ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ 1913-1940 (3 ΤΟΜΟΙ)

Περίληψη

Το βιβλίο αυτό καλύπτει την Ιστορία του Ναυτικού κατά την περίοδο από το 1913 μέχρι την είσοδο της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποτελεί τη φυσική συνέχεια του προηγούμενου το οποίο ιστόρησε την περίοδο μέχρι το 1912. Το 1913 η Ελλάδα έβγαινε νικηφόρα από τους Βαλκανικούς Πολέμους, διπλασιασμένη σε έκταση και με απελευθερωμένο ένα πολύ μεγάλο τμήμα τού ελληνισμού. Η περίοδος, ωστόσο, της εθνικής ανάτασης υπήρξε βραχεία. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Ελλάδα έζησε έναν εθνικό διχασμό, μία σχεδόν εξαετή, αδιάλειπτη πολεμική προσπάθεια, την Εθνική Καταστροφή τού 1922 και τα επακόλουθά της, οκτώ κινήματα, συν δύο “ενδοναυτικά”. Έζησε, επίσης, αλληλοδιάδοχες περιόδους βασιλευόμενης και αβασίλευτης Δημοκρατίας, καθώς και δικτατορίας. Στα ίδια χρόνια, γνώρισε 24 πρωθυπουργούς, οι οποίοι ηχήθηκαν 38 κυβερνήσεων. Και όλα αυτά μέσα σε παρατεταμένη εσωτερική αστάθεια και σε ένα ρευστό διεθνές περιβάλλον, στο οποίο προετοιμαζόταν μία νέα παγκόσμια σύρραξη. Πόλεμος εθνικές εξάρσεις και καταστροφές, κινήματα, πολιτικές αναστατώσεις, διαδέχονταν το ένα το άλλο, με το Ναυτικό να συμμετέχει ενεργά σε αυτά και το προσωπικό του να υφίσταται τις όποιες συνέπειες.

Η ανά χείρας εξιστόρηση εξετάζει τις πολεμικές επιχειρήσεις (και δεν ήταν λίγες), αλλά και όλες τις άλλες εκφάνσεις της εξέλιξης του Ναυτικού, που στο σύνολό τους συνθέτουν την Ιστορία του: Τη δομή της διοίκησης και των δυνάμεων, την οργάνωση και τους κανονισμούς, τους εξοπλισμούς, τη διοικητική μέριμνα, το προσωπικό και την εκπαίδευσή του, την πειθαρχία, τα οικονομικά και υγειονομικά ζητήματα, την υδρογραφία και τους φάρους, τις στολές. Και όλα αυτά όπως διαμορφώνονταν μέσα στο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα -αλλά και τα πάθη της εποχής- που κατά καιρούς επικρατούσαν και τα επηρέαζαν. Γιατί δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι το Ναυτικό (όπως και κάθε οργανωμένο σύνολο) δεν λειτουργεί στο απόλυτο κενό, άνθρωποι το διοικούν και το λειτουργούν.