Η Πολιτεία Λαβύρινθος Και Άλλες Αθησαύριστες Ιστορίες

Περίληψη

Ἤτανε κάποτε μιὰ πολιτεία Λαβύρινθος. Ὅσοι γεννήθηκαν σ᾽ αὐτὴν ποτὲ δὲν κατάφεραν νὰ βγοῦν ἀπὸ τὰ ὅρια της, ποτὲ δὲν εἶδαν ἄλλες πολιτεῖες ἢ χωριά, ποτὲ δὲ γνώρισαν ἄλλους κόσμους. Ὅμως ἀκόμα καὶ μέσα στὴν πολιτεία τὴν ἴδια ἦταν ἀδύνατο νὰ κυκλοφορήσουν χωρὶς νὰ χάσουνε τὸν δρόμο τους, χωρὶς νὰ χάσουνε τὰ σπίτια τους καὶ τοὺς δικούς τους. Ὅσοι δὲν θέλανε νὰ πάθουν κάτι τέτοιο μένανε ὅλη τὴ ζωή τους μὲς στὸ σπίτι ἤ, τὸ πολὺ πολύ, νὰ βγαῖναν ὣς τὸν δρόμο ὅπου βρισκότανε τὸ σπίτι τους. Οἱ τολμηροί, αὐτοὶ ποὺ ξεμάκραιναν καὶ χάνονταν μὲς στοὺς ἀτέλειωτους δαιδάλους, ποτὲ δὲν κοιμήθηκαν δυὸ βράδια στὸ ἴδιο κρεβάτι, μὲ τὴν ἴδια γυναίκα, ποτὲ δὲ δείπνησαν δυὸ φορὲς στὸ ίδιο τραπέζι, τριγυρισμένοι ἀπ᾽ τὰ ἴδια παιδιά.


Τὸ τέχνασμα μὲ τὸν μίτο, ἂν καὶ δοκιμάστηκε κάποια στιγμή, δὲν εἶχε διόλου ἐπιτυχία, γιατὶ ὑπήρχανε τόσοι χαμένοι ποὺ μπερδευτήκανε οἱ μίτοι τους καὶ γίνανε ἕνα τεράστιο κουβάρι ποὺ ποτὲ δὲν ξεμπλέχτηκε. Φαίνεται ὅμως ὅτι ἡ ἰδέα ἐγκαταλείφθηκε καὶ γιὰ ἕναν ἄλλο λόγο: κανεὶς δὲν ἤθελε πραγματικὰ νὰ ἐπιστρέψει ἐκεῖ ἀπ᾽ ὅπου ξεκίνησε, γιατὶ τοὺς πάντες γοήτευε ἡ περιπέτειά τοῦ νὰ ξαναρχίζουν, κάθε μέρα, καινούργια ζωή. Ἔτσι, ἀντὶ νὰ μειώνεται ὁ ἀριθμὸς τῶν τολμηρῶν χαμένων, αὐξανόταν ἀδιάκοπα, μέχρι ποὺ ὅλοι οἱ πολίτες υἱοθέτησαν τὸν ἴδιο τρόπο ζωῆς.


Ἡ πολιτεία αὐτή, μόνο μιὰ φορὰ στὴν ἱστορία της, δέχτηκε ἐπίθεση ἀπὸ κάποιο ἐχθρικὸ στρατὸ ποὺ τὴν ἐκπόρθησε μὲ μεγάλη εὐκολία, ἀλλὰ ὅταν μπῆκε μέσα της, ἦταν ἀδύνατο νὰ ξαναβγεῖ. Ἔμειναν λοιπὸν ἐκεῖ οἱ ξένοι στρατιῶτες κι ἀφομοιώθηκαν, χωνεύτηκαν κι αὐτοὶ ἀπ᾽ τὰ στριφτὰ τοῦ λαβυρίνθου ἄντερα κι ἄρχισαν νὰ ζοῦν ἀδερφωμένοι μὲ τοὺς παλιοὺς κατοίκους. Ὅταν μαθεύτηκε αὐτὸ στὸν ἔξω κόσμο, κανεὶς ἄλλος στρατὸς δὲν ξανατόλμησε νὰ ἐπιτεθεῖ στὴν πόλη, γιατὶ οἱ πόλεμοι γίνονται γιὰ νὰ κατακτήσεις μέρη κι ὄχι γιὰ νὰ κατακτηθεῖς ἀπὸ αὐτά.