ΑΣΤΑΘΕΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ
Εκδότης Πρώτη Ύλη , ISBN 9786188601987
Κάποτε χάνουμε τον δρόμο και βρισκόμαστε μονοι στο σκοτεινό δάσος. Βουβοί η πνιγμένοι στους λυγμούς. Τοτε έρχεται ένα μικρό πουλί. Αυτό ξέρει να μιλά με ανθρώπινη λαλιά. Το λένε Ποίηση. Έρημοι και μόνοι. Τότε μακριά τρεμοσβηνει απο μακριά ένα φως. Φωτίζεται ένα μονοπάτι. Το λένε Προσευχή. Οι " Ασταθείς προσευχες" είναι ποιήματα που έγραψε ένας παραμυθάς όταν χάθηκε στο δάσος. Είναι προσευχές, ερωτικά τραγούδια, συνθήματα ενάντια στο άδικο, παρηγοριές, παιδικά νανουρίσματα, αποχαιρετισμοι και νέοι δρόμοι. Είναι Ασταθείς για να ριζωσουν απαλά στο νου του αναγνώστη και μαζί να βρουν σταθερότητα.
ΕΚΑΒΗ Η Εκάβη δεν μιλούσε ελληνικά χρειάζονταν να μεταφράζουμε τον πόνο της. Μόλις όμως γράψαμε τις κραυγές, τις βάλαμε στην σειρά, αρμόσαμε στην σειρά και τα οστά, σε σχήμα σώματος, σε σχήμα τραγωδίας όπου το παρελθόν προηγείται, το παρόν αιωρείται και το μέλλον κατευθύνεται επάνω μας ουρλιάζοντας καθώς πετάγεται ολόφωτο κι ασταμάτητο μέσα από τις στοές του μετρό, μόλις μας ένιωσε πως το σκισμένο ονομά της το βάζαμε σε φωνήεντα εύηχα ελληνικά, αγρίεψε, έβγαλε νύχια κι όρθωσε το μαλλί το κοντοκουρεμένο σαν τρίχωμα στριμωγμένης γάτας. Έφτυνε, γρύλιζε κι αρνήθηκε πια να μιλάει. ΔΕΝ ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΚΑΒΗ, ΔΕΝ ΜΕ ΛΕΝΕ, έλεγαν τα γρυλίσματα, τα φτυσίματα κι οι υλακές, δεν θα με κάνετε Ελληνίδα, άθλιοι, δεν θα με βγάλετε στα λογικά πανηγύρια σας, δεν θα με κάνετε σεμνή θεατρική τελετή για να σκουπίσετε τα ματωμένα σας χέρια, δεν θα μιλήσω ελληνικά, την γλώσσα των φονιάδων.
Περίληψη
Κάποτε χάνουμε τον δρόμο και βρισκόμαστε μονοι στο σκοτεινό δάσος. Βουβοί η πνιγμένοι στους λυγμούς. Τοτε έρχεται ένα μικρό πουλί. Αυτό ξέρει να μιλά με ανθρώπινη λαλιά. Το λένε Ποίηση. Έρημοι και μόνοι. Τότε μακριά τρεμοσβηνει απο μακριά ένα φως. Φωτίζεται ένα μονοπάτι. Το λένε Προσευχή. Οι " Ασταθείς προσευχες" είναι ποιήματα που έγραψε ένας παραμυθάς όταν χάθηκε στο δάσος. Είναι προσευχές, ερωτικά τραγούδια, συνθήματα ενάντια στο άδικο, παρηγοριές, παιδικά νανουρίσματα, αποχαιρετισμοι και νέοι δρόμοι. Είναι Ασταθείς για να ριζωσουν απαλά στο νου του αναγνώστη και μαζί να βρουν σταθερότητα.
ΕΚΑΒΗ Η Εκάβη δεν μιλούσε ελληνικά χρειάζονταν να μεταφράζουμε τον πόνο της. Μόλις όμως γράψαμε τις κραυγές, τις βάλαμε στην σειρά, αρμόσαμε στην σειρά και τα οστά, σε σχήμα σώματος, σε σχήμα τραγωδίας όπου το παρελθόν προηγείται, το παρόν αιωρείται και το μέλλον κατευθύνεται επάνω μας ουρλιάζοντας καθώς πετάγεται ολόφωτο κι ασταμάτητο μέσα από τις στοές του μετρό, μόλις μας ένιωσε πως το σκισμένο ονομά της το βάζαμε σε φωνήεντα εύηχα ελληνικά, αγρίεψε, έβγαλε νύχια κι όρθωσε το μαλλί το κοντοκουρεμένο σαν τρίχωμα στριμωγμένης γάτας. Έφτυνε, γρύλιζε κι αρνήθηκε πια να μιλάει. ΔΕΝ ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΚΑΒΗ, ΔΕΝ ΜΕ ΛΕΝΕ, έλεγαν τα γρυλίσματα, τα φτυσίματα κι οι υλακές, δεν θα με κάνετε Ελληνίδα, άθλιοι, δεν θα με βγάλετε στα λογικά πανηγύρια σας, δεν θα με κάνετε σεμνή θεατρική τελετή για να σκουπίσετε τα ματωμένα σας χέρια, δεν θα μιλήσω ελληνικά, την γλώσσα των φονιάδων.
Πληροφορίες προϊόντος
- Συγγραφέας Πελασγός, Στέλιος
- Eκδότης Πρώτη Ύλη
- ISBN 9786188601987
- Κωδικός Ευριπίδη 010100075772
- Έτος κυκλοφορίας 2023
- Σελίδες 160
- Διαστάσεις 21χ21
- Βάρος 180 gr
