Υπερβαίνουμε όλες τις άλλες εποχές στη διαχείριση των εξωτερικών πραγμάτων. Σε ό,τι αφορά όμως την καθαρά ηθική φύση, την αληθινή αξιοπρέπεια ψυχής και χαρακτήρα, είμαστε ίσως κατώτεροι από τις περισσότερες πολιτισμένες εποχές.
Thomas Carlyle (1795-1881)
Περίληψη
Υπερβαίνουμε όλες τις άλλες εποχές στη διαχείριση των εξωτερικών πραγμάτων. Σε ό,τι αφορά όμως την καθαρά ηθική φύση, την αληθινή αξιοπρέπεια ψυχής και χαρακτήρα, είμαστε ίσως κατώτεροι από τις περισσότερες πολιτισμένες εποχές.
Thomas Carlyle (1795-1881)
Πληροφορίες προϊόντος
Συγγραφέας
Carlyle, Thomas
Eκδότης
Ροές
Μεταφραστής Δενδρινός, Σπύρος
Επιμελητής Μπελέζος, Δημήτρης Σ.
Υπεύθυνος Σειράς Βέλιος, Αλέξανδρος
ISBN
9789602830956
Κωδικός Ευριπίδη 010200015550
Έτος κυκλοφορίας 2009
Σελίδες 82
Διαστάσεις 17χ11
Βάρος 103 gr
Carlyle, Thomas
Συγγραφέας
Ο Thomas Carlyle γεννήθηκε το 1795 στη Σκωτία. Οι καλβινιστικές αντιλήψεις του κτίστη πατέρα του επέδρασαν καθοριστικά στη σκέψη του. Το 1809 άρχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Έδειξε ιδιαίτερη κλίση για τα μαθηματικά, τα οποία δίδαξε για τέσσερα χρόνια (1814-1818). Το 1819 επέστρεψε στο Εδιμβούργο για να σπουδάσει νομικά, η μεγάλη του όμως αγάπη ήταν η λογοτεχνία και η φιλοσοφία. Ιδιαίτερα τον συγκίνησαν τα έργα του Γκαίτε, με τον οποίο είχε αλληλογραφία και μετέφρασε το έργο του "Η μαθητεία του Βίλχελμ Μάιστερ", του Σίλλερ και των ρομαντικών, ενώ από φιλοσόφους μελέτησε τους Καντ, Φίχτε και Σλαϊερμάχερ. Το 1826 νυμφεύτηκε τη Jane Welsh και αποσύρθηκε σε ένα κτήμα ιδιοκτησίας της συζύγου του, όπου έζησε απομονωμένος ως το 1834. Στη διάρκεια αυτή έγραψε το έργο του "Sartor Resartus" ένα κράμα αυτοβιογραφίας και γερμανικής φιλοσοφίας. Η επιτυχία αυτού του βιβλίου τον καθιέρωσε. Το 1837 εκδίδει το ιστορικό έργο "Η Γαλλική Επανάσταση" (The French Revolution) και ακολουθεί το "Οι ήρωες, η ηρωολατρία και το ηρωικό στοιχείο στην ιστορία" (On heroes, hero-worship and the heroic in history), όπου αποτυπώνει την πολιτική του φιλοσοφία. Το διάστημα 1858-1865 εξέδωσε την "Ιστορία του Φρειδερίκου Β΄ της Πρωσσίας, του καλουμένου Μεγάλου Φρειδερίκου" (The history of Frederic II of Prussia, called Frederic the Great), Το 1865 ανέλαβε την πρυτανεία στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου για να ακολουθήσει αμέσως μετά ο θάνατος της γυναίκας του από τον οποίο ποτέ δεν συνήλθε απόλυτα. Επέστρεψε στην απομόνωσή του ώς τον θάνατό του το 1881.
