), "Bekannte Gesichter, gemischte Gefuhle" (1974), "Marlenes Schwester" (1975), "Trilogie des Wiedersehens" (1976), "Gross und Klein" (1978), "Rumor" (1980), "Paare, Passanten" (1981), "Der junge Mann" (1984), "Die Fremdenfuhrerin" (1986). Επίσης το θεατρικό έργο "Der Park" (1983), που ανέβηκε το 1989 στην Αθήνα με τίτλο "Το πάρκο" από το Θέατρο Τέχνης και το αφήγημα "Die Widmung" (1977), που κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τίτλο "Η αφιέρωση" (εκδ. Αλεξάνδρεια) το 1989.
Bernhard, Thomas
Συγγραφέας
Ο Αυστριακός Thomas Bernhard γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1931. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Βαυαρία, στη Βιέννη και στο Σάλτσμπουργκ, όπου σπούδασε τραγούδι, βιολί και μουσικολογία. Ένα μέρος των νεανικών του χρόνων, τα οποία και περιέγραψε σε μια πεντάτομη μυθιστορηματική αυτοβιογραφία, το ζει στο σανατόριο. Το 1957 δημοσιεύεται η πρώτη ποιητική συλλογή του. Με το πεζογραφικό και το θεατρικό του έργο (άγνωστο, σε μεγάλο βαθμό, στην Ελλάδα), ο Bernhard ασκεί οξύτατη κοινωνική κριτική στην πατρίδα του. Το 1970 τιμάται με το Georg Buchner, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Δυτικής Γερμανίας. Ο Thomas Bernhard πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 1989 στο σπίτι του, στην Άνω Αυστρία.
(φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)
