"Σε αντίθεση με τα προηγούμενα βιβλία στα οποία εκθέτω τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή μου, εδώ ίσως η ωριμότητα του χρόνου με οδήγησε σε μια ουσιαστική και πυκνή σύνθεση, μέσα από την οποία ο αναγνώστης ελπίζω ότι θα δει τους κυριότερους κρίκους που συνέθεσαν τη ζωή μου και που αποτέλεσαν τους δύο βασικούς πυλώνες της: τον ιδεολογικό και τον καλλιτεχνικό". (Μίκης Θεοδωράκης)
Το βιβλίο αυτό, που γεννήθηκε μέσα από προσωπικές συνομιλίες του Μίκη Θεοδωράκη με τον Γιώργο Αρχιμανδρίτη, εκθέτει τις πιο σημαντικές στιγμές της πορείας του Έλληνα συνθέτη και τις αρχές που αποτέλεσαν τη "στάση ζωής" του.
Η ανακάλυψη της αρμονίας, τα επικίνδυνα παιγνίδια της ζωής, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, η μουσική παιδεία, η συντροφικότητα στον αγώνα και την εξορία, οι πολιτικές διαμάχες, οι παρεξηγήσεις, τα όνειρα και οι διαψεύσεις τους, η φιλία του με τον Φρανσουά Μιττερράν, οι κρίσεις του για τα πολιτικά πράγματα της χώρας, οι εξηγήσεις του για κάποιες στάσεις του που έχουν αμφισβητηθεί, το πάθος του για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, οι θλίψεις του με παραλήπτη τις σημερινές και αυριανές γενιές.
Μίκης Θεοδωράκης: ο άνθρωπος που, πέρα από πολεμικές και αντιπαραθέσεις, ενσάρκωσε τις ελπίδες ενός ολόκληρου λαού και δεν έπαψε να μας υπενθυμίζει πως κάθε στιγμή και κάτω από να τραγουδάμε και να ελπίζουμε.
Περίληψη
"Σε αντίθεση με τα προηγούμενα βιβλία στα οποία εκθέτω τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή μου, εδώ ίσως η ωριμότητα του χρόνου με οδήγησε σε μια ουσιαστική και πυκνή σύνθεση, μέσα από την οποία ο αναγνώστης ελπίζω ότι θα δει τους κυριότερους κρίκους που συνέθεσαν τη ζωή μου και που αποτέλεσαν τους δύο βασικούς πυλώνες της: τον ιδεολογικό και τον καλλιτεχνικό". (Μίκης Θεοδωράκης)
Το βιβλίο αυτό, που γεννήθηκε μέσα από προσωπικές συνομιλίες του Μίκη Θεοδωράκη με τον Γιώργο Αρχιμανδρίτη, εκθέτει τις πιο σημαντικές στιγμές της πορείας του Έλληνα συνθέτη και τις αρχές που αποτέλεσαν τη "στάση ζωής" του.
Η ανακάλυψη της αρμονίας, τα επικίνδυνα παιγνίδια της ζωής, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, η μουσική παιδεία, η συντροφικότητα στον αγώνα και την εξορία, οι πολιτικές διαμάχες, οι παρεξηγήσεις, τα όνειρα και οι διαψεύσεις τους, η φιλία του με τον Φρανσουά Μιττερράν, οι κρίσεις του για τα πολιτικά πράγματα της χώρας, οι εξηγήσεις του για κάποιες στάσεις του που έχουν αμφισβητηθεί, το πάθος του για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, οι θλίψεις του με παραλήπτη τις σημερινές και αυριανές γενιές.
Μίκης Θεοδωράκης: ο άνθρωπος που, πέρα από πολεμικές και αντιπαραθέσεις, ενσάρκωσε τις ελπίδες ενός ολόκληρου λαού και δεν έπαψε να μας υπενθυμίζει πως κάθε στιγμή και κάτω από να τραγουδάμε και να ελπίζουμε.
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Αρχιμανδρίτης είναι διδάκτωρ συγκριτικής γραμματολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Δοκίμια και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, ενώ η διατριβή του "Ο μύθος του Ορφέα στον κινηματογράφο και το θέατρο του 20ού αιώνα" έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Presses Universitaires du Septentrion (2002). Είναι τακτικός συνεργάτης των εφημερίδων "Le Monde" και "Το Βήμα", καθώς και της Κρατικής Γαλλικής Ραδιοφωνίας (France Culture) ως παραγωγός ραδιοφωνικών ντοκιμαντέρ τέχνης και πολιτισμού. Το βιβλίο "Mot a mot", που συνυπογράφει με την Danielle Mitterand, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Cherche-Midi, ενώ το βιβλίο του "Mikis Theodorakis par lui-meme" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Actes Sud. Το 2010 τιμήθηκε από το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού με τον τίτλο του Ιππότη του Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών για τη συμβολή του στον τομέα του Πολιτισμού στη Γαλλία και στον κόσμο.
Θεοδωράκης, Μίκης
Συγγραφέας
Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στην Χίο. Από την παιδική του ηλικία είχε πάθος με την μουσική και έγραψε τις πρώτες του συνθέσεις όταν ήταν δεκατριών ετών. Κατά την διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας από τα γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά στρατεύματα, συνελήφθη για πρώτη φορά στην Τρίπολη το 1942 από τους Ιταλούς κατακτητές. Τα επόμενα χρόνια συνελήφθη και βασανίστηκε ξανά. Μόλις αφέθηκε ελεύθερος, βγήκε στην παρανομία στην Αθήνα και οργανώθηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ). Δουλεύοντας για την Αντίσταση συγχρόνως παρακολουθούσε μαθήματα στο Ωδείο Αθηνών κοντά στον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Μετά την Απελευθέρωση ο Θεοδωράκης έλαβε μέρος στον Εμφύλιο πόλεμο του 1945-1949. Συνελήφθη πολλές φορές. Στις 26 Μαρτίου 1946 κατά την διάρκεια μιας διαδήλωσης χτυπήθηκε τόσο άγρια από την αστυνομία που θεωρήθηκε νεκρός και μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο. Εξορίσθηκε για πρώτη φορά το 1947 στην Ικαρία και το 1948 μεταφέρθηκε στην Μακρόνησο, μια κόλαση που οι άνθρωποι του 20ου αιώνα εγκαθίδρυσαν πάνω στη γη για να εξοντώνουν όσους είχαν διαφορετικές αντιλήψεις. Μετά από φριχτά βασανιστήρια ο Θεοδωράκης είναι ένας από τους λίγους που κατάφεραν να επιζήσουν από αυτήν την κόλαση όμως θα συνεχίσει να υποφέρει δέκα χρόνια αργότερα από τον "πυρετό της Μακρονήσου". Το 1950, μετά από εξετάσεις στο Ωδείο παίρνει το δίπλωμα της αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας. Στις 5 Μαΐου παρουσιάζεται το έργο του "Ασή-Γωνιά". Το 1953, ο Μίκης παντρεύεται την Μυρτώ Αλτίνογλου και την επόμενη χρονιά παίρνει υποτροφία για σπουδές στο Παρίσι. Ο Μίκης γράφεται στο Ωδείο του Παρισιού με καθηγητές τον Ευγένιο Μπιγκό και τον Ολιβιέ Μεσσιάν. Το 1957 το έργο του "Σουίτα Νο 1 για πιάνο και ορχήστρα" παίρνει χρυσό βραβείο στο φεστιβάλ της Μόσχας. Η "Αντιγόνη" (χορογραφία Τζον Κράνκο στο Κόβεν Γκάρντεν), "Les amants de Teruel" (Μπαλέτο της Λουντμίλα Τσερίνα) και το "Le feu aux poudres" γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία στο Παρίσι και το Λονδίνο. Όταν ο Θεοδωράκης πέτυχε την διεθνή αναγνώριση ως νέος κλασσικός συνθέτης, ανακάλυψε την ελληνική λαϊκή μουσική. Συνθέτει τους "Λιποτάκτες" σε στίχους του αδελφού του Γιάννη και τον "Επιτάφιο" σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, έργο με το οποίο θα ξεκινήσει η αναγέννηση της Ελληνικής μουσικής και θα οδηγήσει την πατρίδα του σε μια πολιτιστική επανάσταση τα αποτελέσματα της οποίας υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Η Δεξιά στην Ελλάδα τον θεωρεί έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς της. Όταν δολοφονείται ο γιατρός Γρηγόρης Λαμπράκης ("Ζ") ο Θεοδωράκης αναλαμβάνει επικεφαλής της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη που θα αποκτήσει 50.000 μέλη και θα γίνει η πιο μεγάλη πολιτική οργάνωση στην Ελλάδα. Ο Θεοδωράκης εκλέγεται στο Κοινοβούλιο και μαζί με τους "Λαμπράκηδες" ιδρύει πάνω από διακόσια πολιτιστικά κέντρα στην χώρα του. Συνθέτει ακατάπαυστα χρησιμοποιώντας τα ωραιότερα κείμενα της ελληνικής λογοτεχνίας του 19ου και 20ου αιώνα. Το πραξικόπημα του Παπαδόπουλου και της παρέας του (21 Απριλίου 1967) υποχρεώνει τον Θεοδωράκη να βγει και πάλι στην παρανομία απ' όπου δυο μέρες μετά το πραξικόπημα θα απευθύνει την πρώτη έκκληση για αντίσταση. Συνελήφθη στις 21 Αυγούστου του 1967 και τέθηκε σε κατ' οίκο περιορισμό με την οικογένειά του στο Βραχάτι και αργότερα στη Ζάτουνα ορεινό χωριό της Αρκαδίας (απ' όπου και ο κύκλος συνθέσεων "Αρκαδίες" Ι-ΧI). Στην συνέχεια μεταφέρεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ωρωπού και τελικά εξορίζεται από την Ελλάδα, μετά από πολλά διαβήματα αλληλεγγύης με πρωτοβουλία των Ντιμίτρι Σοστάκοβιτς, Λεονάρντ Μπερστάιν, Άρθουρ Μίλερ, ακόμα και του Χάρη Μπελαφόντα, και πολλών άλλων προσωπικοτήτων από πολλές χώρες. Στις 13 Απριλίου 1970, ο Θεοδωράκης φθάνει στο Παρίσι. Επικεφαλής του "Πατριωτικού Μετώπου" συνεχίζει τον αγώνα του. Γνωρίζεται με τον Νερούντα. Περιοδείες σ' ολόκληρο τον κόσμο και χιλιάδες συναυλίες αφιερωμένες στην αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, τον καθιστούν ζωντανό σύμβολο της αντίστασης ενάντια στην δικτατορία. Θριαμβευτική επιστροφή στην Ελλάδα, στις 24 Ιουλίου 1974. Ο Θεοδωράκης γίνεται εκ νέου στόχος επιθέσεων, αυτή τ
