"Τα καφενεία που φωτογράφησε, στη Μυτιλήνη, η Τζέλη Χατζηδημητρίου είναι σαν τις παλιές πορσελάνες στο ντουλάπι με το τζάμι και τους καθρέφτες. Λαμπερά και φωτεινά. Η αρχιτεκτονική τους και το φίνο γούστο τους - που βγαίνει πηγαία- τα κάνουν όψεις ενός πολιτισμού που θα χαθεί. Μοιάζουν σαν να υπήρχαν πάντα. Σαν να μην έχουν ηλικία. Είναι και της αρχαιότητος και της χθεσινής μέρας.
Άπλετο φως τα λούζει. Το φως της Μυτιλήνης. Τα χρώματά τους όπως των λουλουδιών στους αγρούς. Οι όψεις των θαμώνων τους λουσμένες σ' ένα φως αγιότητος. Μια ηρεμία διακατέχει τον χώρο. Είναι η ώρα πριν την άφιξη του αγγελιοφόρου. Πριν από την αντιπαροχή τους, ή την κατεδάφιση. Πριν από τον μαρασμό των άγνωστων αναχωρήσεων - θανάτων, ξενιτιάς, αρρώστιας.
Νερό, γλυκά του κουταλιού, άφθονοι καφέδες τα όπλα τους. Οι καρέκλες όπως στα έργα του Θεόφιλου ή του Τσαρούχη. Τα τραπεζια τους όπως στα ποιήματα του Ελύτη ή του Ρίτσου.
Τα καφενεία που φωτογράφησε στη Μυτιλήνη η Τζέλη Χατζηδημητρίου μοιάζουν με άνθη στο χείλος του γκρεμού της ζωής ή του θανάτου των ανθρώπων της νήσου. Της υφηλίου. Μου θυμίζουν μια πόλη που χάνεται. Την τέχνη της ηρεμίας, της απουσίας των καρδιακών παθήσεων ή της υπέρτασης. Γι' αυτό μοιάζουν με εκκλησίες άγνωστων θεοτήτων. Χαμένων παραδείσων. Γεννούν δάκρυα για την ομορφιά τους. Δάκρυα καθαρής ψυχής."
Περίληψη
"Τα καφενεία που φωτογράφησε, στη Μυτιλήνη, η Τζέλη Χατζηδημητρίου είναι σαν τις παλιές πορσελάνες στο ντουλάπι με το τζάμι και τους καθρέφτες. Λαμπερά και φωτεινά. Η αρχιτεκτονική τους και το φίνο γούστο τους - που βγαίνει πηγαία- τα κάνουν όψεις ενός πολιτισμού που θα χαθεί. Μοιάζουν σαν να υπήρχαν πάντα. Σαν να μην έχουν ηλικία. Είναι και της αρχαιότητος και της χθεσινής μέρας.
Άπλετο φως τα λούζει. Το φως της Μυτιλήνης. Τα χρώματά τους όπως των λουλουδιών στους αγρούς. Οι όψεις των θαμώνων τους λουσμένες σ' ένα φως αγιότητος. Μια ηρεμία διακατέχει τον χώρο. Είναι η ώρα πριν την άφιξη του αγγελιοφόρου. Πριν από την αντιπαροχή τους, ή την κατεδάφιση. Πριν από τον μαρασμό των άγνωστων αναχωρήσεων - θανάτων, ξενιτιάς, αρρώστιας.
Νερό, γλυκά του κουταλιού, άφθονοι καφέδες τα όπλα τους. Οι καρέκλες όπως στα έργα του Θεόφιλου ή του Τσαρούχη. Τα τραπεζια τους όπως στα ποιήματα του Ελύτη ή του Ρίτσου.
Τα καφενεία που φωτογράφησε στη Μυτιλήνη η Τζέλη Χατζηδημητρίου μοιάζουν με άνθη στο χείλος του γκρεμού της ζωής ή του θανάτου των ανθρώπων της νήσου. Της υφηλίου. Μου θυμίζουν μια πόλη που χάνεται. Την τέχνη της ηρεμίας, της απουσίας των καρδιακών παθήσεων ή της υπέρτασης. Γι' αυτό μοιάζουν με εκκλησίες άγνωστων θεοτήτων. Χαμένων παραδείσων. Γεννούν δάκρυα για την ομορφιά τους. Δάκρυα καθαρής ψυχής."
Ο Ευθύμιος Παπαταξιάρχης σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κοινωνική Ανθρωπολογία σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο London School of Economics, απ' όπου πήρε το διδακτορικό του το 1988. Από το 1987 διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κυριότερα έργα του: (επιμ. με Μ. Κομνηνού) "Κοινότητα, κοινωνία και ιδεολογία" (Αθήνα 1990), (επιμ. με P. Loizos) "Contested Identities. Gender and Kindship in Modern Greece" (Princeton 1991), (επιμ. με Θ. Παραδέλλη) "Ταυτότητες και φύλο στη σύγχρονη Ελλάδα" (Αθήνα 1992), (επιμ. με Θ. Παραδέλλη) "Ανθρωπολογία και παρελθόν: συμβολές στην κοινωνική ιστορία της νεότερης Ελλάδας" (Αθήνα 1993). Έχει γράψει άρθρα για τη συγγένεια, το κοινωνικό φύλο, την πολιτισμική κατασκευή της ταυτότητας και τη θεωρία της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας.
Φασιανός, Αλέκος
Συγγραφέας
Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. (1956-1960, εργαστήριο Γ. Μόραλη). Αγάπησε και μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη βυζαντινή εικονογραφία. Παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des beaux-arts του Παρισιού, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1962-1964), κοντά στους Clairin και Dayez. Το 1966 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ενώ από το 1974 ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Από το 1959, χρονιά της πρώτης ατομικής του παρουσίασης στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μόναχο, Τόκυο, Αμβούργο, Ζυρίχη, Μιλάνο, Βηρυτό, Στοκχόλμη, Λονδίνο κ.ά. Συμμετείχε επανειλημμένα σε ομαδικές εκθέσεις και γνωστές διεθνείς διοργανώσεις ανά την υφήλιο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι: Salon comparaisons (Παρίσι 1970), Biennale του Sao Paulo (1971) και Βενετίας (1972), Graphics Biennale του Baden-Baden (1985) κ.ά. Ο Φασιανός ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική, το σχεδιασμό αφισών, καθώς και τη σκηνογραφία, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο Αθηνών ("Αμερική" του Κάφκα, 1975, "Ελένη" του Ευριπίδη, 1976, "Όρνιθες" του Αριστοφάνη, 1978 κ.ά.). Ανέλαβε την εικονογράφηση αρκετών βιβλίων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωστών ποιητών και συγγραφέων. Ξεχωρίζουν τα ονόματα των Ο. Ελύτη, L. Aragon, G. Apollinaire, Κ. Ταχτσή, Κ. Καβάφη, Α. Εμπειρίκου, Γ. Ρίτσου, Β. Βασιλικού κ.ά. Έργα του κοσμούν επίσης ειδικές εκδόσεις τέχνης, όπως λευκώματα με θέμα αρχιτεκτονικά τοπία, όψεις πόλεων κ.λπ. Έχει επίσης εκδώσει και δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά. Για το σύνολο της δουλειάς του έχουν γυριστεί τέσσερα φιλμς για την ελληνική και τη γαλλική τηλεόραση, ενώ κυκλοφορούν μονογραφίες που αναφέρονται στην εικαστική παραγωγή του.
Φραγκούλη, Φωτεινή
Συγγραφέας
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μόλυβο της Μυτιλήνης. Σπούδασε ψυχολογία και παιδαγωγικά. Εργάστηκε στην Αθήνα ως δασκάλα στη δημόσια εκπαίδευση. Κείµενά της υπάρχουν στα Αναγνωστικά και στα Ανθολόγια του Δηµοτικού Σχολείου, καθώς και σε λογοτεχνικά περιοδικά και λευκώµατα.
Έργα της: "Το χωραφάκι της αγάπης", Γνώση, 1990, "Η Κυράνη του δάσους", Αλεξάνδρεια, 1993, "Η Πορφυρένια και το μαντολίνο της", Αλεξάνδρεια, 1995, "Το μισό πιθάρι", Ελληνικά Γράμματα, 2000, "Το ταίρι της αταίριαστης", Ελληνικά Γράμματα, 2003, "Οι άγγελοι των κοχυλιών", Ελληνικά Γράμματα, 2003, "Το τραγούδι της Περσεφόνης", Ελληνικά Γράμματα, 2005, "Εφτά ορφανά μολύβια... εφτά ιστορίες", Ελληνικά Γράμματα, 2008 (βραβείο εικονογραφημένου παιδικού βιβλίου περιοδικού "Διαβάζω", 2009)., "Κατ-γατ-καραγάτ", Εκδόσεις Πατάκη, 2011, "Ελιά στο πέλαγος", Εκδόσεις Πατάκη, 2015.
Έφυγε απο΄τη ζωή στις 28 Μαρτίου 2018.
Χρονάς, Γιώργος
Συγγραφέας
Ο Γιώργος Χρονάς γεννήθηκε, τον Οκτώβριο του 1948, στον Πειραιά. Από το 1973, που εμφανίστηκε στα γράμματα, έχει εκδώσει είκοσι δύο (22) βιβλία με ποιήματα, πεζά, θέατρο. Κάνει ραδιόφωνο στο Τρίτο Πρόγραμμα. Και παλαιότερα στο Δεύτερο και Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.
Ποιήματά του και πεζά έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εκατόν είκοσι (120) τραγούδια του έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες. Εκδίδει, από τον Φεβρουάριο του 1981, το περιοδικό "Οδός Πανός", τις ομώνυμες εκδόσεις, καθώς και τις "Εκδόσεις Σιγαρέτα" όπου έχουν εκδοθεί 490 βιβλία, έως τον Δεκέμβριο του 2014. Ήταν υπεύθυνος του ενθέτου "Βιβλιοθήκη-Καταφύγιο θηραμάτων", της "Ελευθεροτυπίας" κάθε Σάββατο (2009-2011). Πήρε το 2011 το Βραβείο Καβάφη. Τιμήθηκε από τον Δήμο Πειραιά, για την προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα, τo 2013. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
