[...] Το «κατά δύναμιν» του Χρήστου Βακαλόπουλου είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλο, σπουδαίο και σημαντικό, η δε μνήμη του διαρκής και άσβεστη. Το ότι πέρασαν είκοσι χρόνια και κανείς δεν τον ξέχασε, αλλ', αντιθέτως, αποκτά συνεχώς νέους θαυμαστές είναι στοιχείο αδιάσειστο. Για όλους όσοι τον γνωρίζουν μές απ' το έργο του θα παραμένει πάντα ιδιαιτέρως σημαντικός, θα είναι για όλους αυτούς ό,τι είναι και για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε: Ο Χρήστος Βακαλόπουλος!
(Φώτης Μπατσίλας)
Περίληψη
[...] Το «κατά δύναμιν» του Χρήστου Βακαλόπουλου είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλο, σπουδαίο και σημαντικό, η δε μνήμη του διαρκής και άσβεστη. Το ότι πέρασαν είκοσι χρόνια και κανείς δεν τον ξέχασε, αλλ', αντιθέτως, αποκτά συνεχώς νέους θαυμαστές είναι στοιχείο αδιάσειστο. Για όλους όσοι τον γνωρίζουν μές απ' το έργο του θα παραμένει πάντα ιδιαιτέρως σημαντικός, θα είναι για όλους αυτούς ό,τι είναι και για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε: Ο Χρήστος Βακαλόπουλος!
Ο Σταύρος Τσιώλης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1937 και σπούδασε στη Σχολή Σταυράκου. Από το 1958 εργαζόταν συστηματικά ως βοηθός σκηνοθέτης στα στούντιο της Φίνος Φιλμ και, μετά από μία δεκαετία εκεί, άρχισε να γράφει και να σκηνοθετεί ο ίδιος ταινίες της εταιρείας. Μετά την πρώτη του μεγάλη μήκους ταινία, "Ο μικρός δραπέτης", ακολούθησε μια σειρά μεγάλων εμπορικών επιτυχιών. Η "Κατάχρηση εξουσίας" ήταν μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Αποσύρθηκε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από τον κινηματογράφο και επέστρεψε το 1985. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί σε πολλά φεστιβάλ και εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχουν αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις.
Φιλμογραφία:
- 1968 "Ο μικρός δραπέτης"
- 1969 "Πανικός"
- 1970 "Η ζούγκλα των πόλεων"
- 1971 "Κατάχρησις εξουσίας"
- 1985 "Μια τόσο μακρινή απουσία"
- 1986 "Σχετικά με τον Βασίλη"
- 1988 "Ακατανίκητοι εραστές"
- 1990 "Έρωτας στη χουρμαδιά"
- 1992 "Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε"
- 1995 "Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά"
- 1998 "Ας περιμένουν οι γυναίκες"
- 2004 "Φτάσαμεε!..."
Μπαμπασάκης, Γιώργος-Ίκαρος
Συγγραφέας
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1960. Είναι ποιητής, μεταφραστής και συγγραφέας. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, άρχισε να γράφει σε έντυπα όπως το "Ιδεοδρόμιο" του Λεωνίδα Χρηστάκη και η "Χιονάτη" του Βαγγέλη Κοτρώνη, και να συνθέτει ποιήματα και πεζογραφήματα. Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά όπως η "Οδός Πανός", ο "Ήχος", το "Κάππα", η "Λέξη", η "Πολιορκία", και άλλα. Συνεργάστηκε για δέκα χρόνια με την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" και το περιοδικό "Έψιλον". Διατήρησε τη σελίδα του βιβλίου στην εφημερίδα "City-Press". Ο τρόπος ζωής του τον οδήγησε στη συστηματική μελέτη των λεγόμενων "ιστορικών πρωτοποριών" (Φουτουρισμός, Dada, Υπερρεαλισμός), των Beat ποιητών και συγγραφέων, καθώς και του ρεύματος για την "υπέρβαση και την πραγμάτωση της Τέχνης" (Cobra, Λεττριστές, Καταστασιακοί). Καρπός αυτών των αναζητήσεών του είναι τα πολυσυζητημένα του βιβλία για τον William S. Burroughs, για την Internationale Situationniste, για τον Guy Debord, για τον Μάη του '68. Ίδρυσε και διηύθυνε την επιθεώρηση "Propaganda", όπου δημοσιεύτηκαν κρίσιμα κείμενα για την πολιτική και την κουλτούρα των καιρών μας. Έχει εργαστεί στο ελληνικό ραδιόφωνο, και συγκεκριμένα στο Δεύτερο Πρόγραμμα, στην ΕΡΑ4, στον Εν Λευκώ, στο Κόκκινο 105,5, και στο Κανάλι 1 Πειραιάς 90,4. Σήμερα διευθύνει τη σειρά "Αιφνίδια Ντοκιμαντέρ" στις εκδόσεις Γαβριηλίδης και το λογοτεχνικό περιοδικό/εγχείρημα "ΚΟΡΕΚΤ", μαζί με τον ποιητή Θάνο Σταθόπουλο, στις εκδόσεις Νεφέλη. Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών και της Εταιρείας Συγγραφέων.
Κακίσης, Σωτήρης, 1954-
Συγγραφέας
Ο Σωτήρης Κακίσης γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Ασχολείται με την ποίηση και την πεζογραφία. Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο, έχει μεταφράσει ξένους δημιουργούς, ενώ στίχοι του έχουν μελοποιηθεί. Επίσης, συνεργάζεται με τον Τύπο, με ειδίκευση στις κεντρικές συνεντεύξεις και στην αθλητική αρθρογραφία.
Αρανίτσης, Ευγένιος
Συγγραφέας
Ο Ευγένιος Αρανίτσης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1955. Από το 1974 ζει στην Αθήνα. Από το 1978 εργάζεται στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία". Το 1976 ίδρυσε τις εκδόσεις "Άκμων", που διηύθυνε καθ' όλο το μήκος της διαδρομής τους. Έγραψε πολλά δοκίμια και άρθρα για την ελληνική και την ξένη λογοτεχνία, που αργότερα συγκεντρώθηκαν σε τρεις τόμους. Το 1986, σε συνεργασία με τον Οδυσσέα Ελύτη, εξέδωσαν το έργο "Το δωμάτιο με τις εικόνες". Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2000 για το δοκίμιο του "Σε ποιον ανήκει η Κέρκυρα" (1999). Άλλα έργα του είναι: "Αφρική", 1988, "Ποιήματα και πράξεις", 1990, "Λεπτομέρειες για το τέλος του κόσμου", 1993 (στα γαλλικά από τις εκδόσεις Flammarion, 2007), "Ιστορίες που άρεσαν σε μερικούς ανθρώπους που ξέρω", 1995, "Η θάλασσα", 1998, "Orphan Drugs", 1999, "Ιψ ο Τυπογράφος: ο Ελύτης για παιδιά και ερωτευμένους", 2000, "Καλοκαίρι στον σκληρό δίσκο", 2002, "Late Antiquity", 2003.
Παπουτσάκης, Χρήστος Γ.
Συγγραφέας
Ο Χρήστος Γ. Παπουτσάκης (Χανιά, 1934 - Αθήνα, 9 Μαρτίου 2009) ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας, δημοσιογράφος και εκδότης του πολιτικού και πολιτιστικού περιοδικού Αντί.
Τον Ιούλιο του 1947 παρακρατικοί δολοφόνησαν τον πατέρα του, που ήταν απόστρατος αξιωματικός του Στρατού και είχε συμμετάσχει στην Εθνική Αντίσταση. Το γεγονός αυτό καθώς και οι διώξεις κατά των μεγαλύτερων αδελφών του, ανάγκασε όλη την οικογένεια να μετακομίσει στην Αθήνα.
Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Με την αποφοίτησή του εργάσθηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο Δοξιάδη. Κατά την διάρκεια της Δικτατορίας, το γραφείο του επί της οδού Δεινοχάρους στο Κολωνάκι μετατράπηκε σε φυτώριο νέων αρχιτεκτόνων αλλά και χώρο συνάντησης και πολιτικού προβληματισμού.
Τον Μάιο του 1972, ο Παπουτσάκης κυκλοφόρησε το περιοδικό Αντί με περιεχόμενο έντονα αντιδικτατορικό. Οι Αρχές της Δικτατορίας απαγόρευσαν την κυκλοφορία του περιοδικού, τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν.
Με την Μεταπολίτευση κυκλοφόρησε ξανά το Αντί. Ασχολούμενος αποκλειστικά με το περιοδικό, ο Παπουτσάκης εγκατέλειψε την αρχιτεκτονική, ενώ επεκτάθηκε και στην κυκλοφορία βιβλίων ιδρύοντας τον εκδοτικό οίκο Πολύτυπο. Με μια πλειάδα εκλεκτών συνεργατών από τον χώρο της Αριστεράς, αλλά και με πολλές δράσεις, το Αντί καθιερώθηκε ως το περιοδικό της αριστερής παρέμβασης.
Το 1983, ο Παπουτσάκης συνελήφθη επειδή τόλμησε να στήσει το "Ράδιο-Αντίλαλος", έναν ελεύθερο ραδιοφωνικό σταθμό, κάτι που τότε απαγορευόταν. Ακολούθησαν και άλλες μηνύσεις για δημοσιεύματα στο Αντί, αλλά και καταδίκες που οδήγησαν το περιοδικό στο κλείσιμο τον Απρίλιο του 2008. Επίσης, το 2001, οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να δώσουν βίζα εισόδου στον Παπουτσάκη, ο οποίος είχε κληθεί να μιλήσει σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου Κολούμπια στην Νέα Υόρκη.
Τελευταίο μεγάλο έργο του Παπουτσάκη ήταν η εξάτομη έκδοση "Αίμος - Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης", με την συνεργασία 150 ποιητών, πανεπιστημιακών, ερευνητών και μεταφραστών από τις χώρες των Βαλκανίων.
Πέθανε από καρκίνο στις 9 Μαρτίου του 2009. Σύντροφος της ζωής του ήταν η φιλόλογος και ποιήτρια Άντεια Φραντζή (γενν. 1945) και είχε τρία παιδιά.
