ΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑΣ

Περίληψη

Η Νταϊάνα Ράσελ υπήρξε μία από τις πρώτες φεμινίστριες που ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 ανακάλυψαν και πρότειναν τον όρο γυναικοκτονία. Θεωρώντας ότι ο γενικός όρος «ανθρωποκτονία» είναι ανεπαρκής και αποπροσανατολιστικός, η Ράσελ υιοθετεί τον όρο γυναικοκτονία για να περιγράψει, μεταξύ άλλων, τα εγκλήματα κατά των γυναικών για λόγους μισογυνικούς και σεξιστικούς, όταν το κίνητρο της βίας χαρακτηρίζεται από ένα αίσθημα κυριότητας ή/και ανωτερότητας απέναντι στα θηλυκά.
Τι είναι η γυναικοκτονία; Πότε εμφανίζεται ο όρος; Τι γράφουν τα λεξικά του 19ου αιώνα; Πότε προτείνεται στο φεμινιστικό κίνημα και πώς το αντιμετωπίζει στην αρχή; Τι πολιτικά χαρακτηριστικά μπορεί να αποκτήσει η έννοια αυτή; Πώς εξελίσσεται η συζήτηση για τη γυναικοκτονία και τι ακριβώς λένε οι προτεινόμενοι ορισμοί; Τι προβλήματα παρουσιάζουν οι διαφορετικές προσεγγίσεις και τι συγκλίσεις μπορούν να γίνουν; Πώς αντιμετωπίζουν τον όρο στην Ινδία, στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και στον Δυτικό κόσμο; Ποια είδη γυναικοκτονίας υπάρχουν; Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύεται η Νταϊάνα Ράσελ στο κείμενο που παρουσιάζουμε εδώ, προσπαθώντας να συμβάλει με τον δικό της τρόπο στις συζητήσεις γύρω από την έννοια της γυναικοκτονίας και να επισημάνει τον σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει η υιοθέτηση του όρου για τα άτομα και τα κοινωνικά σύνολα. Η ίδια επιμένει στον δικό της ορισμό: η δολοφονία γυναικών από άνδρες επειδή είναι γυναίκες.
Στα Επιλεγόμενα της έκδοσης η Κολομβιανή Ντόρις Λάμους Καναβάτε υποστηρίζει πως ό,τι συμβαίνει στα σώματά μας είναι εμποτισμένο με πολιτική που σχετίζεται τόσο με τον τρόπο που λειτουργούν οι κοινωνίες όσο και με τις μεθόδους που ασκείται και αναπαράγεται η εξουσία. Ακολουθώντας τη σκέψη του Μισέλ Φουκώ και διαφόρων φεμινιστριών, όπως η Ράσελ και η Λαγκάρντε, η συγγραφέας αντιμετωπίζει τη γυναικοκτονία ως μια μορφή σεξιστικής τρομοκρατίας.