Η μελαγχολική διάθεση έχει ποικίλες και μεταβλητές μορφές. Από τη νεύρωση ως την ψύχωση, όλες έχουν μία και μόνη υποκειμενική βάση: την αιτία της επιθυμίας και την ελλείπουσα δυναμική της. Ένας πολιτισμός για τον οποίον η ανταγωνιστικότητα και η επιτυχία αναγνωρίζονται ως υπέρτατες αξίες, δεν αγαπά τους καταθλιπτικούς, τους οποίους γεννά και οι οποίοι του θυμίζουν τον παραλογισμό της καπιταλιστικής του παραγωγής. Ο μελαγχολικός προκαλεί ανησυχία, διότι με την αδιαφορία του απειλείται ο Έρως, διότι η έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους του προσβάλλει την κοινωνική συνοχή και παράλληλα, διότι μας στρέφει την προσοχή στον εύθραυστο εκείνον αρμό με το ζωτικό αίσθημα. Εξ αυτού και η αποδοκιμασία. Όμως, βάζοντας στην άκρη την ψύχωση, τα υποκείμενα αυτά που αποσύρονται, που διακόπτουν τη ζωτική άμιλλα, που αποφεύγουν τις συναναστροφές, μήπως είναι οι ανορεξικοί του καινούργιου αιώνα, όσοι αισθάνονται ναυτία με την ready-made υπεραπόλαυση της εποχής μας, και οι οποίοι καταθέτουν με την απελπισμένη αυτή αποχή τους ό,τι τους απομένει από μιαν άλλη λαχτάρα; Αν αρνηθούμε την ύπαρξή τους τότε οι πάσης φύσεως φονταμενταλισμοί θα τους εκμεταλλευτούν. Εκτός κι αν ο ψυχαναλυτής....
Συλλογικό ερευνητικό έργο του Λακανικού Πεδίου.
Περίληψη
Η μελαγχολική διάθεση έχει ποικίλες και μεταβλητές μορφές. Από τη νεύρωση ως την ψύχωση, όλες έχουν μία και μόνη υποκειμενική βάση: την αιτία της επιθυμίας και την ελλείπουσα δυναμική της. Ένας πολιτισμός για τον οποίον η ανταγωνιστικότητα και η επιτυχία αναγνωρίζονται ως υπέρτατες αξίες, δεν αγαπά τους καταθλιπτικούς, τους οποίους γεννά και οι οποίοι του θυμίζουν τον παραλογισμό της καπιταλιστικής του παραγωγής. Ο μελαγχολικός προκαλεί ανησυχία, διότι με την αδιαφορία του απειλείται ο Έρως, διότι η έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους του προσβάλλει την κοινωνική συνοχή και παράλληλα, διότι μας στρέφει την προσοχή στον εύθραυστο εκείνον αρμό με το ζωτικό αίσθημα. Εξ αυτού και η αποδοκιμασία. Όμως, βάζοντας στην άκρη την ψύχωση, τα υποκείμενα αυτά που αποσύρονται, που διακόπτουν τη ζωτική άμιλλα, που αποφεύγουν τις συναναστροφές, μήπως είναι οι ανορεξικοί του καινούργιου αιώνα, όσοι αισθάνονται ναυτία με την ready-made υπεραπόλαυση της εποχής μας, και οι οποίοι καταθέτουν με την απελπισμένη αυτή αποχή τους ό,τι τους απομένει από μιαν άλλη λαχτάρα; Αν αρνηθούμε την ύπαρξή τους τότε οι πάσης φύσεως φονταμενταλισμοί θα τους εκμεταλλευτούν. Εκτός κι αν ο ψυχαναλυτής....
Ο Ζακ Αντάμ είναι ψυχαναλυτής, πτυχιούχος του Ινστιτούτου Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Παρισιού. Εργάσθηκε μακροχρόνια στις ψυχιατρικές κλινικές της Αγίας Άννας (Saint Anne, Paris) και στις θεραπευτικές δομές του Παρισιού και της ευρύτερης περιοχής του Παρισιού.
Υπήρξε μέλος της Φροϊδικής Σχολής του Παρισιού από το 1971, έπειτα της Σχολής του Φροϊδικού Αιτίου (Α.Μ.Σ.) όπου ήταν υπεύθυνος της Βιβλιοθήκης κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του ως μέλος του Διευθυντηρίου. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Εγγύησης, μέλος των Καρτέλ (1985-1987), της Γραμματείας του Περάσματος (1987-1989) καθώς και μέλος της ευρωπαϊκής και βραζιλιάνικης Σχολής του Παγκόσμιου Ψυχαναλυτικού Συλλόγου.
Διδάσκων στα πανεπιστήμια Paris VIII, Paris VII και στον κλινικό Τομέα του Παρισιού, έχει δημοσιεύσει άρθρα του σε περιοδικά του Φροϊδικού Πεδίου στη Γαλλία και το εξωτερικό.
Είναι σήμερα μέλος της Επιτροπής Προσανατολισμού των Φόρουμ του Λακανικού Πεδίου όπως και της Διεθνούς των Φόρουμ του Λαχανικού Πεδίου και διδάσκει στο Κλινικό Κολλέγιο του Παρισιού του οποίου είναι Πρόεδρος (1998-2000).
Silvestre, Danièle
Συγγραφέας
Η Ντανιέλ Σιλβέστρ είναι ψυχαναλύτρια, διδάκτωρ στην ιατρική. Εργάσθηκε μακροχρόνια ως ερευνήτρια στο INSERM και ιδιαίτερα στους κόλπους της Μονάδας ερευνών που διευθύνονταν από τη Ζινέτ Ρεμπό, και έπειτα από τον Πατρίς Πινέλ (Patrice Pinell).
Ήταν μέλος της Φ.Σ.Π. από το 1977, έπειτα της Σ.Φ.Α. από το 1981 όπου και διατέλεσε διαδοχικά Γραμματέας του Διευθυντηρίου και έπειτα Διευθύντρια. Υπήρξε μέλος του Συμβουλίου της Σ.Φ.Α., της Επιτροπής Εγγύησης, έπειτα των Καρτέλ του Περάσματος από το 1992 ως το 1996. Επίσης μέλος της Ε.Σ.Ψ. και του Π.Ψ.Σ. από την ίδρυσή τους και μέλος του Συμβουλίου του Π.Ψ.Σ. από το 1994 ως το 1998.
Ήταν διδάσκουσα του Κλινικού Τομέα του Πανεπιστημίου Paris VIII, υπεύθυνη της Ομάδας «Ψυχανάλυση και Ιατρική» του Ινστιτούτου του Φροϊδικού Πεδίου και Γραμματέας σύνταξης του περιοδικού του Φροϊδικού Πεδίου Ornicar από το 1982 ως το 1987.
Είναι σήμερα μέλος της Επιτροπής Προσανατολισμού των Φόρουμ του Λακανικού Πεδίου, μέλος της Διεθνούς των Φόρουμ του Λακανικού Πεδίου και διδάσκουσα στο Κλινικό Κολλέγιο του Παρισιού.
Έχει δημοσιεύσει σε περιοδικά ψυχανάλυσης, κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών και σε ιατρικά περιοδικά, ιδιαίτερα μελέτες πάνω στη θηλυκότητα, το τέλος της ανάλυσης, τον αναλυτικό θεσμό. Επίσης έχει δημοσιεύσει κλινικές και θεωρητικές εργασίες εκ των οποίων ορισμένες πάνω στον ψυχολογικό αντίκτυπο των σωματικών ασθενειών και ορισμένες πάνω στις σχέσεις ανάμεσα σε ιατρική και ψυχανάλυση.
Soler, Colette
Συγγραφέας
Η Κολέτ Σολέρ ασκεί και διδάσκει την ψυχανάλυση στο Παρίσι. Καθοριστικής σημασίας για την επιλογή αυτή, υπήρξε η συνάντηση με τη διδασκαλία και την προσωπικότητα του Ζακ Λακάν.
Έκανε ανώτατες σπουδές στη φιλοσοφία και την ψυχοπαθολογία, και είναι διδάκτωρ ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Paris VII. Δίδαξε στην Ecole Normale Superieure (Fontenayaux-Roses), στο τμήμα κλινικής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Paris VII, και στο κλινικό τμήμα του Τομέα ψυχανάλυσης του Πανεπιστημίου Paris VIII.
Μέλος της Ecole Freudienne de Paris (Φροϋδική Σχολή των Παρισίων), η οποία διαλύθηκε από τον Λακάν το 1980, συμμετείχε ενεργά στη σύσταση της νέας Ecole de la Cause Freudienne (Σχολή του Φροϋδικού Αιτίου, 1981) και στην ανάπτυξη των σεμιναρίων του Φροϋδικού Πεδίου διεθνώς. Υπήρξε μέλος της Association Mondiale de Psychanalyse (Παγκόσμια Εταιρεία Ψυχανάλυσης) και των τεσσάρων σχολών της.
Το 1998, με την κρίση της Παγκόσμιας Εταιρείας Ψυχανάλυσης, πρωτοστάτησε στο κίνημα των Φόρουμ του Λακανικού Πεδίου, και κατόπιν στην ίδρυση της Ecole de Psychanalyse du Champ Lacanien (Σχολή Ψυχανάλυσης του Λακανικού Πεδίου). Σήμερα είναι μέλος του Διεθνούς Κολεγίου Εγγύησης της Σχολής, μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής για την Γαλλία και διδάσκει στα Κλινικά Εκπαιδευτικά Προγράμματα του Λακανικού Πεδίου.
Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από διακόσια πενήντα άρθρα, στη Γαλλία και το εξωτερικό, σχετικά με τα προβλήματα της εκπαίδευσης και της ηθικής της ψυχανάλυσης, τις κλινικές δομές, την παρουσία της ψυχανάλυσης στον πολιτισμό, την ταυτότητα φύλου, τη συγγραφή.
