ΣΗΜΑΔΙΑ
Εκδότης ΔΥΣΗΝΙΟΣ ΤΥΠΟΣ , Κωδικός 010100078344
Σημάδια
//Αντί εισαγωγής
Πρησμένα μάτια.
Φαγούρες.
Καφετιά σημάδια στο σώμα.
Δαγκωμένα νύχια και σπασμένα μαλλιά.
Κρίσεις ακατανόητες.
Σημάδια.
Από πληγές.
Όχι απλές.
Από αυτές που τα αφήνουν
Τα σημάδια.
Αυτά ή άλλα.
Κάποιος είπε μια φορά
“o χρόνος γιατρεύει τις πληγές”.
Βλακείες.
Ποιές πληγές γιατρεύει ο χρόνος;
Ήξερε τι θα πει πληγή καν;
Δεν καταλαβαίνω αυτή τη βλακεία.
Εμένα το σώμα μου μου έμαθε.
Πως οι πληγές κλείνουν
και αναρρώνουν και περνούν.
Ναι.
Αλλά αφήνουν σημάδια.
Όσο βαθύτερη πληγή
τόσο μεγαλύτερο το σημάδι.
Από μικρό παιδί, έτσι.
Έπειτα, ο χρόνος
τρέχει στη χαρά
και κοκκαλώνει στον πόνο
κολλάει σαν τους λεπτοδείκτες σε ρολόι με
τελειωμένες μπαταρίες.
Και αν δεν βρεθεί κάποιος να αλλάξει μπαταρίες
ξέρεις, θα συνεχίσει να δείχνει την ίδια ώρα.
Για πάντα.
Η πόλη που περπατάμε χτίστηκε να μας πνίγει.
Να μας γεμίζει
πληγές και σημάδια.
H μάνα κι ο πατέρας;
Η μάνα κι ο πατέρας
λυπάμαι, μα δεν τα κατάφεραν.
Μας έμαθαν στην καταπίεση και στην τοξικότητα.
Εθιστήκαμε κι εμείς στο τέλος.
Μεγαλώσαμε σε σπίτια κλουβιά.
Και, ξέρεις, δεν φταίει μόνο η μάνα κι ο πατέρας.
Τα σπίτια χτίστηκαν για να είναι κλουβιά.
Και δεν μας χώρεσε ο τόπος.
Δεν μας χώρεσε ο τόπος.
Και βγήκαμε έξω να σπείρουμε τη Ζωή.
Και βρήκαμε κι άλλους. Σαν κι εμάς.
Συνέχισαν να μας πολεμούν και να μας τους παίρνουν
από κοντά μας.
Να αυτό ήταν κάπως δύσκολο,
ήρθαν οι κανίβαλοι και μας κάρφωσαν ένα μαχαίρι στα
σημάδια από τις παλιές πληγές.
Αυτό πόνεσε πολύ.
Αλλά εντάξει, έμαθες πια.
Από κάθε μάχη σου έμειναν δυο πράγματα
Άνθρωποι και καταφύγια.
Είναι κάτι.
Οι πληγές έκλεισαν πάλι αλλά τα σημάδια που έμειναν
είναι πια πιο μεγάλα από πριν.
Αλλά δε μάσησες.
Πάλεψες να ζήσεις.
Αυτό το κατάφερες.
Λες και είναι λίγο.
Ή απλό.
Και τώρα παλεύεις για να ζήσεις με τα σημάδια.
Κι αυτό θα το καταφέρεις.
Έτσι πιστεύω.
Σου αρέσουν οι αγκαλιές πολύ.
Θα αγκαλιάσεις και τα σημάδια σου.
Μόνο να, μια αρχή είναι να τα μοιραστείς.
Περίληψη
Σημάδια
//Αντί εισαγωγής
Πρησμένα μάτια.
Φαγούρες.
Καφετιά σημάδια στο σώμα.
Δαγκωμένα νύχια και σπασμένα μαλλιά.
Κρίσεις ακατανόητες.
Σημάδια.
Από πληγές.
Όχι απλές.
Από αυτές που τα αφήνουν
Τα σημάδια.
Αυτά ή άλλα.
Κάποιος είπε μια φορά
“o χρόνος γιατρεύει τις πληγές”.
Βλακείες.
Ποιές πληγές γιατρεύει ο χρόνος;
Ήξερε τι θα πει πληγή καν;
Δεν καταλαβαίνω αυτή τη βλακεία.
Εμένα το σώμα μου μου έμαθε.
Πως οι πληγές κλείνουν
και αναρρώνουν και περνούν.
Ναι.
Αλλά αφήνουν σημάδια.
Όσο βαθύτερη πληγή
τόσο μεγαλύτερο το σημάδι.
Από μικρό παιδί, έτσι.
Έπειτα, ο χρόνος
τρέχει στη χαρά
και κοκκαλώνει στον πόνο
κολλάει σαν τους λεπτοδείκτες σε ρολόι με
τελειωμένες μπαταρίες.
Και αν δεν βρεθεί κάποιος να αλλάξει μπαταρίες
ξέρεις, θα συνεχίσει να δείχνει την ίδια ώρα.
Για πάντα.
Η πόλη που περπατάμε χτίστηκε να μας πνίγει.
Να μας γεμίζει
πληγές και σημάδια.
H μάνα κι ο πατέρας;
Η μάνα κι ο πατέρας
λυπάμαι, μα δεν τα κατάφεραν.
Μας έμαθαν στην καταπίεση και στην τοξικότητα.
Εθιστήκαμε κι εμείς στο τέλος.
Μεγαλώσαμε σε σπίτια κλουβιά.
Και, ξέρεις, δεν φταίει μόνο η μάνα κι ο πατέρας.
Τα σπίτια χτίστηκαν για να είναι κλουβιά.
Και δεν μας χώρεσε ο τόπος.
Δεν μας χώρεσε ο τόπος.
Και βγήκαμε έξω να σπείρουμε τη Ζωή.
Και βρήκαμε κι άλλους. Σαν κι εμάς.
Συνέχισαν να μας πολεμούν και να μας τους παίρνουν
από κοντά μας.
Να αυτό ήταν κάπως δύσκολο,
ήρθαν οι κανίβαλοι και μας κάρφωσαν ένα μαχαίρι στα
σημάδια από τις παλιές πληγές.
Αυτό πόνεσε πολύ.
Αλλά εντάξει, έμαθες πια.
Από κάθε μάχη σου έμειναν δυο πράγματα
Άνθρωποι και καταφύγια.
Είναι κάτι.
Οι πληγές έκλεισαν πάλι αλλά τα σημάδια που έμειναν
είναι πια πιο μεγάλα από πριν.
Αλλά δε μάσησες.
Πάλεψες να ζήσεις.
Αυτό το κατάφερες.
Λες και είναι λίγο.
Ή απλό.
Και τώρα παλεύεις για να ζήσεις με τα σημάδια.
Κι αυτό θα το καταφέρεις.
Έτσι πιστεύω.
Σου αρέσουν οι αγκαλιές πολύ.
Θα αγκαλιάσεις και τα σημάδια σου.
Μόνο να, μια αρχή είναι να τα μοιραστείς.
Πληροφορίες προϊόντος
- Eκδότης ΔΥΣΗΝΙΟΣ ΤΥΠΟΣ
- ISBN
- Κωδικός Ευριπίδη 010100078344
- Έτος κυκλοφορίας 2024
- Σελίδες 96
- Διαστάσεις 12χ17
- Βάρος 95 gr