Μπλε πολυκατοικία Ένα διαμέρισμα που το κατοίκησα με τον τρόπο που κατοικεί κανείς τα όνειρά του. Ένα κρεβάτι στο οποίο δεν ξάπλωσε ποτέ κανείς. Δυο μαξιλάρια στα οποία κανένα κεφάλι δεν έγειρε. Μια μπανιέρα που έμεινε στεγνή. Μια κουζίνα στην οποία δεν ψήθηκε ποτέ ούτε ένας καφές. Ένα σαλόνι στο οποίο κανείς ποτέ δεν δέχτηκε κανέναν. Τραπέζια και καρέκλες στα οποία δεν κάθισε να φάει ποτέ κανείς. Ένα κουδούνι στην πόρτα χωρίς όνομα. Παντζούρια κλειστά. Μικρές χαραμάδες. Λίγο φως. Λίγος αέρας. Ελάχιστος που κούνησε όμως δυνατά ό,τι χαρτιά κρεμόντουσαν στους τοίχους. Σαν κάποιος να πέρασε, σαν κάποιος να 'ρθε μου φάνηκε πως είδα κάποιον στην πόρτα να μπαίνει, ν' αφήνει την τσάντα του στον καναπέ, να βγάζει και να πετά το πανωφόρι του, να μ' αγκαλιάζει, χωρίς μια λέξει να παίρνει το χέρι μου στη χούφτα του, να με οδηγεί στο βάθος του διαδρόμου αριστερά και κει, σχεδόν στα σκοτεινά, να σμίγει μαζί μου όπως παλιά. Ένα γκρίζο χρώμα θυμάμαι, κάτι σταγόνες κόκκινες και λίγο πιο πέρα κάπου έναν λεκέ. Δεν το φαντάστηκα λοιπόν! Στ' αλήθεια αυτό ο κάποιος ήρθε. Αυτό το κάποιος που ήταν κάποτε κάτι από κάπου αλλού. Αυτός / ο κάποιος / που ήταν κάποτε / κάτι / από κάπου αλλού. Να πάλι οι λέξεις που αρχίζουν να παίζουν μαζί μου παιχνίδια. Πάνε από δω, πάνε από κει, γίνονται χώρος, γίνονται σπίτι που μπαίνω μέσα του και κατοικώ, γίνονται ρούχο που ρίχνω επάνω μου και το φορώ και με ζεσταίνει και με μαγεύει και με στενεύει και με παιδεύει, γίνονται πάπλωμα που με σκεπάζει, κρεβάτι που προσπαθώ να κοιμηθώ μα δεν μ' αφήνουνε, στήνουν μπροστά μου κυκλικό χορό, ξανά, πάλι, ξανά, πάλι, ξανά, πάλι, ξανά, σ' έναν ρυθμό που αφήνομαι τέλος και παρασύρομαι και μόνο τότε αφού μπλεχτώ μαζί τους κατορθώνω να βγάλω τη φωτογραφία. ΜΙΚΡΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ
Β.Δ.
Περίληψη
Μπλε πολυκατοικία Ένα διαμέρισμα που το κατοίκησα με τον τρόπο που κατοικεί κανείς τα όνειρά του. Ένα κρεβάτι στο οποίο δεν ξάπλωσε ποτέ κανείς. Δυο μαξιλάρια στα οποία κανένα κεφάλι δεν έγειρε. Μια μπανιέρα που έμεινε στεγνή. Μια κουζίνα στην οποία δεν ψήθηκε ποτέ ούτε ένας καφές. Ένα σαλόνι στο οποίο κανείς ποτέ δεν δέχτηκε κανέναν. Τραπέζια και καρέκλες στα οποία δεν κάθισε να φάει ποτέ κανείς. Ένα κουδούνι στην πόρτα χωρίς όνομα. Παντζούρια κλειστά. Μικρές χαραμάδες. Λίγο φως. Λίγος αέρας. Ελάχιστος που κούνησε όμως δυνατά ό,τι χαρτιά κρεμόντουσαν στους τοίχους. Σαν κάποιος να πέρασε, σαν κάποιος να 'ρθε μου φάνηκε πως είδα κάποιον στην πόρτα να μπαίνει, ν' αφήνει την τσάντα του στον καναπέ, να βγάζει και να πετά το πανωφόρι του, να μ' αγκαλιάζει, χωρίς μια λέξει να παίρνει το χέρι μου στη χούφτα του, να με οδηγεί στο βάθος του διαδρόμου αριστερά και κει, σχεδόν στα σκοτεινά, να σμίγει μαζί μου όπως παλιά. Ένα γκρίζο χρώμα θυμάμαι, κάτι σταγόνες κόκκινες και λίγο πιο πέρα κάπου έναν λεκέ. Δεν το φαντάστηκα λοιπόν! Στ' αλήθεια αυτό ο κάποιος ήρθε. Αυτό το κάποιος που ήταν κάποτε κάτι από κάπου αλλού. Αυτός / ο κάποιος / που ήταν κάποτε / κάτι / από κάπου αλλού. Να πάλι οι λέξεις που αρχίζουν να παίζουν μαζί μου παιχνίδια. Πάνε από δω, πάνε από κει, γίνονται χώρος, γίνονται σπίτι που μπαίνω μέσα του και κατοικώ, γίνονται ρούχο που ρίχνω επάνω μου και το φορώ και με ζεσταίνει και με μαγεύει και με στενεύει και με παιδεύει, γίνονται πάπλωμα που με σκεπάζει, κρεβάτι που προσπαθώ να κοιμηθώ μα δεν μ' αφήνουνε, στήνουν μπροστά μου κυκλικό χορό, ξανά, πάλι, ξανά, πάλι, ξανά, πάλι, ξανά, σ' έναν ρυθμό που αφήνομαι τέλος και παρασύρομαι και μόνο τότε αφού μπλεχτώ μαζί τους κατορθώνω να βγάλω τη φωτογραφία. ΜΙΚΡΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Οκτώβριο του 1966. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και δημοσιογραφία στο Παρίσι. Αρθρογραφούσε επί χρόνια στην εφημερίδα "Καθημερινή" (1990-2008). Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Ρεύματα" και τη συλλογή διηγημάτων "Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη"(1994). Το πρώτο της μυθιστόρημα, "Γιάντες", απέσπασε το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω" (1996). Στην αμερικανική μετάφραση του βιβλίου της "Θα ήθελα" απονεμήθηκε το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών (2008). To "Θα ήθελα" ήταν επίσης υποψήφιο για το βραβείο Best Book in Translation του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ. Έχει γράψει έξι μυθιστορήματα, τρεις συλλογές διηγημάτων και αρκετά παιδικά βιβλία. Έργα της έχουν μεταφραστεί σε δέκα γλώσσες.
Μαυροπουλος, Δημήτρης
Συγγραφέας
Ο Δημήτρης Μαυρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα (Καισαριανή) το 1944 από μικρασιάτες γονείς. Τέλειωσε τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε ως θεολόγος στη Μέση Εκπαίδευση από το 1969 μέχρι το 1989. Υπήρξε μέλος της ομάδας που εξέδιδε το περιοδικό "Σύνορο" (1964-1967). Από το 1982 μέχρι το 1989 υπήρξε βασικός συνεργάτης στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ "Σήμερα είναι Κυριακή". Το 1978 ξεκίνησε την έκδοση των "Απάντων" του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, ιδρύοντας τον εκδοτικό οίκο "Δόμος", τον οποίο διευθύνει μέχρι σήμερα. Το 1986 ίδρυσε σεμινάριο με τον τίτλο "Θεολογικό εργαστήριο", στο οποίο παραδίδει μαθήματα θεολογίας. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Είναι πατέρας τριών παιδιών.
Βαλαωρίτης, Νάνος, 1921-
Συγγραφέας
Ο Νάνος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1921. Σπούδασε φιλολογία και νομικά στα πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Σορβόνης. Παρουσίασε άρθρα και μετέφρασε πρώτος στο Λονδίνο εκτενώς Έλληνες ποιητές του 1930 -Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο, Γκάτσο. Στην Αγγλία έζησε από το 1944 έως το 1953 και γνώρισε τον Έλιοτ και όλο τον κύκλο του. Το διάστημα 1954-60 έμεινε στο Παρίσι και γνώρισε τον Αντρέ Μπρετόν και τους υπερρεαλιστές. Το 1960 γύρισε στην Ελλάδα και διηύθυνε το περιοδικό "Πάλι" (1963-1966). Το 1969 παρουσίασε ελληνική ποίηση στο γαλλικό περιοδικό "Lettres Nouvelles". Από το 1968 έως το 1993 δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί, ποιητικά του κείμενα εκδόθηκαν από τον οίκο City Lights του Λώρενς Φερλινγκέττι. Οργάνωσε παρουσίαση των Ελλήνων υπερρεαλιστών στο Κέντρο Πομπιντού το 1990-91. Διηύθυνε από το 1989 έως το 1995 με τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο το περιοδικό "Συντέλεια", το οποίο επανεκδόθηκε το 2004 με τίτλο "Νέα Συντέλεια". Το 1959 βραβεύτηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το οποίο και αρνήθηκε. Πήρε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1982) και το Κρατικό Βραβείο Χρονικού - Μαρτυρίας (1998). Επίσης έλαβε κι ένα βραβείο του Ν.Ρ.Α. [National Poetry Association (Αμερικανική Εταιρεία Ποίησης)] το 1996 -βραβείο που είχε δοθεί προηγουμένως στους Φερλινγκέττι, Γκίνσμπεργκ και άλλους. Έχει λάβει το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το ποιητικό του έργο (2006). Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος Τιμής (2006). Το 2009 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Βιβλία του έχουν εκδοθεί στο εξωτερικό σε αγγλικές και γαλλικές μεταφράσεις. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Στην Ελλάδα επέστρεψε μόνιμα το 2004.
Εργογραφία:
Ποίηση
- "Η τιμωρία των μάγων", Λονδίνο 1947
- "Κεντρική στοά", Αθήνα 1958
- "Εστίες μικροβίων", εκδ. Καλώδιο, Σαν Φρανσίσκο 1977
- "Ανώνυμο ποίημα του Φωτεινού Αηγιάννη", Ίκαρος 1978
- "Ο ήρωας του τυχαίου", Τραμ, Θεσσαλονίκη 1979
- "Η πουπουλένια εξομολόγηση", Ίκαρος 1982
- "Στο κάτω κάτω της γραφής", Νεφέλη 1984
- "Ο έγχρωμος στυλογράφος", Δωδώνη 1986
- "Ποιήματα Ι", Ύψιλον 1987, "Ποιήματα ΙΙ", Ύψιλον 1987
- "Ανιδεογράμματα", Καστανιώτης 1996
- "Ήλιος ο δήμιος μιας πράσινης σκέψης", Καστανιώτης 1996
- "Αλληγορική Κασσάνδρα", Καστανιώτης 1998
- "Η κάθοδος των Μ", Ύψιλον 2002
- "Μια αλφάβητος των κωφαλάλων", Άγκυρα 2003
- "Άστεγος ο Μέγας", Ύψιλον 2004
- "Το ξανανοιγμένο κουτί της Πανδώρας", Άγκυρα 2006
Πεζογραφία
- "Ο προδότης του γραπτού λόγου", Ίκαρος 1980
- "Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη", Νεφέλη 1982, β΄ έκδοση 1999
- "Μερικές γυναίκες", Θεμέλιο 1982
- "Ο θησαυρός του Ξέρξη", Εστία 1984, Άγκυρα 2008
- "Η δολοφονία", Θεμέλιο 1984
- "Η ζωή μου μετά θάνατον εγγυημένη", Νεφέλη 1995
- "Παραμυθολογία", Νεφέλη 1996
- "Ο σκύλος του Θεού", Καστανιώτης 1998, β΄ έκδοση 2004
- "Τα σπασμένα χέρια της Αφροδίτης της Μήλου", Άγρα 2002
- "Γνωρίζετε την Ελπινίκη;" Ηλέκτρα 2005
Δοκίμια
- "Ανδρέας Εμπειρίκος", Ύψιλον 1989
- "Για μια θεωρία της γραφής", Εξάντας 1990
- "Μοντερνισμός, πρωτοπορία και πάλι", Καστανιώτης 1997
- "Αλληλογραφία Γ. Σεφέρη - Ν. Βαλαωρίτη 1945-1958", Ύψιλον 2004
- "Για μια θεωρία της γραφής, Β", Ηλέκτρα 2006
Τσαλίκογλου, Φωτεινή
Συγγραφέας
H Φωτεινή Τσαλίκογλου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και ειδικεύτηκε στην Κλινική Ψυχολογία. Είναι συγγραφέας και καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου διδάσκει τα μαθήματα 'Κλινική Ψυχολογία μέσα από τη Λογοτεχνία και την Τέχνη' και 'Εγκληματολογική Ψυχολογία: Κλινικές Εφαρμογές'.
Είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών βιβλίων και δοκιμίων, όπως "Σχιζοφρένεια και φόνος (Αναζητώντας τον χαμένο παράδεισο)", "Μυθολογίες βίας και καταστολής", "Ο μύθος του επικίνδυνου ψυχασθενή", "Ψυχο-λογικά (Οι παγίδες του αυτονόητου)", "Ψυχολογία της καθημερινής ζωής (H κουλτούρα του εφήμερου)", "Η ψυχή στη χώρα των πραγμάτων", "Το μέλλον ανήκει στην έκπληξη". Έχει γράψει το διαλογικό βιβλίο ''Μήπως;'' (μαζί με την Μαργαρίτα Καραπάνου), το ''Δε μ' αγαπάς, μ' αγαπάς: Tα παράξενα της μητρικής αγάπης", τα γράμματα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη προς την κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου, καθώς και το παραμύθι "Η νεράιδα της γης" (με εικονογράφηση του Αλέξη Κυριτσόπουλου).
Είναι συγγραφέας των μυθιστορημάτων "Η κόρη της Ανθής Αλκαίου", "Εγώ, η Μάρθα Φρόυντ", "Έρως φαρμακοποιός", "Ονειρεύτηκα πως είμαι καλά", "Το χάρισμα της Βέρθας" (υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών 2010 του ΕΚΕΒΙ), "Όλα τα ναι του κόσμου", "Το Ευτυχισμένο Νησί", "8 ώρες και 35 λεπτά", "Η μετακόμιση". Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες όπως αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, τούρκικα και κυκλοφορούν σε Ευρώπη και Αμερική. Το μυθιστόρημα "8 ώρες και 35 λεπτά" (The Secret Sister), που κυκλοφορεί στην Ευρώπη και την Αμερική, διακρίθηκε από το World Literature Today ως ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα μεταφρασμένα βιβλία του 2015. Η ιταλική του μετάφραση (Sorella segreta) από τον Maurizio de Rosa, τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο μετάφρασης έργου ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα.
Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Μήτσορα, Μαρία
Συγγραφέας
Η Μαρία Μήτσορα γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Παρίσι (Σορβόννη και Vincennes), όπου κατέθεσε μια εργασία της πάνω στη δυναμική των μικρών ομάδων. Έχει ταξιδέψει από τον Πολικό Κύκλο έως την Αϊτή, από το Πεκίνο έως τη Νικαράγουα των Σαντινίστας, τον Ορινόκο και τη Σάντα Φε ντε Μπογκοτά. Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων "Άννα, να ένα άλλο" (Άκμων, 1978, β' έκδ. Πατάκης, 2007), "Από τη μέση και κάτω" (Πατάκης, 2014) και τα μυθιστορήματα "Σκόρπια δύναμη" (Οδυσσέας, 1982), "Περίληψη του κόσμου" (Κέδρος, 1985), "Ο ήλιος δύω" (Οδυσσέας, 1996), "Καλός καιρός/μετακίνηση" (Πατάκης, 2005), καθώς και το αυτοβιογραφικό αφήγημα "Με λένε λέξη" (Πατάκης/σειρά "Η κουζίνα του συγγραφέα", 2008). Διηγήματά της και ταξιδιωτικά της κείμενα έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
Δασκαλάκης, Κωνστάντιος
Συγγραφέας
Ο Κωνστάντιος Δασκαλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και φιλοσοφία στο ULB (Βρυξέλλες). Δραστηριοποιείται και στους δύο τομείς, ενώ διδάσκει σύνθεση και θεωρία στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
