ΖΑΝ ΣΑΝΤΕΙΓ
Εκδότης Γαβριηλίδης , Κωδικός 010200017917
«Μπορώ να ονομάσω αυτό το βιβλίο μυθιστόρημα; Ίσως είναι λιγότερο και πολύ περισσότερο από κάτι τέτοιο: η ίδια η ουσία της ζωής μου, που συνέλεξα χωρίς να προσθέσω τίποτα. (...) Αυτό το βιβλίο δεν έγινε ποτέ, συνελέγη». Αυτά γράφει ο Προυστ σ' ένα προσχέδιο εισαγωγής του «Ζαν Σαντέιγ», θέτοντας αμέσως ένα από τα ουσιαστικότερα προβλήματα παρουσίασης του έργου: τη γενική δομή και τη σειρά των κεφαλαίων του, τόσο για τα υπάρχοντα χειρόγραφα -αυτά που βρέθηκαν και δημοσιεύτηκαν το 1952, πολλά χρόνια μετά το θάνατό του- όσο και για την αρχική ιδέα, ή μάλλον την τελική πραγμάτωσή της, αν αυτή είχε ολοκληρωθεί και δεν είχε εγκαταλειφθεί πέντε χρόνια μετά την έναρξή της (ο Προυστ ασχολήθηκε με το «Ζαν Σαντέιγ» περίπου από το 1895 έως το 1900).
Οι απόψεις διίστανται ακόμα και ως προς τους λόγους της εγκατάλειψης του έργου. Μια θετική ερμηνεία δίνουν όσοι υποστηρίζουν ότι το «Ζαν Σαντέιγ» ουσιαστικά δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ, εφόσον απ' αυτό προήλθαν βασικές ιδέες, πρόσωπα, τοπία και καταστάσεις, ακόμη και ολόκληρη ανάπτυξη θεμάτων που επανέρχονται στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο». Η άλλη άποψη δίνει έμφαση στα στοιχεία του έργου που άφησαν τον Προυστ ανικανοποίητο, με αποτέλεσμα να διακόψει τη συγγραφή του «Ζαν Σαντέιγ» (ενώ τα πρώτα κείμενα που θα εξελιχθούν στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» χρονολογούνται από το 1908). Το βασικότερο απ' αυτά τα μειονεκτήματα είναι, κατά τον Ζαν-Υβ Ταντιέ, η ανικανότητα της αφήγησης να κάνει αυτές τις ιλιγγιώδεις καταβυθίσεις στο παρελθόν, να αρθρωθεί πάνω σ' αυτές, κάτι που θα επιτευχθεί στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», αν και, βεβαίως, ήδη στο «Ζαν Σαντέιγ» αναπτύσσεται με ποικίλες αφορμές η λειτουργία της αληθινής μνήμης, αυτής που μέσα από την τυχαία σύγκρουση ενός παρόντος μ' ένα παρελθόν φέρνει στην επιφάνεια το τελευταίο, αλλά σε διαστάσεις που είναι ασύλληπτες για τις πεπερασμένες δυνατότητες της επίσημης, συμβατικής μνήμης.
Περίληψη
«Μπορώ να ονομάσω αυτό το βιβλίο μυθιστόρημα; Ίσως είναι λιγότερο και πολύ περισσότερο από κάτι τέτοιο: η ίδια η ουσία της ζωής μου, που συνέλεξα χωρίς να προσθέσω τίποτα. (...) Αυτό το βιβλίο δεν έγινε ποτέ, συνελέγη». Αυτά γράφει ο Προυστ σ' ένα προσχέδιο εισαγωγής του «Ζαν Σαντέιγ», θέτοντας αμέσως ένα από τα ουσιαστικότερα προβλήματα παρουσίασης του έργου: τη γενική δομή και τη σειρά των κεφαλαίων του, τόσο για τα υπάρχοντα χειρόγραφα -αυτά που βρέθηκαν και δημοσιεύτηκαν το 1952, πολλά χρόνια μετά το θάνατό του- όσο και για την αρχική ιδέα, ή μάλλον την τελική πραγμάτωσή της, αν αυτή είχε ολοκληρωθεί και δεν είχε εγκαταλειφθεί πέντε χρόνια μετά την έναρξή της (ο Προυστ ασχολήθηκε με το «Ζαν Σαντέιγ» περίπου από το 1895 έως το 1900).
Οι απόψεις διίστανται ακόμα και ως προς τους λόγους της εγκατάλειψης του έργου. Μια θετική ερμηνεία δίνουν όσοι υποστηρίζουν ότι το «Ζαν Σαντέιγ» ουσιαστικά δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ, εφόσον απ' αυτό προήλθαν βασικές ιδέες, πρόσωπα, τοπία και καταστάσεις, ακόμη και ολόκληρη ανάπτυξη θεμάτων που επανέρχονται στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο». Η άλλη άποψη δίνει έμφαση στα στοιχεία του έργου που άφησαν τον Προυστ ανικανοποίητο, με αποτέλεσμα να διακόψει τη συγγραφή του «Ζαν Σαντέιγ» (ενώ τα πρώτα κείμενα που θα εξελιχθούν στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» χρονολογούνται από το 1908). Το βασικότερο απ' αυτά τα μειονεκτήματα είναι, κατά τον Ζαν-Υβ Ταντιέ, η ανικανότητα της αφήγησης να κάνει αυτές τις ιλιγγιώδεις καταβυθίσεις στο παρελθόν, να αρθρωθεί πάνω σ' αυτές, κάτι που θα επιτευχθεί στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», αν και, βεβαίως, ήδη στο «Ζαν Σαντέιγ» αναπτύσσεται με ποικίλες αφορμές η λειτουργία της αληθινής μνήμης, αυτής που μέσα από την τυχαία σύγκρουση ενός παρόντος μ' ένα παρελθόν φέρνει στην επιφάνεια το τελευταίο, αλλά σε διαστάσεις που είναι ασύλληπτες για τις πεπερασμένες δυνατότητες της επίσημης, συμβατικής μνήμης.
Πληροφορίες προϊόντος
- Συγγραφέας Προυστ, Μαρσελ
- Eκδότης Γαβριηλίδης
- ISBN
- Κωδικός Ευριπίδη 010200017917
- Έτος κυκλοφορίας
- Σελίδες 0
- Διαστάσεις
- Βάρος 350 gr
