SARTOR RESARTUS

Περίληψη

Στον "Sartor Resartus", ο Καρλάιλ περιγράφει την πορεία ενός Γερμανού καθηγητή προς την αναγνώριση της αληθινής του κλίσης και την συμφιλίωσή του με το ανθρώπινο και το θείο, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του αμήχανου μεταφραστή και επιμελητή της Αγγλικής έκδοσης του Συγγράμματος, ο οποίος "καυχάται ότι είναι άνθρωπος επιβεβαιωμένων στοχαστικών συνηθειών", και με Αγγλοσαξονικό χιούμορ και λεπτή ειρωνεία σχολιάζει τις άλλοτε ακραία ριζοσπαστικές και άλλοτε ακραία συντηρητικές απόψεις του καθηγητή, προσπαθώντας να βοηθήσει τον ανύποπτο αναγνώστη στην κατανόηση αυτής "της αξιόλογης Πραγματείας", η οποία "είτε αμερολήπτως αποδεκτή είτε αμερολήπτως απορριπτέα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη".

Πεπεισμένος ότι δεν αρκεί η παρουσίαση των φιλοσοφικών θέσεων και μόνο, αλλά είναι αναγκαία και η προβολή του χαρακτήρα και της ζωής του άγνωστου φιλοσόφου, ο οποίος ισχυρίζεται ότι "η Κοινωνία έχει θεμελιωθεί επάνω στο Ύφασμα", και γνωρίζοντας ότι διαθέτει "και τα επαγγελματικά προσόντα και την κλίση" για κάτι τέτοιο, ο Επιμελητής αποφασίζει να συστήσει στο αναγνωστικό κοινό και τον Φιλόσοφο εκτός από την Φιλοσοφία του.

Ο Καρλάιλ στα 36 του χρόνια, αντλώντας από τη δική του μακρόχρονη πορεία αμφισβήτησης, με την τετράγωνη μαθηματική λογική του, το βιτριολικό του χιούμορ, τον αυτοσαρκαστικό μισανθρωπισμό του, τον αξιοσημείωτο σεβασμό και την αγάπη του για τα ζώα και τη Φύση γενικά, δημιούργησε το πρώτο του βιβλίο στο οποίο περιέχονται όλες οι κοινωνικοπολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις και ανησυχίες του. Ακολουθώντας τα χνάρια δύο αγαπημένων του συγγραφέων, του Τζόναθαν Σουίφτ και του Λώρενς Στερν, ύψωσε μια ξεχωριστή φωνή στον αιώνα του ορθολογισμού και της εκβιομηχάνισης, και σφράγισε τη μετάβαση της Μεγάλης Βρετανίας από τον Ρομαντισμό στη Βικτωριανή περίοδο. [...] Η Τζωρτζ Έλιοτ έγραφε το 1855: "Όλα τα ανώτερα και δραστήρια πνεύματα αυτής της γενιάς διαμορφώθηκαν μέσα από τα γραπτά του Καρλάιλ. [...] Το μέγεθος της επιρροής του φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονό