ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΑΜΩΝ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ ΘΕΙΟΥ
Εκδότης Ύψιλον , ISBN 9789601700700
Και εγέλασεν ο Θεός ζ΄, χα, χα, χα, χα, χα, χα, χα.
Γελάσαντος δε του Θεού εγεννήθησαν Θεοί ζ΄, οίτινες τον κόσμο περιέχουσιν...
Καγχάσαντος πρώτον
πρώτον αυτού εφάνη φως αυγή, και διηύγασεν τα πάντα·
εγένετο δε Θεός επί του κόσμου και του πορός·...
Εκάγχασε δε β΄ ην πάντα ύδωρ. Ακούσασα η γη ήχους εξεβόησε και εκύρτανεν, και εγένετο το ύδωρ τριμερές εφάνη Θεός, ετάγη επί της αβύσσου...
Βουλευομένου δε το γ΄ καγχάσαι, εφάνησαν...
εκλήθη Ερμής...
Εκάγχασε το τέταρτον ο Θεός και εφάνη γέννα κρατούσα σποράν...
Εγέλασε το πέμπτον...
και εφάνη Μοίρα κρατούσα ζυγόν, μηνύουσα εν εαυτή το δίκαιον...
Εκάγχασε το έκτον και ιλαρύνθη πολύ...
Πάπυροι του Λουγδούνου - Πάπυρος W
Περίληψη
Και εγέλασεν ο Θεός ζ΄, χα, χα, χα, χα, χα, χα, χα.
Γελάσαντος δε του Θεού εγεννήθησαν Θεοί ζ΄, οίτινες τον κόσμο περιέχουσιν...
Καγχάσαντος πρώτον
πρώτον αυτού εφάνη φως αυγή, και διηύγασεν τα πάντα·
εγένετο δε Θεός επί του κόσμου και του πορός·...
Εκάγχασε δε β΄ ην πάντα ύδωρ. Ακούσασα η γη ήχους εξεβόησε και εκύρτανεν, και εγένετο το ύδωρ τριμερές εφάνη Θεός, ετάγη επί της αβύσσου...
Βουλευομένου δε το γ΄ καγχάσαι, εφάνησαν...
εκλήθη Ερμής...
Εκάγχασε το τέταρτον ο Θεός και εφάνη γέννα κρατούσα σποράν...
Εγέλασε το πέμπτον...
και εφάνη Μοίρα κρατούσα ζυγόν, μηνύουσα εν εαυτή το δίκαιον...
Εκάγχασε το έκτον και ιλαρύνθη πολύ...
Πάπυροι του Λουγδούνου - Πάπυρος W
Πληροφορίες προϊόντος
- Συγγραφέας Corbière, Tristan,Browning, Elizabeth Barrett,Saba, Umberto,Stevenson, Robert Louis,Blok, Aleksandr Aleksandrovich,Rilke, Rainer Maria, 1875-1926,Tsvetaeva, Ivanovna Marina,Laforgue, Jules,Donne, John,Akhmatova, Anna,George, Stefan,κ.ά.,Larkin, Philip,Dante Alighieri,Eliot, Thomas Stearns,Celan, Paul,Larkin, Ρhiliρ
- Eκδότης Ύψιλον
- Διασκευαστής Κοροπούλης, Γιώργος
- ISBN 9789601700700
- Κωδικός Ευριπίδη 010100019162
- Έτος κυκλοφορίας 2001
- Σελίδες 205
- Διαστάσεις 20χ13
- Βάρος 0 gr
Corbière, Tristan
Συγγραφέας
Γάλλος ποιητής (1845-1875). Το γνωστότερο έργο του είναι οι "Κίτρινοι έρωτες" ("Amours jaunes", 1873). Λιγότερο λαμπρός από τους σύγχρονούς του Ρεμπώ και Λωτρεαμόν, ο Κορμπιέρ έγινε γνωστός μετά το θάνατό του κυρίως εξαιτίας του Πωλ Βερλαίν, που τον συμπεριέλαβε στην ανθολογία των "Καταραμένων ποιητών" ("Poetes maudits", 1883). Το έργο του άσκησε επίδραση στους συμβολιστές και αργότερα στους σουρεαλιστές ποιητές του 20ου αιώνα, αφού τη μακρινή επίδραση του Κορμπιέρ αναγνωρίζουν οι T.S.Eliot και Ezra Pound.
Browning, Elizabeth Barrett
Συγγραφέας
Η Ελίζαμπεθ Μπάρετ-Μπράουνινγκ γεννήθηκε στην Αγγλία το 1806 από πλούσια οικογένεια, που αντλούσε τα πλούτη της από φυτείες ζαχαροκάλαμου στη Τζαμάικα. Μεγαλύτερη από 12 άλλα αδέλφια, πέρασε ξένοιαστα τα παιδικά της χρόνια στο Χέρφορντσάιρ. Η Ε.Μ. έδειξε από νωρίς την κλίση της στα γράμματα και ιδιαίτερα στην ποίηση. Ξεπερνούσε τους αδελφούς της σε γνώσεις στα Ελληνικά και τα Λατινικά και έμαθε να μιλάει Γαλλικά, Ιταλικά και Πορτογαλικά. Όμως, επειδή ήταν κορίτσι, η οικογένειά της τηρώντας τις παραδόσεις δεν της επέτρεψε να σπουδάσει. Η απογοήτευση αυτή την αποθαρρύνει και βλάπτει σοβαρά την υγεία της, που παραμένει από τότε καχεκτική. Από την ηλικία των είκοσι ως τα σαράντα, ενώ η μητέρα της πεθαίνει, το 1828, έρχονται απανωτές οικογενειακές συμφορές και η πατρική περιουσία εξανεμίζεται, η Ε.Μ. ζει μια πολύ περιοριστική ζωή στο Λονδίνο. Παράλληλα, η φήμη της απλώνεται στους ποιητικούς και λογοτεχνικούς κύκλους. Στην ηλικία των σαράντα ετών και ενώ είναι σχεδόν παράλυτη, την επισκέπτεται και την ερωτεύεται ο ποιητής Ρόμπερτ Μπράουνινγκ. Παντρεύονται και φεύγουν για την Ιταλία, όπου νιώθει να αναλαμβάνει τις δυνάμεις της. Το 1849 αποκτούν το μοναδικό τους γιο, Πεν. Στα πενήντα της, η Ε.Μ. ολοκληρώνει το έμμετρο μυθιστόρημα "Aurora Leigh". Η υγεία της όμως επιδεινώνεται και πάλι. Πεθαίνει το 1861, σε ηλικία 55 ετών, και θάβεται στο παλιό προτεσταντικό νεκροταφείο της Φλωρεντίας. Η "Casa Guidi", η κατοικία των Μπράουνινγκ στη Φλωρεντία είναι σήμερα ιδιοκτησία του Eaton College.
Saba, Umberto
Συγγραφέας
Ο Ουμπέρτο Σάμπα (το πραγματικό του όνομα είναι Ουμπέρτο Πόλι) γεννήθηκε στη Τεργέστη στις 9 Μαρτίου 1883 από τον καθολικό Ούγκο Εντοάρντο Πόλι και την Φελίτσιτα Ραχήλ Κοέν, η οικογένεια της οποίας είχε παράδοση στο εμπόριο του εβραϊκού γκέτο της Τεργέστης. Μολονότι γεννήθηκε μέσα στα σύνορα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, στην οποία ανήκε η Τεργέστη εκείνη την εποχή, ο Ουμπέρτο Σάμπα πολιτογραφήθηκε Ιταλός χάρη στην ιθαγένεια του πατέρα του. Ο Ούκο Εντάρτο Πόλι, χαρακτήρας εύθυμος και ελαφρών ηθών, εγκαταλείπει την σύζυγό του στην αρχή της εγκυμοσύνης της (ο Σάμπα θα τον συναντήσει μόνο μια φόρα κατά την διάρκεια της ζωής του, άντρας πια και θα γράψει: "ο πατέρας μου ήταν για μένα ο δολοφόνος") και ο μικρός Ουμπέρτο αμέσως μετά την γέννησή του παραδίδεται στις φροντίδες μιας Σλάβας παραμάνας, της Πέππα Σάμπατζ. Μαζί της συνδέεται με μεγάλη αγάπη την θεωρεί "μητέρα της χαράς" κι όταν η φυσική του μητέρα τον αποχωρίζει βιαία από εκείνη, θα αρχίσει να αισθάνεται μονίμως πλέον απαρηγόρητος. Πολλά χρόνια αργότερα, το 1929, θα τραγουδήσει αυτή τη διαρκώς απειλούμενη αθωότητα της παιδικής του ηλικίας στα ποιήματα της συλλογής "Ο μικρός Μπερτό". Νεαρός ο Σάμπα παρακολουθεί μέχρι την Τετάρτη τάξη το Γυμνάσιο "Dante Alignieri" οπότε αναγκάζεται από την ιδιαίτερη εχθρότητα που του επιδεικνύει κάποιος καθηγητής (όπως θα πει αργότερα ο ίδιος), να εγκαταλείψει τις σπουδές του. Με την μεσολάβηση της μητέρας του προσλαμβάνεται ως μαθητευόμενος σ' ένα εμπορικό οίκο της Τεργέστης. Ο αυτοβιογραφικός ήρωας αυτής της περιόδου, ο Ερνέστος, μας ξαφνιάζει όχι τόσο με τα πράγματα που ανακαλύπτει (πρόκειται για μια μύηση στην ζωή των ενηλίκων που περιλαμβάνει και τη ομοφυλοφιλική εμπειρία), όσο για το γυμνό του λεξιλόγιο, το θάρρος του στην επιλογή των λέξεων που, χωρίς περιστροφές και λεκτικά τερτίπια, πηγαίνουν κατευθείαν στην ουσία των πραγμάτων. Το ομώνυμο μοναδικό του (ημιτελές) μυθιστόρημα λόγω του "τολμηρού" του περιεχομένου δημοσιεύθηκε πολλά χρόνια μετά το θάνατό του μόλις το 1975 από τις εκδόσεις "Einaudi". Το 1903 βρίσκουμε τον Σάμπα στην Πίζα, και από το 1905 έως το 1908 στην Φλωρεντία. Χρόνια οπωσδήποτε πολύ σημαντικά για τη διαμόρφωση της λογοτεχνικής του προσωπικότητας, αλλά για την οποία διαθέτουμε ελλιπή στοιχεία. Ο ίδιος εξάλλου, πάντα πρόθυμος να διαλευκάνει διάφορες στιγμές της ζωής και της ποίησης του, σχεδόν αποσιωπά αυτήν την περίοδο. Το 1908 υπηρετεί ως εθελοντής την στρατιωτική του θητεία στο Σαλέρνο, και όταν επιστρέφει στην Τεργέστη παντρεύεται την Καρολίνα Βέφλερ (ή Λίνα Κάρμεν των ποιημάτων του), για την οποία ο Μοντάλε θα γράψει πως αποτελεί "μια από τις πιο ζωντανές υπάρξεις της μοντέρνας ιταλικής ποίησης", "η καταπληκτική, πνευματώδης, γήινη Λίνα, πάντα πιστή στον εαυτό της, ευσπλαχνική και γαλήνια". Από το γάμο τους γεννιέται η πολυαγαπημένη τους κόρη, η Λινούτσια "με τα μεγάλα - του ουρανού το χρώμα - μάτια". Το 1911 δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή, "Ποιήματα". Το 1912 ακολουθεί από τις εκδόσεις του περιοδικού "Voce" της Φλωρεντίας (με την σύνταξη του οποίου ο Σάμπα βρισκόταν σε επαφή ήδη από το 1910) η συλλογή "Con i miei Occhi (Il mio secondo libro di versi), ("Με τα μάτια μου - Το δεύτερο βιβλίο με στίχους") γνωστή πλέον με το τίτλο "Trieste e una donn, ("Η Τεργέστη και μια γυναίκα"). Αυτά τα δύο βιβλία φέρουν για πρώτη φορά στο εξώφυλλο το όνομα του Ουμπέρτο Σάμπα (έπειτα από τα νεανικά Σοπέν και Ουμπέρτο ντα Μοντερεάλε) ως πράξη σεβασμού προς την αγαπημένη του τροφό Πέππα Σάμπατζ αλλά και προς την εβραϊκή καταγωγή της μητέρας του: Σάμπα στα Εβραϊκά θα πει "ψωμί". Τη διετία 1913-1915 παραμένει στην Μπολόνια, ασχολούμενος με το εμπόριο ηλεκτρικών ειδών. Το 1915 καλείται στα όπλα αλλά δεν λαμβάνει μέρος στο μέτωπο του Α' Παγκόσμιου πολέμου, εξασκώντας απλός χρέη γραφέα. Μετά τον Πόλεμο επιστρέφει στην Τεργέστη και αφού έκανε τον διευθυντή σ' ένα κινηματογράφο, του οποίου ιδιοκτήτης ήταν ο κουνιάδος του, ο αδερφός της Λίνα, χάρη στην οικονομική βοήθεια κάποιας θείας του αγοράζει από το Τιουζέπε Μαϊλαντέρ
Stevenson, Robert Louis
Συγγραφέας
Ο Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον (Robert Louis Stevenson) γεννήθηκε στο Εδιμβούργο στις 13 Νοεμβρίου του 1850. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια αυστηρών αρχών και σπούδασε μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Αργότερα τελείωσε και τη Νομική Σχολή, αλλά σύντομα τον κέρδισε η λογοτεχνία- απαρνήθηκε τον καλβινισμό της αστικής του οικογένειας και ακολούθησε τη ζωή των μποέμ. Έγραψε μυθιστορήματα, ποιήματα, δοκίμια, επιστολές ταξιδιωτικά και παιδικά βιβλία. Σ' όλη του τη ζωή ταξίδευε -συχνά για λόγους υγείας- για να καταλήξει τελικά στους Τροπικούς, στη Σάμοα, όπου συνέχισε το συγγραφικό του έργο. Οι ιθαγενείς τον λάτρευαν και τον αποκαλούσαν Tusitala (ο παραμυθάς). "Το νησί των θησαυρών" (1883) ξεκίνησε σαν απλός χάρτης που θα μπορούσε να διασκεδάσει τα παιδιά. Άλλα γνωστά έργα του είναι: "Η παράξενη ιστορία του Δόκτορα Τζέκιλ και του κυρίου Χάιντ" (1886), "Η απαγωγή" (1886) και "Ο αφέντης του Μπάλαντρε" (1889). Πέθανε ξαφνικά στις 3 Δεκεμβρίου του 1894, στο ζενίθ της δημιουργικής του πορείας.
Blok, Aleksandr Aleksandrovich
Συγγραφέας
Ο Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Μπλοκ (1880-1921), από τους πιο λυρικούς ποιητές της Ρωσίας μετά τον Αλέξανδρο Πούσκιν, θεωρείται από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα.
Rilke, Rainer Maria, 1875-1926
Συγγραφέας
Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λίντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το "Ωρολόγιον" (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα "Νέα Ποιήματα" (1907- 1908) και τις "Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε" (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις "Ελεγείες του Ντουίνο" (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα "Σονέτα στον Ορφέα" (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του.
Tsvetaeva, Ivanovna Marina
Συγγραφέας
Η ρωσίδα ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892-1941) γεννήθηκε στη Μόσχα. Εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή το 1910 και λίγο αργότερα εγκατέλειψε τις εγκύκλιες σπουδές της και παντρεύτηκε τον Σεργκέι Έφρον. Το 1922, δηλώνοντας την αντίθεσή της στην Οκτωβριανή Επανάσταση, εγκατέλειψε την πατρίδα της και έως το 1939 έζησε στο εξωτερικό. Όταν επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση, η κόρη της φυλακίστηκε, ο άντρας της εκτελέστηκε και η ίδια τελικά αυτοκτόνησε.
Laforgue, Jules
Συγγραφέας
Ο Ζυλ Λαφόργκ γεννήθηκε το 1860 στο Μοντεβίδεο, όπου είχε μεταναστεύσει η οικογένεια του. Σύντομα επιστρέφει στην πόλη Ταρμπ, στον νότο της Γαλλίας, απ' όπου καταγόταν ο πατέρας του. Οι γονείς, όμως, με τα υπόλοιπα παιδιά τους, ξαναγυρίζουν στην Ουρουγουάη, αφήνοντας εσώκλειστους στο σχολείο της Ταρμπ τον Ζυλ και τον μεγαλύτερο αδερφό του, τον Εμίλ. Σε ηλικία δεκαέξι ετών συνεχίζει τις σπουδές του στο Παρίσι, χωρίς όμως να κατορθώσει να πάρει το γαλλικό απολυτήριο. Από δεκαεννιά ετών αρχίζει να δημοσιεύει χρονικά της παρισινής ζωής, κείμενα κριτικής της τέχνης, ποιήματα και σκίτσα σε διάφορες επιθεωρήσεις. Η μακροσκελής νουβέλα του, "Στέφανος Βασίλιεφ", που γράφει εκείνη την περίοδο, μένει ανέκδοτη. Λόγω της δεινής οικονομικής του κατάστασης, αναγκάζεται να δεχτει τη θέση που του πρότειναν κάποιοι φίλοι του: γίνεται αναγνώστης γαλλικών κειμένων για τη γερμανίδα αυτοκράτειρα Αυγούστα. Αναχωρεί για το Βερολίνο, όπου ζει άνετη ζωή "αυλικού" και γνωρίζει από κοντά τον γερμανικό πολιτισμό, μέσω των διαβασμάτων του και των καλλιτεχνικών γεγονότων που έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει, κυρίως στον τομέα της μουσικής. Ταυτόχρονα κάνει διάφορα συγγραφικά σχέδια. Το 1885 εκδίδει την ποιητική συλλογή "Les Complaintes" ("Τα θλιμμένα τραγούδια"). Την περίοδο 1885-86 γράφει τις "Θρυλικές ιστορίες με ηθικό δίδαγμα", οι οποίες δημοσιεύονται σταδιακά στην επιθεώρηση "La Vogue". Το 1886 γνωρίζει στο Βερολίνο την Αγγλίδα Leah Lee. Παντρεύονται στα τέλη της ίδιας χρονιάς στο Λονδίνο. Το 1887, εγκαταλείποντας τη θέση του στη Γερμανική Αυλή, μετακομίζει στο Παρίσι και προσπαθεί να εκδώσει σ' έναν τόμο όλες τις "Θρυλικές ιστορίες". Πεθαίνει από φυματίωση τον Αύγουστο. Τελικά, η συγκεντρωτική έκδοση των "Ιστοριών" πραγματοποιείται τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς και περιλαμβάνει τις ιστορίες: "Άμλετ ή οι συνέπειες της υιικής στοργής", "Το θαύμα των ρόδων", "Λόενγκριν", ο υιός του Πάρσιφαλ", "Σαλώμη", "Περσέας και Ανδρομέδα", ή "Ο ευτυχέστερος των τριών", "Πάνας και Σύριγγα", ή "Η εφεύρεση της φλογέρας με τα επτά καλάμια". Η ιστορία "Τα δύο περιστέρια" δεν περιλήφθηκε στον προαναφερθέντα τόμο. Προστέθηκε, ως παράρτημα, στην έκδοση Laforgue legendaires, Paris, Garnier-Flammarion, 2000 (επιμέλεια - παρουσίαση: Daniel Grojnowski-Henri Scepi).
Donne, John
Συγγραφέας
Ο Τζων Νταν, εξέχων Άγγλος ποιητής και θεολόγος μυστικιστής, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1572. Η οικογένειά του ήταν ρωμαιο-καθολική στο θρήσκευμα. Σπούδασε σε εξαιρετικά σχολεία και κολέγια, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η Οξφόρδη. Το 1601 νυμφεύτηκε την Άννα Μόρ από την οποία απέκτησε πολλά παιδιά και, το 1615, χειροτονήθηκε ιερέας. Στη συνέχεια, αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Θεολογίας από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και, το 1621, έγινε Κοσμήτωρ του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο, θέση στην οποία υπηρέτησε μέχρι τον θάνατό του, το 1631. Είναι φημισμένος για τα ποιήματά του και για τα κηρύγματα που εκφωνούσε στο ποίμνιό του, κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, και για τα οποία, μάλλον, ο ίδιος επιθυμούσε και προσδοκούσε να μνημονεύεται.
Akhmatova, Anna
Συγγραφέας
Η Άννα Αχμάτοβα (ψευδώνυμο της ρωσίδας Άννας Αντράγιεβνα Γκορένκο), γεννήθηκε το 1889. Μαζί με τον Όσιπ Μάντελσταμ ηγήθηκαν του κινήματος των ακμεϊστών, οι οποίοι, σε αντίθεση με τους συμβολιστές, επιζητούσαν η ποιητική γλώσσα να μεταφέρει ακριβή νοήματα. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο "Vecher" (Απόγευμα) εκδόθηκε το 1912 και ακολούθησαν μεταξύ άλλων τα έργα: "Chetki" (Το ροζάριο, 1914), "Anno domini MCMΧΧΙ" (1922). Από τότε η φωνή της, την οποία δεν εγκρίνει το νέο σοβιετικό καθεστώς, σίγησε. Από το 1922 όμως, και για δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, το καθεστώς τής απαγόρευσε να ξαναδημοσιεύσει ποιήματα, καταδικάζοντάς τη στη σιωπή και την απομόνωση, ενώ το 1946 τη διέγραψαν από το σύνδεσμο των συγγραφέων· ο γιος της Λεβ καταδιώχτηκε επίσης και φυλακίστηκε για πολλά χρόνια. Η κατάσταση άρχισε να αλλάζει μετά το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956. Ο μεγάλος λυρικός κύκλος "Ποίημα δίχως ήρωα", που τον δούλευε δώδεκα χρόνια, δημοσιεύτηκε στο εξωτερικό το 1962 και το αριστουργηματικό ποίημά της "Ρέκβιεμ" ένα χρόνο αργότερα, στο Μόναχο. Το "Ρέκβιεμ" (1935-1940) εκδόθηκε το 1987 στη Σοβιετική Ένωση, αφού το θέμα του, μια ελεγεία στους κρατουμένους του σταλινικού καθεστώτος, θεωρούνταν αμφιλεγόμενο. Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας της ζωής της έγραψε αρκετά ποιήματα, μεταξύ των οποίων και το αυτοβιογραφικό "Poema bez geroya" (Ποίημα χωρίς ήρωα, 1962). Προς το τέλος της ζωής της τιμήθηκε με το βραβείο Αίτνα-Ταορμίνα (1963) και έλαβε διάκριση από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1965). Πέθανε το 1966. Η Αχμάτοβα ανήκει στους ποιητές που ξεπέρασαν τον συμβολισμό και τον μυστικισμό, αναζητώντας την αναπαράσταση του εξωτερικού κόσμου μέσα από τη δική της ψυχική πολυμορφία. Η ποίηση της διακρίνεται από την καθαρότητα και την πυκνότητα της έκφρασης και από το μεγάλο ψυχικό βάθος.
George, Stefan
Συγγραφέας
Γερμανός ποιητής (1868-1933).
Dante Alighieri
Συγγραφέας
Dante Alighieri (1265-1321). Γεννήθηκε στη Φλωρεντία και πέθανε στη Ραβέννα, σε ηλικία 56 ετών. Σπούδασε φιλοσοφία, θεολογία και νομικά. Αποφασιστικό ρόλο στη ζωή του και την όλη του ποιητική δημιουργία έπαιξε ο μεγάλος έρωτάς του προς την κατά ένα μόνο χρόνο νεώτερη του Βεατρίκη Πορτινάρι, την οποία και για πρώτη του φορά συνάντησε σε ηλικία μόλις εννιά ετών. Μετά από άλλα εννιά χρόνια, την ξανασυνάντησε και την αγάπησε περιπαθέστατα, αλλά και τελείως αγνά (πλατωνικά). Την έβλεπε σαν "άγγελο σε σχήμα γυναίκας" ή τέλος σαν "πηγή βαθύτατης και υψηλότατης συγκίνησης" γι' αυτόν. Η Βεατρίκη, που είχε στο μεταξύ συζευχθεί με άλλον, πέθανε λίγο αργότερα, σε ηλικία μόνο 25 ετών. Αρχικά ο Δάντης είχε περιγράψει τον πυριφλεγή μεγάλο του έρωτα στο βιβλίο του "Vita nuova" στη συνέχεια όμως έφθασε να τον αποθεώσει κυριολεκτικά, στο ασύγκριτο του αριστούργημα την περίφημη "Divina comedia", τη "Θεία κωμωδία", δηλαδή τo διαιρεμένο ως γνωστόν, σε τρία ξεχωριστά βιβλία: την "Κόλαση", το "Καθαρτήριο" και τον "Παράδεισο". Ο μεγάλος Φλωρεντίνος βάρδος, μαζί με τον σχεδόν σύγχρονό του Πετράρχη, θεωρούνται κι σαν οι δύο αναμορφωτές της ιταλικής γλώσσας. Με τη μέγιστη επίδραση των έργων τους πέτυχαν έκτοτε να καθιερώσουν την καθομιλουμένη ζωντανή γλώσσα, του λαού ως γλώσσα της λογοτεχνίας, η οποία κατ' ολίγο, εξελίχθηκε και σε επίσημη γλώσσα ολόκληρου του Ιταλικού εθνικού συνόλου. Τόσο στο "Συμπόσιό" του, όσο και, προ πάντως, στην "Θεία κωμωδία" του, ο Δάντης χρησιμοποιεί την καλλιεργημένη διάλεκτο της Τοσκάνας και της Φλωρεντίας, που έγινε κατόπιν πρότυπο για όλους τους υπόλοιπους Ιταλούς ποιητές και συγγραφείς. Καθώς δε τόνιζε κι ο ίδιος: "Χυδαία δεν είναι η γλώσσα του λαού, που εγώ μεταχειρίζομαι. Χυδαίοι είναι μόνο οι καταφρονητές της ζωντανής αυτής γλώσσας, την οποία μιλούν οι άνθρωποι του μόχθου και της προκοπής στη χώρα αυτή".
Eliot, Thomas Stearns
Συγγραφέας
Γεννήθηκε στον Άγιο Λουδοβίκο του Μισούρι, στις ΗΠΑ, το 1888 από πουριτανή αριστοκρατική οικογένεια διαπρεπών επιστημόνων και ανατράφηκε με τις αρχές του παππού του που ήταν θεολόγος. Σπούδασε στην Ακαδημία Σμιθ της Μασαχουσέτης, βραβεύτηκε με χρυσό μετάλιο στα λατινικά από την Milton Academy. Σπούδασε τέσσερις γλώσσες: ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, γερμανικά και συνάμα μεσαιωνική ιστορία, συγκριτική φιλολογία και ιστορία νεώτερης φιλοσοφίας. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα φιλοσοφίας στο Χάρβαρντ από τον Μπ. Ράσελ, το 1914 καθώς και σανσκριτική και νεώτερη ινδική φιλοσοφία. Γνώστης της γαλλικής φιλολογίας επιδόθηκε στην ποίηση. Το 1915 ο Έλιοτ εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο παραδίνοντας μαθήματα σε σχολεία και αργότερα διορίστηκε στη Lloyd' s Bank του Λονδίνου όπου εργάστηκε οχτώ χρόνια. Η ποίηση του κατατάσσεται σε πέντε περιόδους. Η πρώτη περίοδος (1909-1919) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Το τραγούδι της αγάπης του Άλφρεντ Προύλφροκ", "Το πορτραίτο μιας κυρίας", "Πρελούδια", κ.ά. Η δεύτερη περίοδος (1920-1925) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Γερόντιον", "Ιπποπόταμος", "Η έρημη χώρα", κ.ά. Στην τρίτη περίοδο ανήκουν "Οι άδειοι άνθρωποι", ενώ στην τέταρτη περίοδο (1927-1934) περιλαμβάνονται τα ποιήματα: "Το ταξίδι των Μάγων", "Ένα τραγούδι για τον Συμεών", "Animula", "Βράχος", κ.ά. Στην πέμπτη περίοδο (1935-1942) ανήκουν τα "Τέσσερα κουαρτέτα". Τα θεατρικά του έργα είναι τα "Φονικό στην εκκλησιά" ("Murder in the Cathedral"), "Sweeny Agonistes", "Κοκτέιλ πάρτυ" κ.ά. Ως δημοσιογράφος και κριτικός έδωσε αξιόλογα δείγματα. Από το 1922 που ήταν εκδότης του περιοδικού "Κριτήριον" σκοπό είχε να δημιουργήσει μια θέση για τις νέες τάσεις της λογοτεχνίας και την κριτική. Στα δοκίμια και τις μελέτες ανήκουν: "Η παράδοση και το ατομικό ταλέντο", 1919, "Η χρήση της ποίησης και η χρήση της κριτικής", 1933, "Σημειώσεις για τον ορισμό της κουλτούρας", 1948, "Ποίηση και δράμα", 1951, κ.ά. Το 1948 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1965.
Celan, Paul
Συγγραφέας
O Πάουλ Τσέλαν υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της γερμανικής γλώσσας και, σύμφωνα με τον George Steiner, μάλλον ο μεγαλύτερος Ευρωπαίος ποιητής της μεταπολεμικής περιόδου. Γεννήθηκε το 1920 από Εβραίους γονείς στο Τσέρνοβιτς, μια μικρή πόλη στη γερμανόφωνη Μπουκοβίνα της Ρουμανίας, η οποία κατά τη διάρκεια του πολέμου καταστράφηκε από τους Γερμανούς, οι δε γονείς του εξοντώθηκαν. Ο Τσέλαν στάλθηκε σε στρατόπεδο "υποχρεωτικής εργασίας" μέχρι την κατάληψη της Ρουμανίας από τους Ρώσους, το 1944, έζησε στο Βουκουρέστι όπου συναναστράφηκε, για λίγο, με τους ρουμάνους σουρεαλιστές, αντιμετωπίζοντας, όμως, προβλήματα με το σταλινικό καθεστώς αναγκάστηκε να διαφύγει στη Βιέννη και μετά στο Παρίσι. Πέρασε τα περισσότερα δημιουργικά χρόνια του στη Γαλλία, όπου έζησε ως ποιητής και ταυτόχρονα λέκτορας της γλωσσολογίας. Δημιουργός πολύγλωσσος, άσκησε με θέρμη μοναδική και το επάγγελμα του μεταφραστή. Μετέφρασε μεταξύ άλλων Σαίξπηρ, Ρεμπώ και Έμιλυ Ντίκινσον. Το πρώτο δικό του ποιητικό βιβλίο με τον τίτλο "Μήκων και μνήμη" (ή "Αφιόνι και μνήμη", σύμφωνα με την απόδοση του Α. Τριφύλλη, του 1983) εκδόθηκε στη Γερμανία, το 1952. Η συλλογή "Από κατώφλι σε κατώφλι", αφιερωμένη στη γυναίκα του, τη Γαλλίδα χαράκτρια Gisele Lestrange, είναι το δεύτερο βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1955. Ο Τσέλαν αυτοκτόνησε το 1970 σε ηλικία 50 ετών, πέφτοντας στον Σηκουάνα.
Larkin, Ρhiliρ
Συγγραφέας
Philip Larkin was born in Coventry in 1922 and was educated at King Henry VIII School, Coventry, and St John's College, Oxford. As well as his volumes of poems, which include The Whitsun Weddings and High Windows, he wrote two novels, Jill and A Girl in Winter, and two books of collected journalism: All What Jazz: A Record Diary, and Required Writing: Miscellaneous Prose. He worked as a librarian at the University of Hull from 1955 until his death in 1985. He was the best-loved poet of his generation, and the recipient of innumerable honours, including the Queen's Gold Medal for Poetry, and the WHSmith Award. More books by Philip Larkin