A fascinating look at the history and grandeur of bullfighting, Death in the Afternoon is also a deeper contemplation on the nature of cowardice and bravery, sport and tragedy, and is enlivened throughout by Hemingway's pungent commentary on life and literature.
Seen through his eyes, bullfighting becomes an art, a richly choreographed ballet, with performers who range from awkward amateurs to masters of great grace and cunning.
Περίληψη
A fascinating look at the history and grandeur of bullfighting, Death in the Afternoon is also a deeper contemplation on the nature of cowardice and bravery, sport and tragedy, and is enlivened throughout by Hemingway's pungent commentary on life and literature.
Seen through his eyes, bullfighting becomes an art, a richly choreographed ballet, with performers who range from awkward amateurs to masters of great grace and cunning.
Ο κος Τάσσης είναι Δικηγόρος με εξειδίκευση (LLM) και μακρά πρακτική ενασχόληση με τα ζητήματα του Δικαίου της Πληροφορικής, των Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και των Προσωπικών Δεδομένων.Είναι Πρόεδρος της Ένωσης Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και Ιδιωτικότητας, co-chair του Greek Chapter της IAPP (International Association of Privacy Professionals) είναι συνεργάτης της Επιστημονικής Ομάδας Δικαίου Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και έχει διατελέσει συνεργάτης του Εργαστηρίου Νομικής Πληροφορικής του ΕΚΠΑ. Επίσης είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του νομικού περιοδικού ΔιΜΕΕ (Δίκαιο Μέσων Ενημέρωσης και Επικοινωνιών), υπεύθυνος για τα νομικά θέματα του Διαδικτύου, της Πληροφορικής και της Ιδιωτικότητας και έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες μελέτες και σχολιασμούς αναφορικά με την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, τις νέες τεχνολογίες και το δίκαιο επικοινωνιών και πληροφορικής σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά.
Hemingway, Ernest, 1899-1961
Συγγραφέας
Ο Έρνεστ Μίλερ Χέμινγουαίη γεννήθηκε το 1899 στο Oak του Ιλινόις. Από τα παιδικά του χρόνια γνώρισε το πάθος των ταξιδιών που σημάδεψε τη ζωή και το συγγραφικό του έργο. Το 1917 ο Χέμινγουαίη προσλήφθηκε ως ρεπόρτερ στην εφημερίδα Αστέρας του Κάνσας Σίτυ. Τον επόμενο χρόνο δέχτηκε να πάει ως εθελοντής οδηγός ασθενοφόρου στο ιταλικό μέτωπο, όπου πληγώθηκε άσχημα και παρασημοφορήθηκε δύο φορές. Γύρισε στις Η.Π.Α. το 1919 και παντρεύτηκε το 1921. Το 1922 ήταν ανταποκριτής στο ελληνοτουρκικό μέτωπο και δύο χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία για να αφιερωθεί στη λογοτεχνία. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ανανέωσε τις πρώιμες φιλίες του με αμερικανούς αυτοεξόριστους, όπως τον Έζρα Πάουντ και τη Γερτρούδη Στάιν. Η ενθάρρυνση και το ενδιαφέρον που έδειξαν για τα κείμενά του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ύφους του Χέμινγουαίη. Τα δύο πρώτα βιβλία του ήταν οι "Τρεις ιστορίες και δέκα ποιήματα" και το "Στον καιρό μας" (1925). Ευρύτερα, όμως έγινε γνωστός με τη σατιρική νουβέλα "Οι χείμαρροι της άνοιξης" (1926), με την οποία και καθιερώθηκε. Η διεθνής του φήμη επιβεβαιώθηκε με τα επόμενα τρία βιβλία του : "Φιέστα" (1926), "Άντρες χωρίς γυναίκες" (1927) και "Αποχαιρετισμός στα όπλα" (1929). Αναμίχθηκε με πάθος στις ταυρομαχίες, "Θάνατος στο απομεσήμερο" (1932), στο κυνήγι άγριων ζώων στην Αφρική, "Οι πράσινοι λόφοι της Αφρικής" (1935), και στο ψάρεμα στην ανοιχτή θάλασσα, "Ο γέρος και η θάλασσα" (1952). Στο κλασικό μυθιστόρημα "Για ποιον χτυπά η καμπάνα" (1940) καταγράφονται οι εμπειρίες του από την παραμονή του στην Ισπανία κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Το άμεσο και φαινομενικά απλό ύφος της γραφής του δημιούργησε ολόκληρες γενιές μιμητών, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα, ενώ η αναγνώριση της θέσης του στην παγκόσμια λογοτεχνία ήλθε το 1954, όταν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ. Ο Χέμινγουαίη αυτοκτόνησε το 1961 στο Αϊντάχο.
