1821, ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΝΤΑΡΣΙΑΣ

Περίληψη

Για την κυρίαρχη ιδεολογία η Επανάσταση του 1821 ήταν «φιλελεύθερη», «εθνική» και «δηµοκρατική». Αυτοί οι χαρακτηρισµοί, αν και δεν είναι εντελώς αβάσιµοι, δεν αρκούν για να αποδώσουν την περιπλοκότητα, τις αντιφάσεις, τις αντινοµίες και την πολλαπλότητα που χαρακτηρίζουν το 1821, όπως και κάθε πραγµατική επανάσταση. Ο παρών συλλογικός τόµος επιχειρεί να σκιαγραφήσει µια πανοραµική εικόνα της Επανάστασης, που να σώζει κατά το δυνατόν τα φαινόµενα στην πολυσηµία και την αντιφατικότητά τους, να δείχνει τη διακριτότητα των πολλών επιπέδων, σχεδίων, καταγωγικών γραµµών, τον υβριδικό χαρακτήρα των καταστάσεων κ.λπ. Περιέχει 49 από τις 74 εισηγήσεις που έγιναν στο συνέδριο «1821: Η γνωστή-άγνωστη επανάσταση. Μια παράδοση ανταρσίας». Ήδη ο τίτλος του συνεδρίου δηλώνει τις δύο παραδοχές πάνω στις οποίες εδράζεται ο τόµος: α) Η Επανάσταση είναι γνωστή-άγνωστη, τη γνωρίζουµε λιγότερο καλά απ' ό,τι τη Γαλλική ή τη Ρωσική. β) Το εγχείρηµα του συνεδρίου (και της έκδοσης των πρακτικών) προσεγγίζει την Επανάσταση από τη σκοπιά µιας παράδοσης ανταρσίας, η οποία ξεκινάει πολύ πριν το 1821 και φτάνει µέχρι τις µέρες µας.

Το συνέδριο και η έκδοση των πρακτικών αποτελούν µια παρέµβαση στη δηµόσια συζήτηση, η οποία στοχεύει να συµβάλει σε µια επιστηµονικά θεµελιωµένη κριτική της ηγεµονικής ιδεολογίας, στην προοπτική της ανάπτυξης της κοινωνικής (ταξικής) και πολιτικής συνείδησης των φορέων που είναι ικανοί να αναγεννήσουν, σε σύγχρονα συµφραζόµενα, την παµπάλαιη παράδοση ανταρσίας.