Το 1825 αποτελεί ίσως το πιο κρίσιμο έτος για την Ελληνική Επανάσταση. Ο εμφύλιος πόλεμος έχει μόλις λήξει, ο Κολοκοτρώνης βρίσκεται στην φυλακή ενώ ο Ανδρούτσος και άλλοι σημαντικοί οπλαρχηγοί είναι υπό διωγμόν από την Ελληνική Κυβέρνηση. Ο τακτικός στρατός του Ιμπραήμ έχει αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο, προχωρά από επιτυχία σε επιτυχία, πολιορκεί το Μεσολόγγι και το Ναυαρίνο και δείχνει ικανός να καταπνίξει την Επανάσταση.
Σε αυτή την ταραγμένη εποχή, τρεις έντονες προσωπικότητες θα βρεθούν στην Ελλάδα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και σκοπούς. Ο Τζέημς Έμερσον, φιλέλληνας συγγραφέας και παλιός σύντροφος του Βύρωνα, ο κόμης Πέκκιο, Ιταλός πολιτικός και επαναστάτης, εξόριστος από την χώρα του και ο Γ. Χάμφρεϋς, επαγγελματίας στρατιωτικός και τυχοδιώκτης. Μέσα από τα ημερολόγιά τους οι τρεις συγγραφείς μάς προσφέρουν ένα απαράμιλλο πανόραμα «της πατρίδας των χαμένων θεών και των ημιθέων». Από τις προσωπικές τους συναντήσεις σκιαγραφούνται οι προσωπικότητες των Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, Δημητρίου Υψηλάντη, Κανάρη, Μπουμπουλίνας, Μιαούλη, Μαυροκορδάτου και πολλών ακόμα πρωταγωνιστών της εποχής. Από πρώτο χέρι μαθαίνουμε το πώς ήταν να λαμβάνεις μέρος στον ανταρτοπόλεμο-κλεφτοπόλεμο των Ελλήνων καθώς και την εμπειρία τού να ταξιδεύεις πάνω στο πολεμικό πλοίο του Μιαούλη και να παρακολουθείς από κοντά την δράση των ξακουστών πυρπολικών ενώ αυτά καταδιώκουν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο. Παράλληλα με τις πολεμικές επιχειρήσεις, ο τόπος και οι άνθρωποι της επαναστατημένης Ελλάδας, περιγράφονται με άφθονες λεπτομέρειες. Ποιες ήταν οι καθημερινές ασχολίες, οι θρησκευτικές αντιλήψεις, τα ήθη και έθιμα, ακόμα και οι διατροφικές συνήθειες του ντόπιου πληθυσμού;
Σχεδόν δυο αιώνες μετά από την αγγλική έκδοση, η πρώτη πλήρης μετάφραση του έργου στα ελληνικά έρχεται για να καλύψει ένα σημαντικό κενό στην ελληνική ιστοριογραφία αλλά και για να ζωντανέψει στην φαντασία του απλού αναγνώστη μια από τις πιο σημαντικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
Περίληψη
Το 1825 αποτελεί ίσως το πιο κρίσιμο έτος για την Ελληνική Επανάσταση. Ο εμφύλιος πόλεμος έχει μόλις λήξει, ο Κολοκοτρώνης βρίσκεται στην φυλακή ενώ ο Ανδρούτσος και άλλοι σημαντικοί οπλαρχηγοί είναι υπό διωγμόν από την Ελληνική Κυβέρνηση. Ο τακτικός στρατός του Ιμπραήμ έχει αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο, προχωρά από επιτυχία σε επιτυχία, πολιορκεί το Μεσολόγγι και το Ναυαρίνο και δείχνει ικανός να καταπνίξει την Επανάσταση.
Σε αυτή την ταραγμένη εποχή, τρεις έντονες προσωπικότητες θα βρεθούν στην Ελλάδα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και σκοπούς. Ο Τζέημς Έμερσον, φιλέλληνας συγγραφέας και παλιός σύντροφος του Βύρωνα, ο κόμης Πέκκιο, Ιταλός πολιτικός και επαναστάτης, εξόριστος από την χώρα του και ο Γ. Χάμφρεϋς, επαγγελματίας στρατιωτικός και τυχοδιώκτης. Μέσα από τα ημερολόγιά τους οι τρεις συγγραφείς μάς προσφέρουν ένα απαράμιλλο πανόραμα «της πατρίδας των χαμένων θεών και των ημιθέων». Από τις προσωπικές τους συναντήσεις σκιαγραφούνται οι προσωπικότητες των Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, Δημητρίου Υψηλάντη, Κανάρη, Μπουμπουλίνας, Μιαούλη, Μαυροκορδάτου και πολλών ακόμα πρωταγωνιστών της εποχής. Από πρώτο χέρι μαθαίνουμε το πώς ήταν να λαμβάνεις μέρος στον ανταρτοπόλεμο-κλεφτοπόλεμο των Ελλήνων καθώς και την εμπειρία τού να ταξιδεύεις πάνω στο πολεμικό πλοίο του Μιαούλη και να παρακολουθείς από κοντά την δράση των ξακουστών πυρπολικών ενώ αυτά καταδιώκουν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο. Παράλληλα με τις πολεμικές επιχειρήσεις, ο τόπος και οι άνθρωποι της επαναστατημένης Ελλάδας, περιγράφονται με άφθονες λεπτομέρειες. Ποιες ήταν οι καθημερινές ασχολίες, οι θρησκευτικές αντιλήψεις, τα ήθη και έθιμα, ακόμα και οι διατροφικές συνήθειες του ντόπιου πληθυσμού;
Σχεδόν δυο αιώνες μετά από την αγγλική έκδοση, η πρώτη πλήρης μετάφραση του έργου στα ελληνικά έρχεται για να καλύψει ένα σημαντικό κενό στην ελληνική ιστοριογραφία αλλά και για να ζωντανέψει στην φαντασία του απλού αναγνώστη μια από τις πιο σημαντικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
Πληροφορίες προϊόντος
Συγγραφέας
Humphreys, William Henry,Emerson, James,Pecchio, Giuseppe
Eκδότης
Λαβύρινθος
ISBN
9786185422288
Κωδικός Ευριπίδη 010200057513
Έτος κυκλοφορίας 2021
Σελίδες 434
Διαστάσεις
Βάρος 0 gr
Humphreys, William Henry
Συγγραφέας
O William Henry Humphreys ήταν γιος λοχαγού του αγγλικού πυροβολικού. Από τα 13 του φοίτησε στην Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία του Sandhurst αλλά ήδη σε ηλικία 19 ετών βρέθηκε εκτός στρατεύματος, ίσως λόγω κάποιου παραπτώματος. Αφού απογοητεύθηκε από την μετάβασή του, στις αρχές Απριλίου 1821 στην νότιο Ιταλία, όπου είχαν ξεσπάσει επαναστατικά κινήματα κατά του Αυστριακού δυνάστη, έσπευσε να αναχωρήσει για την Ελλάδα κατά το ξέσπασμα της ελληνικής Επανάστασης. Θεωρείται από τους Σιμόπουλο και D. Dakin ως ο πρώτος Άγγλος εθελοντής του Αγώνα. Στο πρώτο του ταξείδι παρέμεινε δύο μήνες και επέστρεψε στην Αγγλία μαζί με τον Τόμας Γκόρντον. Επανήλθε στην Ελλάδα μετά από ενέργειες του Γκόρντον και με εντολή του Φιλελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου, φθάνοντας στο Μεσολόγγι τον Ιανουάριο του 1824. Τον επόμενο μήνα αναχώρησε για την Αθήνα μαζί με τον Λέστερ Στάνχοουπ, ο οποίος τον έστειλε πίσω στο Μεσολόγγι τον Μάρτιο, προκειμένου να προσκαλέσει τον Βύρωνα και τον Μαυροκορδάτο σε μια συνέλευση των αντιμαχομένων φατριών στα Σάλωνα. Στα πλαίσια αυτής της αποτυχημένης προσπάθειας ο Χάμφρεϋς συναντήθηκε με τον Τρελώνυ. Συνδέθηκε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο χωρίς όμως να συμμετάσχει στην εξέγερση του τελευταίου κατά της κυβέρνησης. Ωστόσο λόγω των σχέσεών του αυτών προκάλεσε την δυσπιστία και την εχθρότητα των κυβερνητικών. Υπηρέτησε ως αξιωματικός διοικητής σώματος Σουλιωτών το 1825. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι συνελήφθη για υποτιθέμενη λιποταξία στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει περίθαλψη για τον βαριά τραυματισμένο Τρελώνυ. Τον Αύγουστο του 1825, αφού κατάφερε να απελευθερωθεί, αναχώρησε για την Αγγλία και τον επόμενο Ιανουάριο (1826) τα απομνημονεύματά του από την δεύτερη αυτή παραμονή του στην Ελλάδα δημοσιεύθηκαν μαζί με αυτά του Έμερσον και του Πέκκιο σε δύο τόμους.
Emerson, James
Συγγραφέας
O σερ James Emerson Tennent, γιος εμπόρου, γεννήθηκε στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας το 1804. Σπούδασε νομικά στην γενέθλια πόλη του και κατόπιν στο Κολλέγιο Τρίνιτυ του Δουβλίνου, όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Νομικής. Φιλελεύθερος και επηρεασμένος από τις κλασσικές σπουδές του, όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση τάχθηκε αμέσως με ενθουσιασμό στο πλευρό των Ελλήνων και ερχόμενος για πρώτη φορά στην Ελλάδα πήγε στο Μεσολόγγι, όπου εντάχθηκε στο σώμα του πυροβολικού που είχε σχηματίσει ο λόρδος Βύρων. Συνδέθηκε μ’ αυτόν με στενή φιλία και παρέμεινε μαζί του μέχρι τον θάνατό του. Κατόπιν επέστρεψε στην Αγγλία για να επανέλθει στην Ελλάδα στις αρχές του 1825. Ταξίδεψε στα Ιόνια και κατόπιν στην Πελοπόννησο, στην Ύδρα, στις Σπέτσες, στο Αιγαίο και στην Μικρά Ασία. Αναγνωρίζοντας την εμπειρία του η ελληνική διοίκηση τού απένειμε τον βαθμό του λοχαγού του πυροβολικού. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την καταγραφή της οργάνωσης και της δράσης του ελληνικού ναυτικού κατά τα χρόνια του αγώνα, ενώ ο Κυριάκος Σιμόπουλος θεωρεί την περιγραφή του πυρπολικού από τον Έμερσον ως «την ακριβέστερη και πιο σαφή περιγραφή πυρπολικού από ξένο» (Πώς είδαν οι Ξένοι την Ελλάδα του ’21, τόμος τέταρτος, σ. 343, σημ. 66). Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι συμμετείχε στη μάχη της Ακρόπολης. Το 1826 εξέδωσε στο Λονδίνο το βιβλίο που δημοσιεύεται τώρα για πρώτη φορά στα ελληνικά, η έκδοση του οποίου συνέβαλε τότε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη του φιλελληνικού ρεύματος στην Αγγλία. Κατόπιν εξέδωσε δύο ακόμα βιβλία ελληνικού ενδιαφέροντος, τα Letters from the Aegean (1829) και History of Modern Greece (1830). Ο Έμερσον εξακολούθησε την μαχητική του αρθογραφία, ανώνυμα, στηρίζοντας πάντα τον αγώνα των Ελλήνων. Το 1831 παντρεύτηκε την Letitia Tennent, κόρη πλούσιου εμπόρου του Μπέλφαστ και το επόμενο έτος πρόσθεσε το επώνυμό της ως δεύτερο στο δικό του, κατόπιν βασιλικής αδείας. Από τον γάμο τους γεννήθηκαν τρία τέκνα. Ριζοσπάστης στα χρόνια της νεότητάς του εξελέγη βουλευτής το 1832 με το κόμμα των Ουίγων (Whigs). Το 1834 προσχώρησε στο κόμμα των Τόρρυδων, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του ως μετριοπαθής συντηρητικός. Το 1845 χρίστηκε ιππότης και διορίστηκε γραμματέας στην βρεταννική αποικία της Κεϋλάνης, όπου παρέμεινε μέχρι το 1850. Για την φιλελληνική του δράση παρασημοφορήθηκε επανειλημμένως από τον βασιλέα Όθωνα. Η εφημερίδα Αλήθεια την 7-3-1869, ανακοινώνοντας τον θάνατό του, μεταξύ άλλων γράφει: «Ο πατριάρχης των εν Αγγλία φιλελλήνων σερ Ιάκωβος Έμερσον Τέννεντ, ο μετά του λόρδου Βύρωνος συναγωνισθείς υπέρ της ελληνικής ελευθερίας και εκδούς διάφορα συγγράμματα περί Ελλήνων, εν οις την ιστορίαν της νέας Ελλάδος, ετελεύτησεν εν Λονδίνω υπερεβδομηκοντούτης. Η μνήμη του σεβασμίου τούτου ανδρός, όστις αείποτε διεκρίθη επί ακραιφνεί φιλελληνισμώ και εξέδοτο ανωνύμως εν περιοδικοίς συγγράμμασιν, αξιολογωτάτας πραγματείας υπέρ του προσφιλούς αυτώ αγώνος, θα μείνη ανεξάλειπτος εν τη καρδία του Ελληνικού Έθνους, όπερ τιμά και γεραίρει τους οπωσδήποτε ευεργετούντες αυτό».
Pecchio, Giuseppe
Συγγραφέας
O κόμης Giuseppe Pecchio, νομομαθής, πολιτικός, ιστορικός, λόγιος και οικονομολόγος, γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1785. Είχε αναμιχθεί όπως και οι υπόλοιποι Ιταλοί φιλέλληνες που έδρασαν στην Ελλάδα κατά την διάρκεια της Επανάστασης στα επαναστατικά γεγονότα της Ιταλίας. Διώχθηκε από τις αυστριακές αρχές, καταδικάστηκε και αναγκάστηκε να καταφύγει στην Βρεταννία μαζί με άλλους φυγάδες ή θανατοποινίτες Ιταλούς αριστοκράτες. Εκεί νυμφεύθηκε με Βρεταννή.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οικονομική συγκρότηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Τον Μάρτιο του 1825 εστάλη στην Ελλάδα από το Φιλελληνικό Κομιτάτο της Αγγλίας, για να συνοδεύσει την έκτη δόση του δανείου που είχε δοθεί στην ελληνική διοίκηση με την μεσολάβηση του Κομιτάτου που έδρευε στο Λονδίνο και να παρακολουθήσει την αξιοποίησή του. Ο Πέκκιο ταξίδεψε μέχρι το Ναύπλιο και κατά την διάρκεια της περιοδείας του συναντήθηκε με κάποιες από τις σημαντικότερες μορφές του Αγώνα. Αναχώρησε από την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1825. Το ημερολόγιο του οδοιπορικού του και τα πορίσματά του εκδόθηκαν το επόμενο έτος (1826) αρχικά στο Λουγκάνο στα Ιταλικά και κατόπιν στο Λονδίνο στα Αγγλικά. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά σε πλήρη ελληνική μετάφραση του Σταματίου Α. Αντωνόπουλου, το 1885 με τίτλο «Έκθεσις περί των εν Ελλάδι κατά το Έαρ 1825» από το περιοδικό Αττικού Ορίζοντος (Τυπογραφείο «Φοίνικος» Λ. Χαλούλου). Περίληψη εκδόθηκε από τον λόγιο και ιστοριοδίφη Κώστα Καιροφύλα το 1931, ως μέρος του βιβλίου του «Οι Έλληνες του Εικοσιένα» (Ι.Ν. Σιδέρης).
