Στο "Ανθολόγιο θεατρικών μονολόγων: Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς" ανθολογούνται τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων από την κλασική μέχρι και την ύστερη αρχαιότητα. Υπάρχουν εισαγωγές στην τραγωδία, την αρχαία, μέση, νέα κωμωδία, το μίμο, και στα είδη των ελληνιστικών χρόνων μέσω των βιογραφικών στοιχείων των συγγραφέων, ή της παρουσίασης των μύθων, ή της ενότητας έργων (π.χ. Θεών Διάλογοι, Εταιρικοί Διάλογοι), τα οποία παρατίθενται σε κάθε περίπτωση, οι μονόλογοι που έχουν επιλεγεί απ' το κάθε ένα ξεχωριστά και τέλος η ταυτότητα της έκδοσης και του μεταφραστή που επιλέχθηκε. Έχει τηρηθεί κατά το δυνατόν διαδοχική χρονολογική σειρά με κριτήριο τον χρόνο γραφής των έργων. Κατά συνέπεια έχουμε μια αντιπροσωπευτική εικόνα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου και δείγματος γραφής όλων των ακέραια διασωθέντων έργων των Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Μένανδρου και Ηρώνδα, αλλά και κατ' επιλογήν από τα ακέραια διασωθέντα έργα, που προσφέρονται δραματουργικά και υποκριτικά των Θεόκριτου και Λουκιανού. Περαιτέρω, παρατίθενται: ένα χρήσιμο αλφαβητικό ευρετήριο όρων της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας και ακολούθως στις σημειώσεις η καταγραφή ανά συγγραφέα και έργο όλων των ταυτοτήτων των μεταφράσεων και αποδόσεων, που έχουν εκδοθεί από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι και σήμερα που εντοπίστηκαν στα αρχεία της Εθνικής Βιβλιοθήκης και διασταυρώθηκαν με τα αρχεία του ΕΚΕΒΙ. Τέλος καταχωρείται τόσο η γενική όσο και η ειδική βιβλιογραφία, που χρησιμοποιήθηκε.
Η σύνθεση αυτής της συλλογής στοχεύει να δημιουργήσει έναν ιστό που θα καθοδηγεί στο μονοπάτι της αρχαίας ελληνικής δραματουργικής πορείας, της μήτρας της τέχνης του θεάτρου. Αποτελεί το πρώτο μέρος της προσπάθειας να καλυφθεί η πορεία του ελληνικού θεάτρου από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Έτσι, σε συνδυασμό με το Ανθολόγιο Θεατρικών Μονολόγων-Ξένοι Συγγραφείς, που ήδη κυκλοφορεί, επιθυμία μας είναι να ολοκληρωθεί η ύπαρξη πρακτικών βοηθημάτων ή επιτομών της θεατρικής τέχνης χρήσιμων για τους σπουδαστές, το
Περίληψη
Στο "Ανθολόγιο θεατρικών μονολόγων: Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς" ανθολογούνται τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων από την κλασική μέχρι και την ύστερη αρχαιότητα. Υπάρχουν εισαγωγές στην τραγωδία, την αρχαία, μέση, νέα κωμωδία, το μίμο, και στα είδη των ελληνιστικών χρόνων μέσω των βιογραφικών στοιχείων των συγγραφέων, ή της παρουσίασης των μύθων, ή της ενότητας έργων (π.χ. Θεών Διάλογοι, Εταιρικοί Διάλογοι), τα οποία παρατίθενται σε κάθε περίπτωση, οι μονόλογοι που έχουν επιλεγεί απ' το κάθε ένα ξεχωριστά και τέλος η ταυτότητα της έκδοσης και του μεταφραστή που επιλέχθηκε. Έχει τηρηθεί κατά το δυνατόν διαδοχική χρονολογική σειρά με κριτήριο τον χρόνο γραφής των έργων. Κατά συνέπεια έχουμε μια αντιπροσωπευτική εικόνα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου και δείγματος γραφής όλων των ακέραια διασωθέντων έργων των Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Μένανδρου και Ηρώνδα, αλλά και κατ' επιλογήν από τα ακέραια διασωθέντα έργα, που προσφέρονται δραματουργικά και υποκριτικά των Θεόκριτου και Λουκιανού. Περαιτέρω, παρατίθενται: ένα χρήσιμο αλφαβητικό ευρετήριο όρων της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας και ακολούθως στις σημειώσεις η καταγραφή ανά συγγραφέα και έργο όλων των ταυτοτήτων των μεταφράσεων και αποδόσεων, που έχουν εκδοθεί από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι και σήμερα που εντοπίστηκαν στα αρχεία της Εθνικής Βιβλιοθήκης και διασταυρώθηκαν με τα αρχεία του ΕΚΕΒΙ. Τέλος καταχωρείται τόσο η γενική όσο και η ειδική βιβλιογραφία, που χρησιμοποιήθηκε.
Η σύνθεση αυτής της συλλογής στοχεύει να δημιουργήσει έναν ιστό που θα καθοδηγεί στο μονοπάτι της αρχαίας ελληνικής δραματουργικής πορείας, της μήτρας της τέχνης του θεάτρου. Αποτελεί το πρώτο μέρος της προσπάθειας να καλυφθεί η πορεία του ελληνικού θεάτρου από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Έτσι, σε συνδυασμό με το Ανθολόγιο Θεατρικών Μονολόγων-Ξένοι Συγγραφείς, που ήδη κυκλοφορεί, επιθυμία μας είναι να ολοκληρωθεί η ύπαρξη πρακτικών βοηθημάτων ή επιτομών της θεατρικής τέχνης χρήσιμων για τους σπουδαστές, το
Πληροφορίες προϊόντος
Συγγραφέας
Σοφοκλής,Λουκιανός, Σαμοσατεύς,ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ 445-386 Π.Χ.,Θεόκριτος,Ηρώνδας,Μενανδρος,ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ 480-406 Π.Χ.,Αισχύλος,Αριστοφάνης, 445-386 π.Χ.
Eκδότης
Φίλντισι
Μεταφραστής Συλλογικό Έργο
Επιμελητής Κανακάκη, Ειρήνη
ISBN
9789609967730
Κωδικός Ευριπίδη 010100046076
Έτος κυκλοφορίας 2012
Σελίδες 526
Διαστάσεις 21χ14
Βάρος 783 gr
Λουκιανός, Σαμοσατεύς
Συγγραφέας
Ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (120-180 μ.Χ. περίπου) γεννήθηκε στα Σαμόσατα, μια πόλη δίπλα στον ποταμό Ευφράτη, στο σημερινό Κουρδιστάν, στην εξελληνισμένη τότε Συριακή επαρχία με το όνομα Κομμαγηνή (τα Σαμόσατα λέγονται σήμερα Σαμσάτ και ανήκουν στην Τουρκία). Στην αρχή τον βρίσκουμε μέσα στο εργαστήρι του θείου του, που ήταν γλύπτης. Στο μικρό Λουκιανό όμως δεν άρεσε καθόλου η γλυπτική, ούτε και ήθελε να δουλεύει μαζί με το θείο του. Αντί γι' αυτό προτίμησε να μάθει τα ελληνικά και να σπουδάσει τη ρητορική τέχνη, στην οποία έγινε πράγματι πολύ καλός. Αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να κάνει πολλά ταξίδια και να γνωρίσει πολλές χώρες. Από την Αντιόχεια της Συρίας, όπου εργάστηκε για πρώτη φορά ως ρήτορας, και τη Μικρασία, πέρασε στην Ελλάδα και ταξίδεψε πολλές φορές στην Ιταλία και τη μακρινή Γαλατία. Γύρω στα σαράντα εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα, βιοποριζόμενος από τη σοφιστική, και ασχολήθηκε παράλληλα με τον σατιρικό διάλογο και την επικούρεια φιλοσοφία. Ο Λουκιανός έγραψε πολλά έργα. Σε μια εποχή που οι διανοοούμενοι φρόντιζαν να "ελληνοφέρνουν", τόνιζε πάντα τη Συριακή καταγωγή του, δίνοντας το παράδειγμα ενός Έλληνα μετέχοντος της Ελληνικής Παιδείας και όχι κατ' όνομα. Θεωρείται, μεταξύ άλλων, ο πατέρας της επιστημονικής φαντασίας, με έργα για διαστημικά ταξίδια και αστροναύτες, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται τα "Αληθής ιστορία" και "Ικαρομένιππος".
Θεόκριτος
Συγγραφέας
Ο Θεόκριτος ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της Ελληνιστικής εποχής, πρωτοπόρος της βουκολικής ποίησης που άνθισε περίπου τον 3ο π.Χ αιώνα. Για τη ζωή του Θεόκριτου δεν διαθέτουμε πολλές πληροφορίες, ενώ όσα γνωρίζουμε προέρχονται κυρίως από το ίδιο το έργο του. Πιθανότερη χρονική περίοδος γέννησής του θεωρείται το 300 π.Χ. περίπου, καθώς η ακμή του συνέπεσε με την 124η Ολυμπιάδα (284 - 280 π.Χ.). Σχετικά με τον τόπο καταγωγής του, μία ευρύτερα αποδεκτή θεώρηση είναι πως γεννήθηκε στις Συρακούσες, άποψη που φαίνεται να επιβεβαιώνεται και μέσα από το ίδιο το έργο του (Ειδύλλιο XXVIII, στ. 16-18). Θεωρείται επίσης πολύ πιθανό πως έζησε στην Κω, την Αλεξάνδρεια καθώς και στην Αίγυπτο την περίοδο του Πτολεμαίου Β'.
[πηγή: Βικιπαίδεια, 24/2/2012]
Ηρώνδας
Συγγραφέας
Οι ασφαλείς πληροφορίες για την εποχή που έζησε ο ποιητής Ηρώνδας είναι λιγοστές, το ίδιο και αυτές που αφορούν τον τόπο της καταγωγής του, το πού πέρασε τη ζωή του και άλλα σχετικά με την ταυτότητα του προσώπου του. Ακόμα και για το όνομά του έχουμε εκτός από το Ηρώνδας, και τον τύπο Ηρώδας.
Εσωτερικά στοιχεία από το έργο του οδηγούν στο ότι τα χρόνια περί το 270 π.Χ. σηματοδοτούν την ακμή του ποιητή, οπότε η γέννησή του δεν θα ήταν λάθος να τοποθετηθεί κοντά στο 300 π.Χ.
Ο Ηρώνδας έγραψε "μίμους", λογοτεχνικό είδος προορισμένο για απαγγελία, όπου το κλίμα που κυριαρχεί είναι αυτό των καθημερινών σκηνών σε αστικό κατά κανόνα περιβάλλον, με ρεαλισμό, με ολοκληρωμένους τους χαρακτήρες των λαϊκών ανθρώπων του, που εκδηλώνουν σταθερές συμπεριφορές μέσα από την εικονογράφηση υποθέσεων της προσωπικής ζωής τους, με δεδομένα μοτίβα στα οποία επανέρχεται, ζωντανούς διαλόγους, συχνά ελάχιστα ευπρεπείς, όπως τουλάχιστον το εννοούμε σήμερα - μια πιστή, εν τέλει, καταγραφή της ζωής, τοιχογραφία ηθών και προσώπων, με ειρωνική ματιά, με πολλά στοιχεία παρωδίας, δίχως όμως εκζήτηση.
Μενανδρος
Συγγραφέας
Ο Μένανδρος, Αθηναίος κωμικός ποιητής, είναι ο σημαντικότερος της νέας αττικής κωμωδίας και ο θεμελιωτής της. Γεννήθηκε στην Κηφισιά το 342/41. Ως έφηβος ο Μένανδρος μαθήτευσε στην περιπατητική σχολή του Αριστοτέλη που στην εποχή του είχε διευθυντή τον Θεόφραστο και γνωρίστηκε στην στρατιωτική του θητεία με τον μετέπειτα μεγάλο φιλόσοφο Επίκουρο με τον οποίο συνδέθηκε με βαθιά φιλία. Παρόλο που ο Μένανδρος έγραψε πάνω από 100 κωμωδίες κέρδισε μόνο 8 πρώτες νίκες. Η μεγάλη δόξα και η αναγνώριση ήρθαν από τους μεταγενέστερους μετά από τον θάνατο του το 292/1.
Αισχύλος
Συγγραφέας
Αισχύλος (525 - 455 π.Χ.). Υπήρξε πολύ μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και μεγαλύτερος απ όλους γενικά τους άλλους ομοτέχνους του. Ήταν επίσης αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης και μουσικός. Από τα έργα του 67 χάθηκαν και μόνο 7 διασώθηκαν ("Προμηθέας Δεσμώτης", "Ικέτιδες", "Πέρσες" και "Επτά επί Θήβαις", καθώς και η τριλογία του υπό τον τίτλο "Όρέστεια" που περιλαμβάνει τα μερικότερα έργα: "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι" και "Ευμενίδες").
Ο Αισχύλος διακρίθηκε σαν μαχητής στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. Πήρε εξάλλου, 13 πρώτα βραβεία από έργα του, εκτός από τα δεύτερα και τρίτα, που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς. Με το Αισχύλο η αρχαιοελληνική τραγωδία εξελίχθηκε, από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση και έφθασε στο μεσουράνημά της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του μεγάλου ποιητή. Κατά γενική, σχεδόν, αναγνώριση ο Αισχύλος υπήρξε μέγας και, από κάθε άποψη, ασύγκριτος δημιουργός. Πέθανε από ατύχημα στη Γέλα της Σικελίας, σε ηλικία 70 ετών, και τάφηκε εκεί. Κατά σχετική ανεπιβεβαίωτη παράδοση, μια χελώνα, πέφτοντας στο κεφάλι του από ψηλά, τον σκότωσε. Στον τάφο του οι Σικελοί Έλληνες ανάγειραν μετά μνημείο, στο οποίο χάραξαν επίγραμμα, που το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Αισχύλος, διαισθανόμενος ίσως πως το τέλος του πλησίαζε.
Αριστοφάνης, 445-386 π.Χ.
Συγγραφέας
Γεννήθηκε γύρω στο 445 π.Χ., ήταν Κυδαθηναιεύς, γιος του Φιλίππου και της Ζηνοδώρας, και ανήκε στην Πανδιονίδα φυλή. Στο σχολείο ο κωμωδιοποιός διδάσκεται Όμηρο και Ησίοδο, μαθαίνει τον Αίσωπο και ακούει για τον Αρχίλοχο και τον Αλκαίο. Όταν ήταν εννιά ετών, διδάσκεται η Αντιγόνη του Σοφοκλή, όταν κλείνει τα δώδεκα έχει τελειώσει ο Παρθενώνας. και όταν ξεσπάει ο πελ/κός πόλεμος του λείπει ένας χρόνος για να κλείσει τα είκοσι. Πρόφτασε τη δόξα του Περικλή και είδε το θάνατό του, το 429. Θεματολογικά στο έργο του Αριστοφάνη κυριαρχεί η πολιτική, η οποία στην κωμωδία εμφανίζεται για πρώτη φορά με τον Κρατίνο. Συντηρητικός ο ίδιος, υπήρξε πολέμιος του δημαγωγού Κλέωνα και την αντίθεσή του τη βρίσκουμε στους Ιππής. Σατίρισε σκληρά τους πολιτικούς, ακόμη και τον Περικλή, τους στρατηγούς όπως το Λάμαχο, και τους ποιητές, όπως τον Ευριπίδη και τον Αισχύλο και δε λησμόνησε τον Σωκράτη. Γνωρίζουμε 44 τίτλους έργων του, οι σωζόμενες όμως κωμωδίες του είναι έντεκα: Αχαρνής, Ιππής, Νεφέλαι, Σφήκες, Ειρήνη, Όρνιθες, Λυσιστράτη, Θεσμοφοριάζουσαι, Βάτραχοι, Εκκλησιάζουσαι, Πλούτος. Πήρε μία πρώτη νίκη στα Διονύσια και τέσσερις στα Λήναια. Πέθανε γύρω στο 386 π.Χ.
