Είναι δύο λεπτές αγκαλιασμένες σιλουέτες που διαγράφονται στο βάθος μιας νεολιθικής σπηλιάς. Είναι το αινιγματικό χαμόγελο του αρχαίου εκείνου ζεύγους που επέζησε σε έναν τοίχο της Πομπηίας. Είναι επίσης το ξίφος του Τριστάνου που τον χωρίζει από την καλή του, τα δάχτυλα του Ζιλιέν που αγγίζουν το χέρι της Μαντάμ ντε Ρενάλ, τα χιλιάδες φλογισμένα λόγια της Ιουλιέτας, της Ελοΐζας, της Βερενίκης. Ακόμη, η ανασηκωμένη φούστα ενός νυμφίδιου του Φραγκονάρ, το χέρι του Σαρλώ που σφίγγει δυνατά το χέρι της Πωλέτ Γκοντάρ, κι έπειτα τα ποτάμια δακρύων, τα όργια φιλιών, οι συμφωνίες αναστεναγμών, οι κραυγές ηδονής που κατακλύζουν τις πάντα αχόρταγες οθόνες μας. Ο έρωτας που, πάντα, μας ακολουθεί σαν σκιά από τα βάθη των αιώνων. Δεν υπάρχουν όμως μόνον ερωτικές ιστορίες. Υπάρχει και η ιστορία του έρωτα. Η πυρετώδης περιπέτεια του έρωτα προσεγγίζεται εδώ με τους μεγαλύτερους ιστορικούς, φιλοσόφους, συγγραφείς. Γητείες, συναντήσεις, πάθη, ερωτισμός, σεξουαλικότητα, γάμοι, πίστη. Πώς ερωτευόταν κανείς άλλοτε στη Δύση; Ποιο ήταν το ιδανικό της εποχής εκείνης; Αντιστοιχούσε στην πραγματικότητα; Πού τοποθετούσαν οι άνθρωποι την επιθυμία τους; Ποια θέση παραχωρούσαν στην ηδονή και στο συναίσθημα; Την εποχή όπου η Αφροδίτη του Μποτιτσέλι αποκαλύπτεται γυμνή, στις κρεβατοκάμαρες δεν γδύνονται. Και η ελευθεριότητα του Διαφωτισμού δεν ήταν παρά η άλλη όψη μιας κατάστασης όπου η καταπίεση κυριαρχούσε. Οι γυναίκες υπήρξαν τα αιώνια θύματα. Δεν πάει πολύς καιρός που ο Μπαλζάκ συμβούλευε: "Μην αρχίζετε ποτέ το γάμο σας μ' ένα βιασμό". Πράγμα που σημαίνει πως δεν ήταν κάτι το αυτονόητο. Το σεξ δεν ήταν πάντα μια παρτίδα ηδονής. Για πολύ καιρό, η ηθική και σεξουαλική τάξη κυριάρχησε ασκώντας μια αληθινή τυραννία επί της ιδιωτικής ζωής.
Περίληψη
Είναι δύο λεπτές αγκαλιασμένες σιλουέτες που διαγράφονται στο βάθος μιας νεολιθικής σπηλιάς. Είναι το αινιγματικό χαμόγελο του αρχαίου εκείνου ζεύγους που επέζησε σε έναν τοίχο της Πομπηίας. Είναι επίσης το ξίφος του Τριστάνου που τον χωρίζει από την καλή του, τα δάχτυλα του Ζιλιέν που αγγίζουν το χέρι της Μαντάμ ντε Ρενάλ, τα χιλιάδες φλογισμένα λόγια της Ιουλιέτας, της Ελοΐζας, της Βερενίκης. Ακόμη, η ανασηκωμένη φούστα ενός νυμφίδιου του Φραγκονάρ, το χέρι του Σαρλώ που σφίγγει δυνατά το χέρι της Πωλέτ Γκοντάρ, κι έπειτα τα ποτάμια δακρύων, τα όργια φιλιών, οι συμφωνίες αναστεναγμών, οι κραυγές ηδονής που κατακλύζουν τις πάντα αχόρταγες οθόνες μας. Ο έρωτας που, πάντα, μας ακολουθεί σαν σκιά από τα βάθη των αιώνων. Δεν υπάρχουν όμως μόνον ερωτικές ιστορίες. Υπάρχει και η ιστορία του έρωτα. Η πυρετώδης περιπέτεια του έρωτα προσεγγίζεται εδώ με τους μεγαλύτερους ιστορικούς, φιλοσόφους, συγγραφείς. Γητείες, συναντήσεις, πάθη, ερωτισμός, σεξουαλικότητα, γάμοι, πίστη. Πώς ερωτευόταν κανείς άλλοτε στη Δύση; Ποιο ήταν το ιδανικό της εποχής εκείνης; Αντιστοιχούσε στην πραγματικότητα; Πού τοποθετούσαν οι άνθρωποι την επιθυμία τους; Ποια θέση παραχωρούσαν στην ηδονή και στο συναίσθημα; Την εποχή όπου η Αφροδίτη του Μποτιτσέλι αποκαλύπτεται γυμνή, στις κρεβατοκάμαρες δεν γδύνονται. Και η ελευθεριότητα του Διαφωτισμού δεν ήταν παρά η άλλη όψη μιας κατάστασης όπου η καταπίεση κυριαρχούσε. Οι γυναίκες υπήρξαν τα αιώνια θύματα. Δεν πάει πολύς καιρός που ο Μπαλζάκ συμβούλευε: "Μην αρχίζετε ποτέ το γάμο σας μ' ένα βιασμό". Πράγμα που σημαίνει πως δεν ήταν κάτι το αυτονόητο. Το σεξ δεν ήταν πάντα μια παρτίδα ηδονής. Για πολύ καιρό, η ηθική και σεξουαλική τάξη κυριάρχησε ασκώντας μια αληθινή τυραννία επί της ιδιωτικής ζωής.
Πληροφορίες προϊόντος
Συγγραφέας
κ.ά.,Le Goff, Jacques,Bruckner, Pascal,Veyne, Paul
Eκδότης
Κριτική
Μεταφραστής Σιατίτσας, Φώτης
ISBN
9789602183649
Κωδικός Ευριπίδη 010200023922
Έτος κυκλοφορίας 2004
Σελίδες 256
Διαστάσεις
Βάρος 0 gr
Le Goff, Jacques
Συγγραφέας
Ο Ζακ Λε Γκοφ, από τους κυριότερους εκπροσώπους της σχολής της "Νέας Ιστορίας", γεννήθηκε το 1924 στην Τουλόν. Απόφοιτος της Ecole Normale Superieure, agrege της ιστορίας, γίνεται το 1962 διευθυντής σπουδών και από το 1972-1975 πρόεδρος του VΙου τμήματος της Ecole Pratique des Hautes Etudes που ιδρύθηκε λίγα χρόνια πριν από τον Fernand Braudel. Από το 1975 ως το 1977 ήταν πρόεδρος της Ανώτατης Σχολής Κοινωνικών Επιστημών (Ecole Pratique des Hautes Etudes en Sciences Sociales) που διαδέχθηκε το VIo τμήμα. Η ενασχόλησή του με το ίδρυμα αυτό σηματοδοτεί την επιθυμία του να ανανεώσει τη μεσαιωνική ιστορία με τη συνδομή των κοινωνικών επιστημών. Αυτός ο προσανατολισμός διαφαίνεται στο έργο του "La Civilisation de l' occident medieval" (1964) που δημιούργησε και κατέστησε δημοφιλή μια καινούργια άποψη για το Μεσαίωνα, περισσότερο σύνθετη αλλά και ταυτοχρόνως περισσότερο ελκυστική. Από το έτος 1969, μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Annales". Η συμβολή του Λε Γκοφ στη μεσαιωνική ιστορία περιέχει δύο πτυχές. Πρώτον συγκροτεί μια κοινωνική ιστορία της μεσαιωνικής πόλης. Ο Marc Bloch ήταν ο πρώτος που πρότεινε την αντικατάσταση της επίσημης και θεσμικής ιστορία της φεουδαρχίας από μια κοινωνική προσέγγιση, ακολουθούμενος από δύο γενιές ειδικών (George Duby, Robert Fossier, Pierre Toubert). Οι έρευνες του όμως αφορούσαν κυρίως την αγροτική ιστορία. O Λε Γκοφ πρώτος οικοδόμησε μια κοινωνική ιστορία της πόλης και με το βιβλίο του "Les Intellectuels au Moyen Age" (1957) άνοιξε νέα πεδία ερεύνας. Το ενδιαφέρον του Λε Γκοφ για την πόλη μαρτυρούν και τα έργα του "L' Histoire de la France urbaine" (σε συνεργασία με τον Georges Duby, 1980) και "L' Homme medieval" (1989). Δεύτερον, ο Λε Γκοφ συνέβαλε αποφασιστικά σε μια ιστορία των μεσαιωνικών νοοτροπιών, αξιοποιώντας τη συμβολή της ανθρωπολογία, συνδέοντας μεταξύ τους πεδία ως τότε διακριτά όπως τη θεολογία με τις εμπορικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες ("La Naissance du purgatoire", 1981, "La Bourse et la vie" 1986) και χρησιμοποιώντας πηγές φαινομενικά περιθωριακές ή ελάσσονες: τη λογοτεχνία, τους θρύλους, τα κηρύγματα, τις εικόνες, τις τελετουργίες ("Pour un autre Moyen Age", 1977, "L' Imaginaire medieval, 1985). Παράλληλα ο Λε Γκοφ ασχολήθηκε και με την ιστοριογραφία: "Faire de l' Histoire" με τον Nora (1974), "La Nouvelle Histoire" με τους Chartier και Revel (1978), "Histoire et Memoire" (1988). Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: "Ήρωες και θαυμαστά του Μεσαίωνα" (Κέδρος), "Το πουγκί και η ζωή" (Κέδρος), "Η ωραιότερη ιστορία του έρωτα" (Κριτική), "Οι διανοούμενοι στο Μεσαίωνα" (Κέδρος), "Ιστορία και μνήμη" (Νεφέλη), "Η Ευρώπη" (Ελληνικά Γράμματα), "Για έναν άλλο Μεσαίωνα" (Ελληνικά Γράμματα), "Ο πολιτισμός της μεσαιωνικής Δύσης" (Βάνιας), "Η Ευρώπη γεννήθηκε τον Μεσαίωνα;" (Πόλις), καθώς και τα βιβλία "Η γένεση της σύγχρονης επιστήμης στην Ευρώπη" (Ελληνικά Γράμματα) και "Το έργο της Ιστορίας" (Κέδρος-Ράππα), τα οποία επιμελήθηκε.
Πέθανε στο Παρίσι την 1η Απριλίου 2014, σε ηλικία 90 ετών.
(φωτογραφία: Matthias Zolle)
Bruckner, Pascal
Συγγραφέας
Με σπουδές φιλοσοφίας στο ενεργητικό του (έκανε το διδακτορικό του δίπλα στον Ρολάν Μπάρτ) γράφει εναλλάξ κάθε τόσο μυθιστορήματα και δοκίμια, αρθρογραφεί στο "Νουβέλ Ομπσερβατέρ", είναι διδάκτωρ της φιλοσοφίας στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού και διδάσκει ως καθηγητής επισκέπτης σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ είναι κοσμοπολίτης φύσει και θέσει. Γεννήθηκε το 1948 στο Παρίσι. Έζησε έξι χρόνια στην Αυστρία, πέρασε μέρος της εφηβείας του στη Λυόν και σε ηλικία δεκαέξι ετών εγκαταστάθηκε μόνιμα στη γαλλική πρωτεύουσα. Συμμετείχε στον αναβρασμό του Μάη του '68 διακηρύσσοντας ότι: "Εκείνη την εποχή όλοι είμαστε κομμουνιστές". Έχει δύο παιδιά, ένα γιο και μία κόρη.
Veyne, Paul
Συγγραφέας
Ο Πωλ Βεν (Paul Veyne), Γάλλος αρχαιολόγος και ιστορικός, γεννήθηκε το 1930 στην Αιξ-αν-Προβάνς. Σπούδασε στην Ecole Normale (1951-1955) και δίδαξε στην Ecole francaise de Rome (1955-1957) και στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του. Το 1971 δημοσίευσε το πρώτο δοκίμιό του για την επιστημολογία της ιστορίας "Comment on ecrit l'histoire". Από το 1975 ως το 1999 δίδαξε ρωμαϊκή ιστορία στο College de France, του οποίου παραμένει ομότιμος καθηγητής. Τo 1978 δημοσιεύτηκε το δοκίμιό του "Foucault revolutionne l'histoire", που εξετάζει τη σημασία του έργου του Φουκώ για την επιστήμη της ιστορίας (περιλαμβάνεται στο "Ο Μισέλ Φουκώ και οι ιστορικοί", Νήσος 2008). Άλλα σημαντικά έργα του: "Inventaire des differences" (Seuil 1976), "Le Pain et le Cirque" (Seuil 1976· το δεύτερο μέρος του, σελ. 185-373, έχει εκδοθεί στα ελληνικά, υπό τον τίτλο "Ο ελληνικός ευεργετισμός", Ζαχαρόπουλος 1993), "Les Grecs ont-ils cru a leurs mythes?" (Seuil 1983· ελλ. έκδ.: "Οι Έλληνες πίστευαν στους μύθους τους;", Ζαχαρόπουλος 1993), "La Societe romaine" (Seuil 1991), "Les Mysteres du gynecee", μαζί με τη F. Frontisi-Ducroux και τον F. Lissarrague (Gallimard 1998· ελλ. έκδ.: "Τα μυστήρια του γυναικωνίτη", Αλεξάνδρεια 2008), "Sexe et pouvoir a Rome" (Tallandier 2005), "L'Empire greco-romain" (Seuil 2005), "Quand notre monde est devenu chretien" (312-394) (Albin Michel 2007· ελλ. έκδ.: "Όταν ο κόσμος μας έγινε χριστιανικός (312-394)", Εστία 2012). Το 2012, δημοσίευσε μια νέα μετάφραση της "Αινειάδας" του Βριγίλιου (Belles Lettres). Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Albin Michel η αυτοβιογραφία του με τίτλο: "Et dans l'eternite je m'ennuierai pas. Souvenirs".
