Ένα προσωπικό ημερολόγιο έχει αναμφισβήτητη ιστορική αξία. Αξία σαν ιστορική μαρτυρία για την εποχή που γράφτηκε, για τις νοοτροπίες και τον τρόπο ζωής, για τα γεγονότα και πρόσωπα που αναφέρει και περιγράφει, αλλά ακόμα περισσότερο, και κατά κύριο λόγο, έχει αξία γιατί φωτίζει την προσωπικότητα εκείνου που το έγραψε. Και νομίζω πως το συγκεκριμένο ημερολόγιο του Φίλιππου Δραγούμη, επειδή γράφτηκε σε μιαν ιδιαίτερα κρίσιμη και δύσκολη περίοδο για τη χώρα αλλά και για τον ίδιο προσωπικά, είναι ιδιαίτερα φορτισμένο συναισθηματικά, με πολλές προσωπικές και υπαρξιακές ανησυχίες και προβληματισμούς.
Περίληψη
Ένα προσωπικό ημερολόγιο έχει αναμφισβήτητη ιστορική αξία. Αξία σαν ιστορική μαρτυρία για την εποχή που γράφτηκε, για τις νοοτροπίες και τον τρόπο ζωής, για τα γεγονότα και πρόσωπα που αναφέρει και περιγράφει, αλλά ακόμα περισσότερο, και κατά κύριο λόγο, έχει αξία γιατί φωτίζει την προσωπικότητα εκείνου που το έγραψε. Και νομίζω πως το συγκεκριμένο ημερολόγιο του Φίλιππου Δραγούμη, επειδή γράφτηκε σε μιαν ιδιαίτερα κρίσιμη και δύσκολη περίοδο για τη χώρα αλλά και για τον ίδιο προσωπικά, είναι ιδιαίτερα φορτισμένο συναισθηματικά, με πολλές προσωπικές και υπαρξιακές ανησυχίες και προβληματισμούς.
Πληροφορίες προϊόντος
Συγγραφέας
Δραγούμης, Φίλιππος Στ., 1890-1980
Eκδότης
Δωδώνη
ISBN
9789602487075
Κωδικός Ευριπίδη 010100063432
Έτος κυκλοφορίας 1995
Σελίδες 532
Διαστάσεις
Βάρος 0 gr
Δραγούμης, Φίλιππος Στ., 1890-1980
Συγγραφέας
Ο Φίλιππος Δραγούμης (1890-1980) ήταν πολιτικός, νομικός και διπλωμάτης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Στέφανου Δραγούμη και αδελφός του Ίωνα Δραγούμη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο αναγορεύτηκε διδάκτορας. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και στη συνέχεια, το 1914, εισήλθε στο διπλωματικό σώμα. Υπηρέτησε ως υποπρόξενος στο Γενικό Προξενείο της Αλεξάνδρειας, θέση από την οποία παραιτήθηκε για να ασχοληθεί με την πολιτική, μετά τη δολοφονία του αδελφού του, Ίωνα. Στις εκλογές της 1-14ης Νοεμβρίου 1920, εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Μακεδονίας, στην εκλογική περιφέρεια Φλώρινας-Καστοριάς. Έλαβε μέρος στις περισσότερες από τις εκλογικές αναμετρήσεις, με επιτυχίες αλλά και με αποτυχίες, ως ανεξάρτητος υποψήφιος, συνεργαζόμενος άλλοτε με τους αγροτικούς και άλλοτε με τους λαϊκούς. Εξελέγη βουλευτής Φλώρινας-Καστοριάς μεταξύ 1920-1922, 1926-1928, 1932-1933, 1933-1935, και το 1946-1949 στην εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης. Το φθινόπωρο του 1952 αποχώρησε από την ενεργό πολιτική. Το 1927 είχε λάβει μέρος στην επιτροπή σύνταξης του Συντάγματος. Το 1932 διορίστηκε Υπουργός Β. Ελλάδος στην κυβέρνηση Τσαλδάρη. Με την έναρξη της Κατοχής εγκατέλειψε την Ελλάδα και κατέφυγε στο Κάιρο, όπου βρισκόταν η κυβέρνηση. Εκεί διετέλεσε Υφυπουργός Εξωτερικών, θέση την οποία ανέλαβε και πάλι το 1946 στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη του Απριλίου 1946. Στην επόμενη κυβέρνηση Τσαλδάρη, του Οκτωβρίου 1946, χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών. Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Κιουσόπουλου χρημάτισε υπουργός εξωτερικών ενώ σε αυτή του Πιπινέλη υπουργός Εθνικής Αμύνης. Το 1946 στάλθηκε στο Παρίσι ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας του Συνεδρίου Ειρήνης. Ήταν επίσης ισόβιο μέλος της Παγκείου Επιτροπής και πρόεδρος της Γλωσσικής Εταιρείας, θέση την οποία διατήρησε για πενήντα χρόνια. Μερικά από τα έργα που είχε συγγράψει ήταν: "Τα εθνικά δίκαια στη Διάσκεψη της Ειρήνης" (1948), "Επί του Κυπριακού ζητήματος" (1956), κ.ά., καθώς και το ημερολόγιό του των ετών 1916-1944, που εκδόθηκε σε πέντε τόμους. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 2 Ιανουαρίου 1980 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Βαλαωρίτου, κόρη του Ιωάννη Βαλαωρίτη, και απέκτησε δυο παιδιά, τον Μάρκο και τη Ζωή.
(πηγή: Wikipedia, ημερομηνία επίσκεψης: 22.11.2013)
