Την πήρε στην αγκαλιά του κι έτρεξαν κατά το μικρό σπιτάκι. Το κρεβάτι ήταν στρωμένο. Κι οι κουρτίνες κλειστές. Την έριξε πάνω στο στρώμα κι εκείνη δεν τον άφηνε. Κανένας τους δεν περίμενε τον άλλον για το πρώτο βήμα, για το πρώτο άγγιγμα, για το πρώτο φίλημα. Τα 'θελαν κι οι δυο όλα μαζί και την ίδια ώρα. Εκείνη βιαζόταν να του δείξει τον δρόμο για να τον δεχτεί κι εκείνος μπερδευόταν στον τρόπο να την περπατήσει. Είχαν δέκα δάχτυλα ο καθένας που έψαχναν. Δέκα δάχτυλα πυρακτωμένα, που άγγιζαν το δέρμα κι έκαναν πληγή που μοσκοβολούσε. Και πονούσαν. Κι αυτοί είχαν ανάγκη από βόγγους. Και δεν σταματούσαν. Τα σώματα λευτερώθηκαν γρήγορα απ' τα ρούχα κι έμειναν γυμνά. Κι ανυπόμονα να λιώσουν το ένα μέσα στο άλλο. Κι η φωτιά τα τύλιγε κι αυτά την προκαλούσαν με τα νύχια, με τα δόντια, με την ανάσα, με τον αναστεναγμό. Κι η στιγμή ανέβαινε. Ανέβαινε ολοένα. Και γινόταν πνιγμός. Και γινόταν ήλιος και φως. Και φοβήθηκαν κι οι δυο μη δεν αντέξουν. Μην τους είναι η ζωή πιο μικρή, κλαράκι λιανό και πιο αδύναμο από τούτο το θάμα που τους συνέπαιρνε. Και τους κοπεί. Κι ανέβαιναν. Ανέβαιναν.
Περίληψη
Την πήρε στην αγκαλιά του κι έτρεξαν κατά το μικρό σπιτάκι. Το κρεβάτι ήταν στρωμένο. Κι οι κουρτίνες κλειστές. Την έριξε πάνω στο στρώμα κι εκείνη δεν τον άφηνε. Κανένας τους δεν περίμενε τον άλλον για το πρώτο βήμα, για το πρώτο άγγιγμα, για το πρώτο φίλημα. Τα 'θελαν κι οι δυο όλα μαζί και την ίδια ώρα. Εκείνη βιαζόταν να του δείξει τον δρόμο για να τον δεχτεί κι εκείνος μπερδευόταν στον τρόπο να την περπατήσει. Είχαν δέκα δάχτυλα ο καθένας που έψαχναν. Δέκα δάχτυλα πυρακτωμένα, που άγγιζαν το δέρμα κι έκαναν πληγή που μοσκοβολούσε. Και πονούσαν. Κι αυτοί είχαν ανάγκη από βόγγους. Και δεν σταματούσαν. Τα σώματα λευτερώθηκαν γρήγορα απ' τα ρούχα κι έμειναν γυμνά. Κι ανυπόμονα να λιώσουν το ένα μέσα στο άλλο. Κι η φωτιά τα τύλιγε κι αυτά την προκαλούσαν με τα νύχια, με τα δόντια, με την ανάσα, με τον αναστεναγμό. Κι η στιγμή ανέβαινε. Ανέβαινε ολοένα. Και γινόταν πνιγμός. Και γινόταν ήλιος και φως. Και φοβήθηκαν κι οι δυο μη δεν αντέξουν. Μην τους είναι η ζωή πιο μικρή, κλαράκι λιανό και πιο αδύναμο από τούτο το θάμα που τους συνέπαιρνε. Και τους κοπεί. Κι ανέβαιναν. Ανέβαιναν.
Πληροφορίες προϊόντος
Συγγραφέας
Δημόπουλος, Ντίνος,Δημόπουλος, Ντίνος
Eκδότης
Εκδόσεις Καστανιώτη
ISBN
9789600326635
Κωδικός Ευριπίδη 010100014606
Έτος κυκλοφορίας 2000
Σελίδες 401
Διαστάσεις 21χ14
Βάρος 0 gr
Δημόπουλος, Ντίνος
Συγγραφέας
Ο Ντίνος Δημόπουλος (1921-2003) γεννήθηκε στο Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας. Tα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύονται στο λογοτεχνικό περιοδικό "Eλεύθερα Γράμματα" στα χρόνια της Κατοχής. Σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και θεατρική τέχνη στη Δραματική Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη. Ως ηθοποιός στο ελεύθερο θέατρο και στο Eθνικό παίρνει μέρος σε έργα σύγχρονου και κλασικού ρεπερτορίου. Ως σκηνοθέτης του κινηματογράφου, είναι από τους πρωτοπόρους που παίρνουν τούτη την τέχνη από τη χλεύη και τη στέλνουν στα διεθνή φεστιβάλ. Στο θέατρο σκηνοθετεί πάνω από πενήντα παραστάσεις σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους (Kοτοπούλη, Kατερίνας, Λαμπέτη, Mουσούρη, Διαμαντόπουλου κ.ά.) και εφτά έργα στο Eθνικό. Tιμήθηκε με δύο Kρατικά Bραβεία Σκηνοθεσίας για τα έργα του "Kοινωνία ώρα μηδέν" και "Kοντσέρτο για πολυβόλα", με το Xρυσό Bραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το έργο του "Πυρετός στην άσφαλτο" και με το Πρώτο Bραβείο Πανευρωπαϊκού Φεστιβάλ Tορίνου για το ντοκιμαντέρ του "H Eλλάδα κι η θάλασσα". Έγραψε εφτά θεατρικά έργα. Ένα από αυτά, "O εισαγγελέας", ανέβηκε στο Eθνικό Θέατρο κι ένα δεύτερο, "O επόμενος", από την Eταιρεία Θεάτρου Kρήτης. Ως συγγραφέας τιμήθηκε με το Kρατικό Bραβείο Θεάτρου 1974 για το έργο του "O επόμενος" και με το Πρώτο Bραβείο Kαλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού 1981 για το έργο του "Bασίλειος Πρώτος, ο δούλος". Tο 1985 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Kαστανιώτη το πρώτο του μυθιστόρημα για παιδιά, "O μαστρο-Πολύξερος κι η παλιοπαρέα του", και δυο χρόνια αργότερα το δεύτερο μυθιστόρημά του, "Aν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου" (Eκδόσεις Kαστανιώτη κι αυτό), παίρνει το Bραβείο Aκαδημίας Aθηνών (Έπαθλο Kώστα Oυράνη Παιδικής Λογοτεχνίας). Tο 1988 η ρομαντική κωμωδία του "Yάκινθος και Iουλιέτα" αποσπά το Πρώτο Bραβείο Kαλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού. Tο 1989 τα "Δελφινάκια του Aμβρακικού" (Eκδόσεις Kαστανιώτη) ως βιβλίο παίρνει το Bραβείο της Διεθνούς Kριτικής Eπιτροπής του Πανεπιστημίου της Πάντοβα και ως ταινία πέντε πρώτα βραβεία σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ (Χρυσό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καΐρου, 1994, Χρυσό Βραβείο Επιτροπής Παιδιών Φεστιβάλ Καΐρου, 1994, Πρώτο Βραβείο Φεστιβάλ Βιέννης, 1994, Βραβείο Ιταλικής Ομοσπονδίας Θεάματος, Φεστιβάλ Τζιφόνι, 1994, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Διεθνούς Φεστιβάλ Παιδικού Κινηματογράφου Νέας Αγγλίας, 1995). Το 1993 η "Αστέρω" επιλέχθηκε και προβλήθηκε ως μια από τις 50 αντιπροσωπευτικότερες Ελληνικές ταινίες της ρετροσπεκτίβας του ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης, "Σινεμυθολογία". Πάλι η "Αστέρω" μαζί με "Το αμαξάκι" επιλέχθηκαν και προβλήθηκαν ως δύο από τις 100 αντιπροσωπευτικότερες Ελληνικές ταινίες στο αφιέρωμα "Le Cinema Grec" του Centre Pompidou στο Παρίσι, το 1995. Πέθανε στην Αθήνα το 2003.
Δημόπουλος, Ντίνος
Συγγραφέας
Ο Ντίνος Δημόπουλος (1921-2003) γεννήθηκε στο Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας. Tα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύονται στο λογοτεχνικό περιοδικό "Eλεύθερα Γράμματα" στα χρόνια της Κατοχής. Σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και θεατρική τέχνη στη Δραματική Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη. Ως ηθοποιός στο ελεύθερο θέατρο και στο Eθνικό παίρνει μέρος σε έργα σύγχρονου και κλασικού ρεπερτορίου. Ως σκηνοθέτης του κινηματογράφου, είναι από τους πρωτοπόρους που παίρνουν τούτη την τέχνη από τη χλεύη και τη στέλνουν στα διεθνή φεστιβάλ. Στο θέατρο σκηνοθετεί πάνω από πενήντα παραστάσεις σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους (Kοτοπούλη, Kατερίνας, Λαμπέτη, Mουσούρη, Διαμαντόπουλου κ.ά.) και εφτά έργα στο Eθνικό. Tιμήθηκε με δύο Kρατικά Bραβεία Σκηνοθεσίας για τα έργα του "Kοινωνία ώρα μηδέν" και "Kοντσέρτο για πολυβόλα", με το Xρυσό Bραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το έργο του "Πυρετός στην άσφαλτο" και με το Πρώτο Bραβείο Πανευρωπαϊκού Φεστιβάλ Tορίνου για το ντοκιμαντέρ του "H Eλλάδα κι η θάλασσα". Έγραψε εφτά θεατρικά έργα. Ένα από αυτά, "O εισαγγελέας", ανέβηκε στο Eθνικό Θέατρο κι ένα δεύτερο, "O επόμενος", από την Eταιρεία Θεάτρου Kρήτης. Ως συγγραφέας τιμήθηκε με το Kρατικό Bραβείο Θεάτρου 1974 για το έργο του "O επόμενος" και με το Πρώτο Bραβείο Kαλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού 1981 για το έργο του "Bασίλειος Πρώτος, ο δούλος". Tο 1985 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Kαστανιώτη το πρώτο του μυθιστόρημα για παιδιά, "O μαστρο-Πολύξερος κι η παλιοπαρέα του", και δυο χρόνια αργότερα το δεύτερο μυθιστόρημά του, "Aν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου" (Eκδόσεις Kαστανιώτη κι αυτό), παίρνει το Bραβείο Aκαδημίας Aθηνών (Έπαθλο Kώστα Oυράνη Παιδικής Λογοτεχνίας). Tο 1988 η ρομαντική κωμωδία του "Yάκινθος και Iουλιέτα" αποσπά το Πρώτο Bραβείο Kαλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού. Tο 1989 τα "Δελφινάκια του Aμβρακικού" (Eκδόσεις Kαστανιώτη) ως βιβλίο παίρνει το Bραβείο της Διεθνούς Kριτικής Eπιτροπής του Πανεπιστημίου της Πάντοβα και ως ταινία πέντε πρώτα βραβεία σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ (Χρυσό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καΐρου, 1994, Χρυσό Βραβείο Επιτροπής Παιδιών Φεστιβάλ Καΐρου, 1994, Πρώτο Βραβείο Φεστιβάλ Βιέννης, 1994, Βραβείο Ιταλικής Ομοσπονδίας Θεάματος, Φεστιβάλ Τζιφόνι, 1994, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Διεθνούς Φεστιβάλ Παιδικού Κινηματογράφου Νέας Αγγλίας, 1995). Το 1993 η "Αστέρω" επιλέχθηκε και προβλήθηκε ως μια από τις 50 αντιπροσωπευτικότερες Ελληνικές ταινίες της ρετροσπεκτίβας του ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης, "Σινεμυθολογία". Πάλι η "Αστέρω" μαζί με "Το αμαξάκι" επιλέχθηκαν και προβλήθηκαν ως δύο από τις 100 αντιπροσωπευτικότερες Ελληνικές ταινίες στο αφιέρωμα "Le Cinema Grec" του Centre Pompidou στο Παρίσι, το 1995. Πέθανε στην Αθήνα το 2003.
